bizi ağlatan minik hikayeleri paylaşalım...

esther

let the game begin...
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
2 Eylül 2008
4.777
37
158
selam kızlar. hayatta başımıza gelen üzücü, kırıcı, aşağılayıcı olayları minik minik paylaşmaya ne dersiniz. ayrıca bizi mutlu eden şeyleri de paylaşalım.içimizi dökmüş oluruz. benim unutamadığım çok ağladığım birkaç olayı paylaşmak istiyorum. yok mu bana katılan?
 
Son düzenleme:
mesela bugün aklıma ne geldi biliyor musunuz. aslında hatırlayınca gülüyorum hep ama o an yer yarılsa da içine girsem demiş, çok üzülmüştüm.

ben ortaokula giderken ( 14 sene evvel) bir gün yaşadığım şehre cüneyt arkın gelmişti. ben o zaman 13-14 yaşlarındaydım.uyuşturucudan gençleri soğutmak için konferans vericekti. ben de en yakın arkadaşımla izlemeye gitti. yanımda mini mini, sevimli bir çocuk vardı. ben de çok severim çocukları ya oğlanı habire seviyorum, öpüyorum. konuşuyorum onla. konferansı filan bırakmışım oğlana kilitlenmişim. sen dedim niye yalnız geldin, annen baban yok mu yanında. bak çok küçüksün, başına bişey gelir dedim. istersen ben seni evine götüreyim dedim. oğlan bana dedi ki. ben 20 yaşındayım. küçük değilim. o ana kadar hiç sesi çıkmayan oğlan bana bunu söylediğinde beynimden aşağı kaynar sular döküldü. kızardım, morardım. anladım ki oğlan cüce. hemen arkadaşıma gel benle dedim. kendimi dışarı zor attım. ağlasam mı, gülsem mi bilemedim. hayatta o kadar utandığım bişey daha hatırlamıyorum.

bu olayı hatırlamamın bir sebebi de ORPHAN filmi oldu.
 
Son düzenleme:
benim var...
öss sınavını girmiş istediğim bölümü bir güzel kazanmıştım hemde oturduğum şehirde...
rehber hocam eşliğinde tercihimi yaparken,çalışıp okumam gerçeği beynimi zonklatıyordu...
yanıma gelip sordu 'hadi başlayalım tercihlerine,ne kadar şanslı ve azimlisin'demişti...
o an nasıl boşalmıştı gözümden yaşlar...
sadece 'hocam en son kalalım biz'demiştim...
üzülmüştü...
gitti...geri geldiğinde daha iyi olmaya çalıştım....
tercihin ne diye sordu.açıköğretim dedim sadece...
şaşırmıştı...'ama bunu elde etmek için uğraşan çok insan var elinin tersiye itiyorsun' demişti...
anlattım,gözleri dolu dolu oldu...
böylesi daha uygundu...
şimdi,istediğim yere doğru açıköğretim fakültesini okuyarakta ilerliyorum...
ama ne zaman sınav için bir üniversiteye girsem,yüreğimin derinliklerinde bir sızı hissediyorum...
en son girmeye çalıştığımda,15-20 dakika kapıda gözyaşlarımı gizlemek için uğraştım...
tek isteğimdi o okula öğrenci olarak girmek...
olsun bunada şükür...

Allah herkesin gönlüne göre versin... mafoldumben

Bellimi olur belki orayada birgün öğrenci olarak girebilirim... :a015:
 

kıyamam canım benim ya inşallah dileklerin gerçek olur. üzüldüm bak.
 
hayat bizden birşeyleri alırken mutlaka yerine bişeyler veriyor. ben bunu hep gözlemledim çevremden. mutklaka sen de çok değerli şeylere sahip olmuşsundur.
 
benim annem biz çocukken bi şarkı soylerdi devamlı "gidiyorum donemem artık, yavrularımı goremem artık"... ben de geceleri hep ağlardım annem bizi bırakıp gidecek diye. sonra bir gün bırakıp gitti gerçekten. babam annemin yanına annaneme götürdü kuzumla(kardeşim) beni.. annem yuzumuze bile bakmadı sanki boşanma sebepleri bizdik... odada anneme arkamı döndüm. hungur hungur ağlıyordum. sesim çıkmasın annem duymasın diye nefesimi tutuyordum. yüzüm sırılsklamdı. annem kucağına almadı, gözyaşımı silmedi. 9-10 yaşlarındaydım. ne suçum olabilirdi ki... annanem tuttu elimden yuzumu yıkayıp burnumu sildi. ben hüngür hüngür ağlıyodum. ben bu olayı dün gibi hatırllıyor ve asla zihnimden atamıyorum.
 

cnm çok üzüldüm ama boşver hayat devam ediyo :) hep gül :)
 
bizi hiçbirşeyden mahrum etmemişler biz çocukken. az önce öyle söledi. ben de dedim ki, yemek olarak mı? hayır herşey olarak dedi....
 
bugün siyah takım elbisemi terziye götürdüm daraltmaya. adam çok şaşırdı. baya kilo vermişsin dedi :) çok mutlu oldum. ve bugün dondurma ya da pasta yemedim. 30 dakika koştum. aferim bana
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…