Arkadaslar bilmiyorum herkesde ayni dusuunce varmi...5 senelik evliyim 4 kardesiz 3umuz evli 1 tanesi yanlarinda ..annemi babami cok yalniz hissediuorum evli kardesim ben ve ailem ayni mahallenin 2 sokak falan otelerindeyiz sadece. Surekli de giderim gunduz aksam hergub olmazasa canim nezaman istese giderim yani cok sukur allahima...ama sanki onlara yetmiyor ozellikle babama..kendini hep yalniz hissediuor gibu geliyor bana hadi biz kalkalim derken bile vicdan yapiyorum bazen kalin bu gece diyor evim 2 sokak assada oldugundan kalmaya gereksinim duymuyoruz bizde yataak yorgan ser topla zor oluyor cocukda var malum cocuklar kendi duzenlerinde daha rahat uyur..icimde hep bi yara oldu bu..evimde 3 kisii cok mutlu oldugum anlarda icime oturuyor birden ya babam diyorum..simdi ne yapiyor tv karsisinda olece uzanip vakit doldurmaya calisiuor muhabet etcek kimse yok..gunduz 1 2 saat kahveye gider hemen eve geri gelir annem komsularinda falan genelde kadinlarla takiliyor kardesum zaten okul kurs evde yok pek ..bizde kendi hayatimiza bskiyoruz...ama babam...simdi bile nedense bir vicdan icindeyim..buarada akrabalik yok bizim sulalede herkez herkezle soguk uzak gurbette falan..bi bizler gideriz yanlarina ..birturlu adapte olamiyorum evlilige hep aklim onlarda..hep bi korku hasta olcak kotu hise olcak ona diye allah korusun...doganin kanunu bu diye gecemiyorum yurehime bir yangin oturuyor arada 1 saatlibe sonuyor sonra yeniden alevleniuor..psikologa da gittim ilac kullaniyorum hatta ama faydasiz hala ayniyim lutfen konusalim...allahim hepimizin ana babalarina saglik sihhat vefat edenlerede rahmet versin
Ben ailemin tek çocuğuyum. 4 saatlik mesafede oturuyorum işte çalışıyor zırt pırt gidip gelme durumumuz olamıyor küçük bebeğim var yanı .. vay ben ölem başım alıp nerelere gideyim..Arkadaslar bilmiyorum herkesde ayni dusuunce varmi...5 senelik evliyim 4 kardesiz 3umuz evli 1 tanesi yanlarinda ..annemi babami cok yalniz hissediuorum evli kardesim ben ve ailem ayni mahallenin 2 sokak falan otelerindeyiz sadece. Surekli de giderim gunduz aksam hergub olmazasa canim nezaman istese giderim yani cok sukur allahima...ama sanki onlara yetmiyor ozellikle babama..kendini hep yalniz hissediuor gibu geliyor bana hadi biz kalkalim derken bile vicdan yapiyorum bazen kalin bu gece diyor evim 2 sokak assada oldugundan kalmaya gereksinim duymuyoruz bizde yataak yorgan ser topla zor oluyor cocukda var malum cocuklar kendi duzenlerinde daha rahat uyur..icimde hep bi yara oldu bu..evimde 3 kisii cok mutlu oldugum anlarda icime oturuyor birden ya babam diyorum..simdi ne yapiyor tv karsisinda olece uzanip vakit doldurmaya calisiuor muhabet etcek kimse yok..gunduz 1 2 saat kahveye gider hemen eve geri gelir annem komsularinda falan genelde kadinlarla takiliyor kardesum zaten okul kurs evde yok pek ..bizde kendi hayatimiza bskiyoruz...ama babam...simdi bile nedense bir vicdan icindeyim..buarada akrabalik yok bizim sulalede herkez herkezle soguk uzak gurbette falan..bi bizler gideriz yanlarina ..birturlu adapte olamiyorum evlilige hep aklim onlarda..hep bi korku hasta olcak kotu hise olcak ona diye allah korusun...doganin kanunu bu diye gecemiyorum yurehime bir yangin oturuyor arada 1 saatlibe sonuyor sonra yeniden alevleniuor..psikologa da gittim ilac kullaniyorum hatta ama faydasiz hala ayniyim lutfen konusalim...allahim hepimizin ana babalarina saglik sihhat vefat edenlerede rahmet versin
