bittiğimi hissediyorum artık.evet bu bir bitiş. en başından beri hep yalnızdım. hiç sevilmedim. sevdim ama aldatıldım,ihanete uğradım,hor görüldüm,hep küçük düştüm. saf kalbim herşeye inandı.oysa hep mantığım engelledi onu. ama kimseyi duymadı.bildiğinden şaşmadı. ağlıyorum.ama bana yapılanlara değil.kendi zavallı halime ağlıyorum.nasıl bu kadar kör olabildim böyle. oysa inanmak istemiştim.mutlu olabilirim demiştim.olmadı.pes ediyorum.evet pes ediyorum.bu evlilik beni bitirdi.elimden geleni yaptım ama olmadı. buraya kadarmış.ona bıraktım seni.mutlu ol son dileğim.ne kadar bırakmam desende bitti.ama aptalım.nasıl kalıyorum hala yanında.her bu son dememde nasıl kandırıyorsun beni hala.yazıklar olsun sana değil bana.herşeye rağmen düzelmeni beklemek.çaresizce eve gelmeni beklemek.onun yanında olduğunu bile bile bir umut beklemek.babam gelecekmi dediğimde oğluma gelecek diyerek beklemek.bıraktım herşeyi.bana ait olan tek oğlum var bu evde.onuda aldım gidiyorum.bu son.kalbimi,sevgimi herşeyimi bırakıp gidiyorum.sana kalsın herşey.buruk içim.kızmıyorum sana.tek suçlu benim.kör olduğum için.sana defalarca inandığım,defalarca son dediğim için suçlu benim.ama bitti.sen değil ben bittim.öldür kendini bırakıp gidecek olursan dedin.ben çoktan öldüm sen görmedin.bitti dedin.sende biten yoktu.bak bana.ben bittim.kaybeden ben oldum ve bittim.bu son.gidiyorum.