Birgün herşey düzelir mi?

Novamber wind

🧿 March, 2019 👑
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
2 Temmuz 2013
16.466
12.870
498
Sanırım artık tükenme noktasındayım. Herşey o kadar birikti ki. Birşeyleri yoluna koymak için tırnaklarımla kazımaktan yoruldum. Anlatamayacağım kadar yoruldum. Çocukluğumdan bu yana baba tarafımın ailesiyle sınandım. O bitti babam ve hastalıklarıyla sınandım. O bitti işle sınandım. Yeter dedim herşeyi bırakıp tekrar istediğim mesleği okudum. Okulda yemediğim kazık kalmadı, resmen bitirmek için savaş verdim. Neyse ki bitti, hemşire adayıyım tercih yaptım bekliyorum. Sağlığımla da sınanıyorum kronik hastalığım var. En ufak streste mahvediyor beni. Arkadaşlarımın iğrenç yüzlerini, abuk sabuk fikirlerini görmem, beni doldurmaları, ilişkimin sürekli kavgalı hale gelmesine sebep olmaları ve en son mesafeler yüzünden çözemeyince ve ayrılınca bende artık ipler koptu. Tekrar barışır mıyız bilmem, çok sevdiğim dışında tam tanımım kalbimin çok kırık olması ona karşı. Onun içinde sevgimin arkasında durup elimden gelenin fazlasını hatta gelmeyenleri bile yaptım ama olmadı.

Bunları neden anlatıyorum onu da bilmiyorum. Herşeyin düzeleceğine inanmak, duymak istiyorum, ama içimde bir yerde hayata karşı kırgınlığım çok fazla. Sınanmadığım yön kalmadı. Son zamanlarda yaptığım tek şey namaz kılmak, dua etmek, kuran okumak. Bu şekilde rahatlıyorum biraz. O da yeterli gelmedi sanki ve psikolojik destek almaya karar verdim. On gün oldu henüz ilaca başlayalı. Doktorum herşeyin birikmesini yaşadığımı, hayatın kontrolünü ele alamadığımız zamanlarda herkesin yaşayabileceği depresyon olduğunu söyledi. Zamana ihtiyacın var dedi. İçim acıyor, iyi şeyler duymaya ihtiyacım var belki de. Geçer mi sahiden?
 
geçecek canım sabır
neler görüyor atlatıyoruz bu hayatta isyan etmeyip sabretmekten başka çaremiz yok

güneşli günler yakındır
 
Çevrenizde az ve öz insan bulundurun. Özelinizi kimse ile gereğinden fazla paylaşmayın.

Geçecek. Herşey daha iyi olacak. İnşallah çalışmaya da başlarsınız, işinizi severek yaparsınız ve pozitifliğinizle daha doğru insanları kendinize çekeceğinizi düşünüyorum.

Güzel haberlerinizi de alalım inşallah.
 
Benim de öyle iş-arkadaş-ev-sağlık-aşk çer çöp ne gelirse aklına sınandım-sınanıyorum, her şeyi tırnaklarımla kazıya kazıya elde edebiliyorum. Kelin merhemi olsa kendi başına sürermiş, yapacak bir şey yok savaşmaya devam. Dağılsak da toparlanmaya çalışmalı; çünkü nefes almaya devam ediyoruz ve zaman geçiyor, tekrar bugünlere geri dönemeyeceğiz, gelecekte geçmişi iyi hatirlamak istiyorum en azından bundan sonrasını.
 
Kim sınanmıyor ki sınavlar karşısında ayaktaysanız savaşıyorsanız üstesindem gelirsiniz
 
Geçer canım, herşey geçiyor...
Bugün ağlatan yarın güldürecek lütfen sabret.
Yaz, sürekli yaz buraya
Kocaman bir aile burası, rahatlarsın
Yolun bahtın şansın açık olsun inşallah
Kalbinden öpüyorum seni
Allah razı olsun okyanusyaa, rahatlamaya çok ihtiyacım var umarım açık olur bundan sonra o baht. Teşekkür ederim, bende öpüyorum.
 
geçecek canım sabır
neler görüyor atlatıyoruz bu hayatta isyan etmeyip sabretmekten başka çaremiz yok

güneşli günler yakındır
Meğer sabretmeyi bilmiyormuşum ben, belki de bunu öğrenmem gerekli bilmiyorum.
Başkada çare yok dediğin gibi. Biran önce geçsin yeter ki bu acı
 
Benim de öyle iş-arkadaş-ev-sağlık-aşk çer çöp ne gelirse aklına sınandım-sınanıyorum, her şeyi tırnaklarımla kazıya kazıya elde edebiliyorum. Kelin merhemi olsa kendi başına sürermiş, yapacak bir şey yok savaşmaya devam. Dağılsak da toparlanmaya çalışmalı; çünkü nefes almaya devam ediyoruz ve zaman geçiyor, tekrar bugünlere geri dönemeyeceğiz, gelecekte geçmişi iyi hatirlamak istiyorum en azından bundan sonrasını.
İsyana girmesinden de korkuyorum ama neden hep toparlanmaya çalışmakla geçiyor ki hayat. Birileri geliyor seviyorum bilmem ne diyor sonra hop olmadı. Yıkıl dökül toparlan. İnanılmaz zorlanıyorum artık. Ama cidden zaman geçiyor hemde hızla. İnşallah bundan sonra güzel şeyler olur ve onları hatırlarız.
 
İsyana girmesinden de korkuyorum ama neden hep toparlanmaya çalışmakla geçiyor ki hayat. Birileri geliyor seviyorum bilmem ne diyor sonra hop olmadı. Yıkıl dökül toparlan. İnanılmaz zorlanıyorum artık. Ama cidden zaman geçiyor hemde hızla. İnşallah bundan sonra güzel şeyler olur ve onları hatırlarız.
Ben alıştım artık sanırım. Benim bir arkadaşım "sen problemlerle yaşamayı seviyorsun bence." demişti, "niye öyle düşünüyorsun?" demiştim, "şikayet etmiyorsun, gülüyorsun hep anlatırken bile." demişti ki bu arkadaşıma da hep dert yanarım, dertsiz hiç görmedi beni. Alıştım sanırım ben zamanla, bazılarımızın kaderi mücadele üzerine kurulu oluyor, bunu kabullenip, ona göre yaşamak kalıyor bize de. Eğer bu durumu kabullenirsen ve savaşmaya devam edersen belki biraz daha mutlu olursun, ben hep problem yoktur, çözüm vardır'a inandım. Hiç kimseye güvenme sadece kendine inan, güven ve yaşa. Ne gelirse gelsin önüne hepsini böylece çözeceksin.
 
Mucizeye inanin. Bugun benim icin en imkansiz sey oldu. Tum samimiyetimle soyluyorum;Hani sevdigin bir insan oldugunde tekrar dirilmesini istersin. Ama boyle birseyin mumkun olmadigini da bilirsin. Iste bugun benim icin o olu insan hiç olmemis gibi tekrar hayatina devam etti. ( mecazi) iste oyle bir ferahlik
 
Hayat dediğimiz şey bu, bizler bir salıncakta aheste sallanıyorduk ve hayat yine tüm vahşi unsurlarıyla yanı başımızda akıyordu. Herkesin yaşamında, bir şeylerin üst üste gelip de kırıldığı bir anı illa ki oluyor, ya da her şey tam dediğiniz bir anda, o tam olan fire vermeye başlıyor. İnsan böyle böyle insanlaşıyor aslında, tavında böyle dövülüyor, yana yana ışık saçıyor.

Başımıza gelen her şeyin, sınırlarımızı keşfetmemiz-sınırsızlığı tanımamız, kendimize dair yeni bir yönü fark etmemiz, belki de fazla dallanıp budaklanan yerden budanmamız için geldiğini düşünüyorum; bu düşünce ile kendimi rahatlatıyor ve görmeye çalışıyorum. Gördükçe de tecrübe hanemi dolduruyorum.

"Bunları ne için yaşıyorum? Neden ben?" dediğim anlar elbette oldu, ama o anlar, şimdiki ben olmam, şimdiki benle olanlar için belki de gerekliydi. Sizin de öyle olacak, şimdiki zaman akıp geçecek ve yeni bir şimdi içinde yeni bir hayat başlayacak.

Şu Aylin Aslım'ın Aşk Geri Gelir şarkısının sözleri gibi biraz: Ölümden sonra hayat var, gördüm. Kaç kere öldüm.
Bırak yoluna bak, her şey yenilenir, hayat geri gelir.

 
Sanırım artık tükenme noktasındayım. Herşey o kadar birikti ki. Birşeyleri yoluna koymak için tırnaklarımla kazımaktan yoruldum. Anlatamayacağım kadar yoruldum. Çocukluğumdan bu yana baba tarafımın ailesiyle sınandım. O bitti babam ve hastalıklarıyla sınandım. O bitti işle sınandım. Yeter dedim herşeyi bırakıp tekrar istediğim mesleği okudum. Okulda yemediğim kazık kalmadı, resmen bitirmek için savaş verdim. Neyse ki bitti, hemşire adayıyım tercih yaptım bekliyorum. Sağlığımla da sınanıyorum kronik hastalığım var. En ufak streste mahvediyor beni. Arkadaşlarımın iğrenç yüzlerini, abuk sabuk fikirlerini görmem, beni doldurmaları, ilişkimin sürekli kavgalı hale gelmesine sebep olmaları ve en son mesafeler yüzünden çözemeyince ve ayrılınca bende artık ipler koptu. Tekrar barışır mıyız bilmem, çok sevdiğim dışında tam tanımım kalbimin çok kırık olması ona karşı. Onun içinde sevgimin arkasında durup elimden gelenin fazlasını hatta gelmeyenleri bile yaptım ama olmadı.

Bunları neden anlatıyorum onu da bilmiyorum. Herşeyin düzeleceğine inanmak, duymak istiyorum, ama içimde bir yerde hayata karşı kırgınlığım çok fazla. Sınanmadığım yön kalmadı. Son zamanlarda yaptığım tek şey namaz kılmak, dua etmek, kuran okumak. Bu şekilde rahatlıyorum biraz. O da yeterli gelmedi sanki ve psikolojik destek almaya karar verdim. On gün oldu henüz ilaca başlayalı. Doktorum herşeyin birikmesini yaşadığımı, hayatın kontrolünü ele alamadığımız zamanlarda herkesin yaşayabileceği depresyon olduğunu söyledi. Zamana ihtiyacın var dedi. İçim acıyor, iyi şeyler duymaya ihtiyacım var belki de. Geçer mi sahiden?

baban hariç hiç bir derdin seni üzmesine izin verme. bu hayatta en değerli sensin!! unutma en değerli sen. Ne kadar dibe batarsan o kadar kuvvetli çıkarsın. Her gecenin bir sabahı var. İsyan etme. Kendini üzme.
 
Tabi ki geçer, geçecek. İnsan hayatı hep stabil gitmez, inişli çıkışlıdır. Bazen dibe batarız, bazen havalara uçarız. Havalara uçtuğunuz zaman da gelecek, siz hayatınızı biraz olsun güzelleştirebilmek için elinizden geleni yapın. Zamanla bu dibe batmışlık hissinden kurtulacaksınız, merak etmeyin.
 
Ben alıştım artık sanırım. Benim bir arkadaşım "sen problemlerle yaşamayı seviyorsun bence." demişti, "niye öyle düşünüyorsun?" demiştim, "şikayet etmiyorsun, gülüyorsun hep anlatırken bile." demişti ki bu arkadaşıma da hep dert yanarım, dertsiz hiç görmedi beni. Alıştım sanırım ben zamanla, bazılarımızın kaderi mücadele üzerine kurulu oluyor, bunu kabullenip, ona göre yaşamak kalıyor bize de. Eğer bu durumu kabullenirsen ve savaşmaya devam edersen belki biraz daha mutlu olursun, ben hep problem yoktur, çözüm vardır'a inandım. Hiç kimseye güvenme sadece kendine inan, güven ve yaşa. Ne gelirse gelsin önüne hepsini böylece çözeceksin.
Çok güzel yazmışsın çok teşekkür ederim. Asıl nokta sanırım sorunları kabul edip, bunlara takılmak yerine çözüm için çalışmak..
 
Back
X