• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Biz yaratık degiliz!!

Geri kalmış değiliz de gelişmekteyiz diyelim bence..
Türk toplumunda hala bazı şeyler tam yerine oturamıyor gelişmeye dirençliyiz çünkü. Bir şeyleri varetmeye çalışırken itici de olabiliyoruz. Normal, hassas, aşırı hassas ayrımını yapamıyoruz.

Dediğiniz gibi down sendromlu bir bireyin fiziken ayakta seyahat etmesine mani bir durum yoktur, ama yanında refakatçisiyle binen kas hastalığı veya başka bir problem olan bir bireyin şartları aynı değil. Birine yer verilmeli ötekine şart değil. Ama eğer ki siz ikisine de aynı şekilde davranış geliştirirseniz o ortamda o an sizi günah keçisi seçerler. Yani topluma kazandıralım derken daha çok itiyoruz aslında.
Bunun ayırdına varmak için de bir 50-100 daha sene gerekir..

Kesinlikle. Yer verilmeli ve zaten ihtiyac duyanlar icin "reserve" edilmiş yerler mevcut.
Sorun aslinda yer vermek filan değil... hakiki sorun bazi insanların dışlanması ve gercekdende "yaratik" muamelesi görmesi.

Benim nişanlım ağır sedef hastasi... gecen sene trde iki hafta icinde yaşadığı pisikolojik şiddeti burda 36 sene icinde görmedi. Bin şükür türkçe bilmiyor ama anliyor yani milletin ondan kaçtığında sorunun ne olduğunu...

Dediğiniz gibi... belki 50 veya 100 sene sonra birşeyler değişir
 
Ma

lese


ozaman size arkadasımın basına geleni anlatayım cocuguyla bir yere gidiyor ve onun kızı yurumekte konusmakta kaslarını yani kontrol edemiyor. Ve orada otururken bir bayan aynen sunu diyor kızınızı karsımdan alırmısınız yemek yiyemiyorum. Bu okadar can yakan bir durum ki. Emin olun biz alınganlılmı yapıyoruz diye dusunmemize bile gerek kalmaz durumlar. Kendim adıma diil bu yavrular için dir yurek yangınım
Yaratık olan burda ki kadın. Allah kimi neyle imtihan edecek neyle ödüllendirecek bilemeyiz.

Anneliğin en şereflisi sizinkisi...
 
Kimse kimseye acıyarak bakmamalı. Evet zaman zaman düşündüğüm, kafamı kurcalayan bir konu. Acımak.. Acıyarak bakmak.. Size acınsın ister miydiniz? Kimse istemezdi. O zaman niçin başkalarına acıyoruz? Arkadaşlar "acımak", farkında olmadan kendini büyük görmektir.
Konu sahibinin konusuna gelince, nasıl bakıyoruz dışarıdan bilmiyorum. Mümkün olduğunca bakmamaya çalışsak ta, belki bizler de hata yapıyoruz. yazı için teşekkürler, kendime daha çok dikkat edeceğim.
 
Ma

lese


ozaman size arkadasımın basına geleni anlatayım cocuguyla bir yere gidiyor ve onun kızı yurumekte konusmakta kaslarını yani kontrol edemiyor. Ve orada otururken bir bayan aynen sunu diyor kızınızı karsımdan alırmısınız yemek yiyemiyorum. Bu okadar can yakan bir durum ki. Emin olun biz alınganlılmı yapıyoruz diye dusunmemize bile gerek kalmaz durumlar. Kendim adıma diil bu yavrular için dir yurek yangınım

Asıl bu kadın yaratık. Sen üzülme. Seni çok iyi anlıyorum. Günümüzde herşey görüntü, başarı mevkisi olmuş. Burada okuyorsun. Engeli olmayan insanlar da görüntüsü, kilosu vs. Yüzünden sürekli lafını bilmeyen insanlar tarafından bombardıman altındalar. Üzülme sen. Çok sığ insanlar var. Allah yardımcın olsun.
 
İnsanlar ne kadar acımasız hiç kendilerini bilmezler mi herkes etten kemikten kimin başına ne gelecek kim hesaplayabilir. Herkesin bir imtihanı var . Allah hepimizin yardımcısı olsun . Çocuğunuz için boş insanları görmeyin duymayın üzülmeyin. Sevgiyle kalın
 
Merhaba hanımlar.evet benimde bir derdim var. Belki burada ki konular kadar dikkat cekici gelmeye bilir. Ama bu bizim yani benim gibi engelli annelerinin can yakan derdi. Evet benim bir melegim var bazıları onlara engelli bazısı özürlü bazısı hasta diye adlandırdıkları benimse özel ve guzel melegim. Derdim evladımın ozel olması diil. Derdim bizi toplum içinde yaratıkmısız gibi bakısların verdigi yaralar:KK43: biz ler insanız birer birey ama o bakıslar yokmu onlar bize hancer olup saplanıyor. Emin olun bu birtek benim sorunum diil. Rehabilitasyondaki arkadaslarımında sorunu. Cocuklar cok acımasız yasları itibariyle onlara cocuk diyosun dusunemiyor diyorsun ya yetişkinler ? Bizim cocuklarımız cok hassas ve algıları acık negatif ve pozitif dusunceleri cabuk algılarlar. Sizlerden ricam anneler anne adayları ve ileride anne olucak kızlarımız lutfen cocuklarınızı bu ozel kardeslerine karsı sevgiyle yaklasmayı ogretin. Ve onlara acıyarakta olsa bakmak yerine sevgiyle bakın. Onların bu toplumdan istedigi tek sey bu. Allah hic bir anneye bunu yasatmasın ama hayat bu imtehan bu bu dunyada seytanların yeri varsa meleklerinde olmalı...
Çocuklar çok ama çok acımasız olabiliyor, hangimiz küçüklüğümüzde ufak tefek kusurlarımız yüzünden yaşıt çevremizin alaylarina, dalga gecmelerine maruz kalmamisizdir ki? Hele sizin ki gibi hassas durumlarda bu bilinçsiz ve kötü davranışlar ne büyük hasarlara yol açıyordur :( Dediğiniz gibi ailelerin çocuğa kesinlikle bu eğitimi vermesi şart. Bizlerden farklı tüm bireyleri kabul etmeyi ve sevmeyi öğrenmek zorundalar. Ama ailelerini görünce öyle umutsuzluğa kapılıyorum ki... Sokakta sahit oldugum tablolar, okuduklarim, isittiklerim engelli bireylere karsi acimasiz ve cahil olusumuzu destekliyor malesef. işin doğrusu berbat bir toplumuz. Senelerce eğitilsek gene de birseyler ilerlemiyor. Umarım çocuğunuzun yüzü hep gülsün, Rabbim size de güzel günler göstersin. Dilimiz döndükçe bu bilinci yaymaya devam edeceğiz, siz çevreye kulak asmadan, bakışları görmeden meleginizin ve kendi mutluluğunuz için hayata karışmaktan vazgeçmeyin yeter ki... Sevgiyle kalın.
 
Aslında çocuklar o kadar acımasız değil büyüklerinde ne görürlerse aynısını yapıyorlar. O yüzden biz büyüklerde başlıyor her şey . Onlara sadece sevmeyi öğretsek belki bu kadar acımasız olmayacaklar ama onlar bizim bencilliklerimizle kinlerimiz le sevgililerimizle büyüyor maalesef. Sonuç ortada
 
kizimin sinifinda serebral palsili bir arkadaslari var,
bu yıl birlikte 2. yılları, ve kızımın ağzından bir kez bile onunla ilgili olumsuz bir söz duymadım,
benim kız, iki engelli kuzenimden dolayı daha alışık ama diğer sınıf arkadaşları da herhangi bir çocuğa davrandıkları gibi davranıyorlar ona, ne daha az ne daha fazla.
sanırım büyüdükçe öğreniyorlar ötekileştirmeyi, dışlamayı, dalga geçmeyi...
çünkü kuzenlerimle neler yaşadığımı ben biliyorum.
 
Ma

lese


ozaman size arkadasımın basına geleni anlatayım cocuguyla bir yere gidiyor ve onun kızı yurumekte konusmakta kaslarını yani kontrol edemiyor. Ve orada otururken bir bayan aynen sunu diyor kızınızı karsımdan alırmısınız yemek yiyemiyorum. Bu okadar can yakan bir durum ki. Emin olun biz alınganlılmı yapıyoruz diye dusunmemize bile gerek kalmaz durumlar. Kendim adıma diil bu yavrular için dir yurek yangınım
Mutlaka yasiyorsunuzdur boyle durumlar, abartiyorsunuz demiyorum, yanlis anlamayin.. Sadece, boyle terbiyesiz insanlar yuzunden normal bakislari bile yanlis anlayip kendinizi uzebilirsiniz, bunu yapmayin demek istedim..
 
Canım Çocuklar kendi anne babalarına karşı bile acımasız ve insafsız oluyorlar, 4 yaşında bebenin annesinin üzüldüğünü bile bile senden nefret ediyorum diye bağırdığı sonrada gülümsediğini gördü bu gözler.
 
Dusunuyorum da engelli demek bile icimden gelmiyor. Ozel ihtiyaclari olan cocuk onlar.

Siz bu tur insanciklardan kendinize pay bicmeyin, belki bir gun biz de degisiriz . Kimbilir...
benimde ozel bir kardesim var ve bizde rehabilitasyon merkezerinde 7 yil gecirdik. Sakin kendinizi sansiz hissetmeyin ve neden benim cocugum boyle demeyin. Ben boyle diyenleri gordum. Unutmayin siz bir MELEK ANNESISINIZ :KK200:
asla dusunmuyorum o benim dunyam nefesim bizler inanın evlerimizde normal bir aileyiz cocuklarımızda normal. Ama ne zaman dısarı cıksak işte ozaman üzülüyoruz.
benimde ozel bir kardesim var ve bizde rehabilitasyon merkezerinde 7 yil gecirdik. Sakin kendinizi sansiz hissetmeyin ve neden benim cocugum boyle demeyin. Ben boyle diyenleri gordum. Unutmayin siz bir MELEK ANNESISINIZ :KK200:
okızum benim nefesim dunyam basımın tacı. Onlar yeryuzunde ki kanatsız melekler. Biz evde nırmal mutlu bir hayatımız var taki dısarı cıkınca üzülüyoruz. Tskler. :)
 
Mutlaka yasiyorsunuzdur boyle durumlar, abartiyorsunuz demiyorum, yanlis anlamayin.. Sadece, boyle terbiyesiz insanlar yuzunden normal bakislari bile yanlis anlayip kendinizi uzebilirsiniz, bunu yapmayin demek istedim..
Ypk sizi anlıyorum guzel yurekli arkadasım. Tabiki sevgiyle yaklasan ilgilenen insanlar da var allah onlardanda sizdende razı olsun.
 
Astoria Astoria
Yorumun ilgimi cekti, şöyle bi dusundum de, bazen ben de bakışım yanlis anlasilir cekincesiyle hemen baska yere çeviriyorum kafami.. Veya yanlis bi hareket yaparim, cocugu ve annesini incitirim diye korkup uzak duruyorum..
Sen söyleyince dusundum de, ilgilenmek, sevgiyi göstermek gerekiyor gercekten de..
Iste insan bilemiyor, dikkat etmek lazim..
Tesekkurler..
 
O ya
Çocukların bakmasi ve merak edip sormasi bence en sağlıklısı.
Bu şekilde özel çocukların aslinda nakadar doğal olduklarını algiliyorlar.

Benim kaynimin cocuk kreşi var 0-3 yaş grubu mesela karışık. Özel cocuklar dışlanmiyor ve diğer çocuklar icin mesela down sendromlu bir arkaşi olmasi dünyanın en normal şeyi.
Hafta sonlari doğum günü kutlamasi, noel kulamasi filan derken grup iyice homogen oluyor.
O yas gurupları okadar samimi içten sevgi dolularki. Buyudukce degişiyorlar. Down lular dunyanın en tatlı guzellikleri sevgi yumakları. Sorun cocuklarda diil sorun ebeveynlerde.
 
Kesin
Astoria Astoria
Yorumun ilgimi cekti, şöyle bi dusundum de, bazen ben de bakışım yanlis anlasilir cekincesiyle hemen baska yere çeviriyorum kafami.. Veya yanlis bi hareket yaparim, cocugu ve annesini incitirim diye korkup uzak duruyorum..
Sen söyleyince dusundum de, ilgilenmek, sevgiyi göstermek gerekiyor gercekten de..
Iste insan bilemiyor, dikkat etmek lazim..
Tesekkurler..
likle gormezden gelmek yerine gidin sacını oksayın ona sevgiyle bakın inanın bu kucuk davranıs o anne ve cocuk için buyuk anlam tasıyor. Tskler hassasiyetiniz için
 
Yani ben hastanede görmüştüm bi anne hatta anneler yani kadın o kadar mutlu ki çocuk da özel olmasına rağmen mutluluğunu şüktünü hissettim çocuğun o anneye hayran kaldım ne demek kınamak ne demek kötü bakmak onlar bu dünyanın süsü bu dünyanın en güzel varlıkları ama bazen çocuklar bilmiyorlar onlara da kızmayın
 
Astoria Astoria
Yorumun ilgimi cekti, şöyle bi dusundum de, bazen ben de bakışım yanlis anlasilir cekincesiyle hemen baska yere çeviriyorum kafami.. Veya yanlis bi hareket yaparim, cocugu ve annesini incitirim diye korkup uzak duruyorum..
Sen söyleyince dusundum de, ilgilenmek, sevgiyi göstermek gerekiyor gercekten de..
Iste insan bilemiyor, dikkat etmek lazim..
Tesekkurler..

İşte insanlar aslında bunu bilinçsizce yapıyor tamamen iyi niyetten. Ama bu da yaralıyor anneyi. Mesela, tamamen bunu örnek veriyorum, hiperaktivitesi olan bir çocuğun hareketlerine bakarken kafanı çevirmiyorsun ama o çocuğa bakarken çeviriyorsun. Birbirlerinden farkları yok ki o da çocuk, diğeri de çocuk. Ortayı bulamıyoruz, ya garip garip bakıyor ya da kafayı çeviriyoruz.

Ben öyle bir durum olunca çocukla göz göze geldiysem genelde gülümsüyorum, bazen duruma göre "Merhaba nasılsın" diyorum. Yanında annesi/babası varsa (genelde anne var) zaten sohbet etmeye çok ihtiyaç duyuyorlar. Anneyle konuşuyorum, üzgünse moral veriyorum, kafası karışıksa kendi deneyimlerimden de yola çıkarak yardımcı olmaya çalışıyorum. Cidden çok memnun oluyorlar. Üzerlerinde büyük bir baskı var, ben de o baskıyı biraz olsun öteleyebilmeye çalışıyorum gördükçe.
 
Back
X