Çoğu insan birikim yapmak zorunda. Geçimini kıt kanaat sağlayabiliyorsa kendini güvende hissetmek için kenara bir miktar para ayirabilmeli. Fiziksel ve güvenlik ihtiyaçlarını ancak karsayabilen insanlara soralım bakalım acaba hayatı kaçırmıyor musunuz diye. Bize gülüp ayol yaşıyor muyuz sanki demezler mi? Hayat bu romantik yaklaşımlardan çok daha acımasız. Maslow ihtiyaçlar piramidini öne sürmüş. En tepeye kendini gerçekleştirmeyi koymuş. Biz daha en alt basamağı zar zor geçiyoruz. Kira evin neresi kendini güvende hissettirecek insana. İşten atıldığın zaman işin bitti. Al bu insan nasıl birikim yapmasın. Buna git gez, dünyayı gör, sanatla ilgilen kendini gerçekleştir diyebilir miyiz?
Diyeceksiniz ki benim evim, arabam, sabit bir maaşım, şimdi işsiz kalsam bankada beni bir yıl idare edecek param var. E biriktirmeyin derim ben de.
Bütün bunları geçip istediğiniz cevabı şöyle vereyim en iyisi: hayattan beklentinize göre her şey değişir. Monoton hayat yaşamadan dünyayı günlük işler yaparak gezenler de var. Ama sanki sizin niyetiniz üzüm yemekten çok bağcıyı dövmek gibi.