Ayrica bozuk yiyecekleri sokak hayvanlari da yemek istemez, onlari da hasta eder. Bu hayvan severlik degil. Vicdanini rahatlatma cabasi. Ama bozuk olmayan kasap atiklarini alip, pisiren, kuru ekmekleri icine dograyip sokak hayvanlarina ikram edenler de var. Veya onlara ozel mama alanlar. Yiyene kadar da baslarinda bekliyorlar, o kaplari cope atiyorlar. Muhtemelen yemek de bozuktu, oraya buraya dagilacak. Pislik, mikrop, sinek, goruntu kirliligi.ekmek ve patatese kızdım ama peynir kokuşmuş dediniz..
düzeltilebilme yolu varsa da misal ben de o peyniri yiyemem bir daha.
ama patates ekmek vs, hata olmuş
şöyle bir durumda olabilir tabi, zaman zaman hepimizin evinde oluyordur. mesela patates yemeği çabuk bozulabiliyor. belki buzdolabına koymayı unuttu, bozuldu. belki acilen evden çıktı ve 1-2 gün başka bir yerde kalmak zorunda kaldı bozuldu.Gerektigi kadar alinirsa, hadi kazara fazla alinmis tuketilemeyecek belli, henuz bozulmadan peynirli yumurta, pogaca ici yapilabilir.
Peki...şöyle bir durumda olabilir tabi, zaman zaman hepimizin evinde oluyordur. mesela patates yemeği çabuk bozulabiliyor. belki buzdolabına koymayı unuttu, bozuldu. belki acilen evden çıktı ve 1-2 gün başka bir yerde kalmak zorunda kaldı bozuldu.
gibi gibi..
tanıyorsanız ve böyle bir alışkanlığı varsa o kötü. ama her çöpe yemek atanı ben israfçı olarak düşünmüyorum..
bozulan yemek için yapılabilecek birşey var mı ? evet bozulmaması için doğru miktarda pişirmek, fazla fazla alışveriş yapmamak en iyi çözüm. ama elimizde olmadan bozulunca ?Peki...
Istisnai durumlar olabilir. Ancak her copun yaninda boyle seyleri sıklıkla goruyorum. Aliskanlik olmus artik. Giyim, kusam, yiyecek, esya her sey ama her sey ihtiyactan fazla aliniyor. Akibetlerinin cop olmasi kacinilmaz. Bunun egitimle de bir alakasi yok. Egitim seviyesi yuksek bir semtte oturuyorum. Cirkin, bizleri helak edecek aliskanliklar bunlar.bozulan yemek için yapılabilecek birşey var mı ? evet bozulmaması için doğru miktarda pişirmek, fazla fazla alışveriş yapmamak en iyi çözüm. ama elimizde olmadan bozulunca ?
sokak hayvanları konusunda da ben birşey yazmamıştım ama bana alıntı yapmışsınız. hayvanlar yesin diye bırakıyorsa olmaz tabi. ben yemek atılması gerekirse neden bilmem ama hiç çöpün içerisine atamam mesela. bozuk olan şeyi çöpün içine atmamak nasıl bir bakış açısıysa artık, kendime de anlam veremedim şu an..
kıyafetlerin atılmasına çok çok karşıyım. asla giyilemez durumda olmadıkça kesinlikle ihtiyaç sahiplerine hediye edilmeli.Istisnai durumlar olabilir. Ancak her copun yaninda boyle seyleri sıklıkla goruyorum. Aliskanlik olmus artik. Giyim, kusam, yiyecek, esya her sey ama her sey ihtiyactan fazla aliniyor. Akibetlerinin cop olmasi kacinilmaz. Bunun egitimle de bir alakasi yok. Egitim seviyesi yuksek bir semtte oturuyorum. Cirkin, bizleri helak edecek aliskanliklar bunlar.
Tum dunyada ekonomik buhran, davulla zurnayla geliyor. Boyle seylere tanik oldukca, torunumun geleceginden endiseleniyorum.
Azami dikkat etmek lazim.
Bir musibet, bin nasihatten iyidir.Gerçekten Allah ekmek veriyor da yiyoruz işte.
Birinin çöpe attığı başka birinin yemeği oluyor.
Gerçekten böyle şeylere üzülüyorum. Banane deyip arkamı dönmüyorum. Uyarıyorum uyarabildiğim kadarıyla. Üstüme düşeni yapmaya çalışıyorum da işte karşımdakinin anladığı kadar maalesef anlattığım.
Biz de gezmeyi cok seviyoruz. Yeni yerler, yeni kulturler. Torunumuz olmadan da hic icimize sinmiyor.Merhaba,
Hayırlı olsun topiğiniz.
Düşünceleriniz, birikim tarzınız çok güzel ve örnek alınası.
Ben de kendimi bildim bileli tutumluyumdur. Hiç fuzuli harcama yaptığımı bilmem. İhtiyacım ne ise o alınır.
39 yaşına geldim, eşimle çalıştık, rabbim de nasip etti 2 ev sahibi olabildik İstanbul da iyi denilen semtlerde. Bir tanesinin son 19 taksiti kaldı: ) Arabamı aldık. Zamanında işe 2 vesait değiştirip geldiğim günleri hatırladıkça daha da şükrediyorum. Her yıl yurtdışı ve yurtiçi gezileri için birikim yapıyorum ayrı bir yerde. Gezmeyi çok seviyorum. Çocuklarımı nispeteden daha iyi denilebilecek özel okula gönderebildiğim için, eğitimlerine katkı sunabildiğim için şükrediyorum.
Şimdiki hedefim arsa alıp, köy evi yapabilmek, meyve ağaçları dikebilmek, nasip diyorum ve duamı ediyorum.
Her ay çeyrek günümüz vardır. Yıllardır sürer, pek dokunmam onlara, tümletip ata lirası yaparım. İlerde Allah nasip ederde evlenirse çocuklarım diye destek diye düşünüyorum onları. Elime geçen fazladan 10-20 liraları 3-5 dolara çeviriyorum hemen. Yol üstümde döviz büroları mutlaka oluyor: )
Annem de çocuklara her ay 1 çeyrek alır maaşında. Okul ihtiyaçlarını karşıla der, ananeler çok kıymetli ve değerli. Hep düşünürler.
Geçenlerde rahatsızlandım, eğer ki kenarda paramız olmasa idi çok zorlanırdık, 20 bin harcadık 20 günde. Hemen özel sağlık sigortası yaptırdım aileme, şimdiye kadar keşke yaptırsaymışım.
Bundan sonrasında müsriflik etmeden, daha çok kılık kıyafet almak istiyorum. (en çok kıstığım alandı kıyafet almak) Çünkü yaş gidince insanın hevesi de kalmıyor, bazen zamanın çok hızlı aktığını ve bazı şeylerin içimde ukte kaldığını hissediyorum. Mesela, küçükken bir ayakkabım vardı. Etek altına olmayan bir modeldi, sürekli pantolan giyerdim.
Birikim çok güzel, fakat anı da yaşamak lazım.
Rabbim herkese gönlündekini nasip etsin.
Ne guzel, tebrik ederim...kıyafetlerin atılmasına çok çok karşıyım. asla giyilemez durumda olmadıkça kesinlikle ihtiyaç sahiplerine hediye edilmeli.
yırtık vs olanlar da değerlendirilebilir.
benim bir elbisem var misal şu an, diz üstü. etek kısmındaki leke asla çıkmadı. bende de kuru temizlemede de. şimdi onu kesip bluz haline getireceğim. çünkü az kullanmıştım ve aslında daha yeni.
ama başkası olsa rahatlıkla artık giyilmez diyip çöpe atabilir.
Maşallah, Rabbim daha da bereketlendirsin inşallah.Merhaba,
Hayırlı olsun topiğiniz.
Düşünceleriniz, birikim tarzınız çok güzel ve örnek alınası.
Ben de kendimi bildim bileli tutumluyumdur. Hiç fuzuli harcama yaptığımı bilmem. İhtiyacım ne ise o alınır.
39 yaşına geldim, eşimle çalıştık, rabbim de nasip etti 2 ev sahibi olabildik İstanbul da iyi denilen semtlerde. Bir tanesinin son 19 taksiti kaldı: ) Arabamı aldık. Zamanında işe 2 vesait değiştirip geldiğim günleri hatırladıkça daha da şükrediyorum. Her yıl yurtdışı ve yurtiçi gezileri için birikim yapıyorum ayrı bir yerde. Gezmeyi çok seviyorum. Çocuklarımı nispeteden daha iyi denilebilecek özel okula gönderebildiğim için, eğitimlerine katkı sunabildiğim için şükrediyorum.
Şimdiki hedefim arsa alıp, köy evi yapabilmek, meyve ağaçları dikebilmek, nasip diyorum ve duamı ediyorum.
Her ay çeyrek günümüz vardır. Yıllardır sürer, pek dokunmam onlara, tümletip ata lirası yaparım. İlerde Allah nasip ederde evlenirse çocuklarım diye destek diye düşünüyorum onları. Elime geçen fazladan 10-20 liraları 3-5 dolara çeviriyorum hemen. Yol üstümde döviz büroları mutlaka oluyor: )
Annem de çocuklara her ay 1 çeyrek alır maaşında. Okul ihtiyaçlarını karşıla der, ananeler çok kıymetli ve değerli. Hep düşünürler.
Geçenlerde rahatsızlandım, eğer ki kenarda paramız olmasa idi çok zorlanırdık, 20 bin harcadık 20 günde. Hemen özel sağlık sigortası yaptırdım aileme, şimdiye kadar keşke yaptırsaymışım.
Bundan sonrasında müsriflik etmeden, daha çok kılık kıyafet almak istiyorum. (en çok kıstığım alandı kıyafet almak) Çünkü yaş gidince insanın hevesi de kalmıyor, bazen zamanın çok hızlı aktığını ve bazı şeylerin içimde ukte kaldığını hissediyorum. Mesela, küçükken bir ayakkabım vardı. Etek altına olmayan bir modeldi, sürekli pantolan giyerdim.
Birikim çok güzel, fakat anı da yaşamak lazım.
Rabbim herkese gönlündekini nasip etsin.
merhaba, yorumlarınızı düşünce tarzınızı cok begendım topiğinizi zevkle takip edicem anlasılan, ananemin de sizin gibi derdi 'iyi Allah bize ekmek veriyor'.KK'nin guzel kadinlari, gununuz aydin olsun.
1935 dogumlu annemle birlikte yasiyoruz. Yasayan tarih... 2.Dunya Savasi sirasinda cocukmus. Yokluktan, bildigimiz fasulyeyi ogutup ekmek yapmislar. Gorunumu puf puf, tadi cok kotu. Yedikten sonrasi ise bagirsaklarin bozulmasi kacinilmaz.
Rahmetli dedemin bir cuval parayi sirtlanip, kasabaya 6 evladinin ihtiyaclarini gormeye gittigini de anlatir. Yani paranin pul oldugu donemler. Cicekli basmadan elbise hic giyememisler mesela. Hatta anneannemin sandiginda, boyle kumas parcaciklari gorunce sasirir, bu kumaslardan neden bize hic saklamadin der, uzulurmus.
Cunku o donem, kadinlar kendi dokuduklari kumaslari, kök boyayla renklendirir, kiz-erkek butun cocuklara tek tip giydirirlermis.
Simdiii gel de bu kadina, bu donemde alisveris hastaligi diye bir kavram var, insanlar tedavi oluyor diye anlat. Anlar mi? Simariklik der gecer.
Bizim kusak ise, bu hikayeleri dinleyerek buyudu. Biz de neden, nasil israf edilir, anlamayiz. Biz yeni kiyafetleri bayramdan bayrama giyen, birbirimizin giysileriyle buyuyen, kalemlerimiz kuculunce arkasina bir kapak takip buyuten, paylasan, kiymet bilen bir nesiliz.
Nineleriniz veya anneleriniz, kayinvalideleriniz bu gibi hikayelerle, alttan alttan uyardiginda, onlara kizmayiniz. Tam tersi can kulagiyla dinleyiniz, inanin tecrube konusuyor.
Bu kadar israfa, Allah ekmek veriyor da yiyoruz.
Simdi bunlari ben neden anlattim?
Az once 30 lu yaslarinda genc bir kadin, bir torba kuflenmis ekmegi cope, bir tencere bol etli patates yemegini ve yarim kg kadar kokusmus peyniri copun kenarina birakti da ondan.
"Comertligin son noktada, israfin olmadigi bir zihniyetin yaninda." iste bize kilavuz olabilecek bir cumle. Anneannenize Allah rahmet eylesin. Guzel insanlar onlar...❤merhaba, yorumlarınızı düşünce tarzınızı cok begendım topiğinizi zevkle takip edicem anlasılan, ananemin de sizin gibi derdi 'iyi Allah bize ekmek veriyor'.
27 doğumluydu O da, bi dönem iki çamasırı oldugunu birini yıkayınca öbürünü kullandıgını söylemıstı hatta bi gün acil lazım olmus ütüyle kurutmus.ah ki ne ah..
ben de bu guzelliğin yanında büyüdüm cömertliğin son noktada israfın olmadıgı bi zihniyetin yanında. insAllah biseyler kapabilmişimdir. layıkıyla uygulayamıyorum gerci ama 3.5 aylık anneyim umarım yavruma da ögretebilirim
merhaba, yorumlarınızı düşünce tarzınızı cok begendım topiğinizi zevkle takip edicem anlasılan, ananemin de sizin gibi derdi 'iyi Allah bize ekmek veriyor'.
27 doğumluydu O da, bi dönem iki çamasırı oldugunu birini yıkayınca öbürünü kullandıgını söylemıstı hatta bi gün acil lazım olmus ütüyle kurutmus.ah ki ne ah..
ben de bu guzelliğin yanında büyüdüm cömertliğin son noktada israfın olmadıgı bi zihniyetin yanında. insAllah biseyler kapabilmişimdir. layıkıyla uygulayamıyorum gerci ama 3.5 aylık anneyim umarım yavruma da ögretebilirim