İki ay önce buraya konu açmıştım iş arkadaşımla ilgili. Aramızda bir muhabbet olmuştu, o da ısrar edince birbirimizi tanımaya karar vermiştik.
Bir ay kadar filan görüştük hatta belki o kadar bile değil, sonrasında ben bu çocukla olmayacağına karar verdim. Çünkü gerçekten farklı beklentilerimiz var hayattan. Bu çocuk hayatında ilk defa biriyle böyle ciddi görüşen biriydi ve bir anda sevgili moduna girdi. Sürekli telefonda ağlıyordu en ufak kavgamızda. Bunlar beni ondan acayip soğuttu haliyle.
En sonunda ben bu şekilde devam edemeyeceğimi , iyi biri olduğunu ama birlikte mutlu olmamızın zor olduğunu filan söyledim. Klasik ayrılma muhabbeti yani. Sonra aynı iş yerindeyiz nasıl olacak filan dedi. Ben de düşman olmak zorunda değiliz dedim. Onu bir kaç kez asansörden inerken filan gördüm selam verip geçtim sadece. Bu kadar yani.
Ama bu çocuk kabullenemedi bu işin bittiğini. Beni gördüğü günlerde mesaj atıyor. İşte seni uzaktan gördüm bakışlarından çok mutsuz olduğun belliydi ben seni özledim filan gibi.Bazen bugün çok güzeldin filan yazıyordu. Çoğu zaman okuyup cevap vermiyorum bile. Bir-birbuçuk hafta önce bu şeklide olamayacağını yoluna devam etmesini filan söyledim mesajla. Yüzyüze konuşmak istemiyorum çünkü bir tuhaf bakıyor delirmiş gibi.. Bazen de durduk yere bağıra bağıra ağlamaya başlıyor.
Son iki üç gündür iyi geceler filan yazıyor. Dün gece sabah beni 8'de uyandırır mısın yazmış. Sabah günaydın filan yazmış. Ya hiç bir mesajına cevap vermiyorum bu çocuğun.. Manyak mıdır nedir.. Ne yapacağım bilmiyorum.
Bir ay kadar filan görüştük hatta belki o kadar bile değil, sonrasında ben bu çocukla olmayacağına karar verdim. Çünkü gerçekten farklı beklentilerimiz var hayattan. Bu çocuk hayatında ilk defa biriyle böyle ciddi görüşen biriydi ve bir anda sevgili moduna girdi. Sürekli telefonda ağlıyordu en ufak kavgamızda. Bunlar beni ondan acayip soğuttu haliyle.
En sonunda ben bu şekilde devam edemeyeceğimi , iyi biri olduğunu ama birlikte mutlu olmamızın zor olduğunu filan söyledim. Klasik ayrılma muhabbeti yani. Sonra aynı iş yerindeyiz nasıl olacak filan dedi. Ben de düşman olmak zorunda değiliz dedim. Onu bir kaç kez asansörden inerken filan gördüm selam verip geçtim sadece. Bu kadar yani.
Ama bu çocuk kabullenemedi bu işin bittiğini. Beni gördüğü günlerde mesaj atıyor. İşte seni uzaktan gördüm bakışlarından çok mutsuz olduğun belliydi ben seni özledim filan gibi.Bazen bugün çok güzeldin filan yazıyordu. Çoğu zaman okuyup cevap vermiyorum bile. Bir-birbuçuk hafta önce bu şeklide olamayacağını yoluna devam etmesini filan söyledim mesajla. Yüzyüze konuşmak istemiyorum çünkü bir tuhaf bakıyor delirmiş gibi.. Bazen de durduk yere bağıra bağıra ağlamaya başlıyor.
Son iki üç gündür iyi geceler filan yazıyor. Dün gece sabah beni 8'de uyandırır mısın yazmış. Sabah günaydın filan yazmış. Ya hiç bir mesajına cevap vermiyorum bu çocuğun.. Manyak mıdır nedir.. Ne yapacağım bilmiyorum.
