Merhaba bayanlarr.uzun bi yaziyla baslamak istiyorum. Hepimiz hayatimizda birinden hoslaniyoruz onu gorunce kalbimiz carpiyo o beni gordu mu duygusu olusuyo. Uyumadan önce hayalini kuruyosunuz. Olmicak iste biliyosunuz ama mutlu olmak icin hayalini kuruyoruz iste. Yanliz kaldiginizda akliniza geliyor. Bi aglama tutuyo sizi. Aynaya baktiginizda o bana yakisiyo mu diye dusunmuyosunuz ben ona yakisiyomuyum diye dusunuyosunuz. Aylar hatta yillar geciyo ve sonra karsiniza baska biri cikiyor. Suan o durumdayim arkadaslar. O kadar cok sıkıldım ki hayattan karsima kimse cikmasin rahat rahat hayatima bakayim diyorum ama olmuyor. Gelip catiyo iste. Bazen kendi kendime agliyorum neden olmuyor diye. Ewet belki ileride karsima cok iyi biri cikicak ama o zamana kadar ne kadar aci cekicem? 6 ay olucak ondan vazgecemedigim sure. Nasil biri onu bile bilmiyorum. Sadece minibusune bindigimde dikiz aynasindan bakiyor. Beni gordugunde korna caliyor. Dun ve bugun bindim minibusune. Sirf ona rastlarim diye saatlerce kendimle ugrasip durdum. Ve istedigim oldu. Cok hoslaniyorum ondan canlarim. Biliyorum olmucak ama neden boyle yaa. Neden bana gulumsedi neden o minibuscu. Off aci cekmekten skldim. Bide arkadaslarimin gelip bana onun minibusune kac tane guzel kiz biniyodur herkese bakiyodur demeleri yok mu ? Kalp bu kardesim kalp. Kizlar siz hoslandiginizi belli edermisiniz? Yoksa vazgec mi dersiniz. Olmicak mi dersiniz? Umudunu kaybetme mi dersiniz?