- Konu Sahibi FashionbyHatis
- #1
Evlenince pekte bir sorunumuz yok gibiydi...
3 ay geçtikten sonra kayınvalidemin bizi ayırmak ıcın rahat durmadığını gördüm.. sustum...susturuldum anlatamadım inandıramadım...
psikolojik baskı, basit durumlarda tartışmalarda çekip gitmeler... nelere sustum ben ah ah.....
ailesinde hiç sözü geçmemiş, hep ezilmiş biriydi evlendiğim adam...
sevgiye doyurursam düzelir dedim bekledim sabrettim...kendimi kandırmışım kandırmak istemişim.
nede olsa içkisi kumarı karı kız meselesi yoktu diye değil, sevdiğim için...
içkici kumarcıyıda sevebilir kalbi olan bir insan...
uzun süredir tehdit ediyordu beni,, şunu yapmazsan çek git bu olmazsa çek git..
birkaç kez eşyalarımı topladım bir şekilde yine kaldım
bir akşam...cuma akşamı
ufak bir tartışma yüzünden boğazıma sarıldı uzun süre sıktı tekmeledim bıraktı koltuğa fırlattı beni...
ne yapacağımı şaşırdım hıçkıra hıçkıra ağladım
sordum sebebini sordum bu hırsın...sessiz kaldı yine..
her tartışmamızda yaptığı gibi yine yatağını ayırmıştı..
ağlaya ağlaya uyudum saatlerce uyumadım..büyük bir kıyamet öncesi sessizliğiydi sanki
ertesi sabah kalktığımda doktora götürmesini kötü olduğumu söyledim
zehirli guatr sahibiydim
ona hiç sahip olamamıştım tam anlamıyla ama sayesinde biçok hastalığın sahibiydim..
tabi evlendiğimizden beri..
geldi ve beni evden kovdu defalarca kovdu konuşmak istedim olmalı direndi ...zorladı gitmem için.. kalırsam iyi olmayacagını anladım. kurabiyelerimi fırına veremeden kovdu beni ...bugun o kurabiyeleri topladım tepsiden kendi kendilerine pişmişlerdi yüreğimin ateşinden sanki.. ölmüşümde arkamdan evime gelmişim gibi hissettim..bir ölünün arkasından evi toplar gibi hissettim.
anneme geldim günlerce aramadı
ertesi hafta bebeğin birkaç eşyasını almak ıcın oraya gittiğimde kilitler değişmişti.. vay be dedim vaybeeeeee
annesi ve kendisi geldi..
annesi saldırıya geçti ama ne laflar ne sözler...sözlerin birer bıçağa dönüştüğü anlar! Allahın cezası o lafları o terimleri kim icad etmiştiki... o cümleler icad edilmeseydi hiç kurulmasaydı acılarıda olmazmıydı sanki!
böyle insanlar keşke dilsiz olsaydı diyecek oldumki mevlanın işine karışamazdım!
eşim annemin karşısında bana öyle iftiralar attıki şok geçirdim kocaman bir şok.. beni bir ömür insanlardan uzak tutacak bir şok!
ben seninle nasıl evlenmiştim nasıl sevmiştim senimi sevmiştim yazık bana.... çok yazık...
oğlunu inkar ediyordu benden olmayabilir diyordu oysa birebir kopyasıydı......annesi seni evden attık nafakada vermeyeceğiz diyordu..daha neler neler bir insanın hepsini bir arada yapamayacağı kadar çok şey... bir erkeğin kaldıramayacağı kadar ağır şeyler...
annesi evimden kovdu küfürlerle eşim eşya alırken bir gardiyan misali başımızda bekliyordu ...
annesi küfür ettiği gibi bardak taştı! 155 i aradım polisler geldi
karakolluk olduk
darp raporumda olduğu ıcın korktu ve özür diledi..
bir hafta yanlız kalalım kimse gelmesin aramasın dedi.!!!!!
özrünü oğlum ıcın kabul ettim iyi değildi nede olsa..
ses kayıtları vardı elimde daha bir sürü şey.
karakoldan cıktıktan sonra bu sefer o ses kaydı yapmış , boğazından sıkmamın sebebi bağıracaksın diyeydi mutfaktan salona o şekilde götürdüm diyordu... ben bir aslanın yavrusu değildim o kadarda sahiplenilmemiştim zaten.
bana hiiiç söylemeden boşanma davası açmış..
hep beni suçladı boşuna yapmadım onları dedi. hakaretler etti aşağıladı. telefonlarını kapattı tek bir laf soyleyemedim.
tazminat davası acınca yüzüme nasıl bakıcaksın diyordu! bunu diyordu eski eşim, bunu diyordu!....
sen benim yüzüme nasıl bakıyordun bunca zamandır be vicdansız! bunca iftiraya bunca haysiyetsiz lafa!
Allahsız! kayınvalidem bizi ayırmayı başarmıştı , oğluysa 30 yasında hala bir anne tarafından yönetiliyordu...bağımsız olamadı ..
evden eşya almama bile izin vermedi ...sonuç uzaklaştırma cıkarttım değiştirdiği kilitleri bu defa ben kilitledim.
bugun ona son bir msj attım....
sana hakkımı helal etmiyorum mevla seni ateşe odun eylesin.. bizi ne uğruna harcadıysan o uğurda hiç olasın!
diye...............
ben nemi hissediyorum........koca bir boşluk..
beni hiç bir zaman sevmeyen birini sevmişim
beni evden atacak birine nede sabretmişim
baba olmayacak bir adamdan çocuk yapmışım
4.5 aylık bebeğimle beni dışarı attı, şimdi bebeğim 5.5 aylık oldu
geçicek hepsi neredeyse birkez bile ağlamadım gözlerim doldu sadece...
çabuk unutursun sen demişti, belkide bu kadar çabuk unutsaydım hala sen diye birşey olmazdı.
üzüldüğümde oldu sevindiğimde ama üzüldüklerim yaşadıklarımda değil senin gibi biriyle tanıştığım için kendime...sen bana koca bir ömür nasihat olacaksın tecrübe oldun musibet oldun...ben belamı buldum imtihan oldum.. bana bela olan sen ise ateşlerde yanacaksın!yanlız kalacaksın yanlız , iliklerine kadar hissedeceksin yanlızlığı, alışkınsın sen ...bundan sonra ne ben, ne oğlun, bundan sonra o fotografta yanlızsın....
sayfa 4de 34 nolu mesaj konunun devamıdır
sayfa 5de 43 nolu mesaj konunun devamıdır mahkeme içeriği ile alakalıdır.!!!!
3 ay geçtikten sonra kayınvalidemin bizi ayırmak ıcın rahat durmadığını gördüm.. sustum...susturuldum anlatamadım inandıramadım...
psikolojik baskı, basit durumlarda tartışmalarda çekip gitmeler... nelere sustum ben ah ah.....
ailesinde hiç sözü geçmemiş, hep ezilmiş biriydi evlendiğim adam...
sevgiye doyurursam düzelir dedim bekledim sabrettim...kendimi kandırmışım kandırmak istemişim.
nede olsa içkisi kumarı karı kız meselesi yoktu diye değil, sevdiğim için...
içkici kumarcıyıda sevebilir kalbi olan bir insan...
uzun süredir tehdit ediyordu beni,, şunu yapmazsan çek git bu olmazsa çek git..
birkaç kez eşyalarımı topladım bir şekilde yine kaldım
bir akşam...cuma akşamı
ufak bir tartışma yüzünden boğazıma sarıldı uzun süre sıktı tekmeledim bıraktı koltuğa fırlattı beni...
ne yapacağımı şaşırdım hıçkıra hıçkıra ağladım
sordum sebebini sordum bu hırsın...sessiz kaldı yine..
her tartışmamızda yaptığı gibi yine yatağını ayırmıştı..
ağlaya ağlaya uyudum saatlerce uyumadım..büyük bir kıyamet öncesi sessizliğiydi sanki
ertesi sabah kalktığımda doktora götürmesini kötü olduğumu söyledim
zehirli guatr sahibiydim

ona hiç sahip olamamıştım tam anlamıyla ama sayesinde biçok hastalığın sahibiydim..
tabi evlendiğimizden beri..
geldi ve beni evden kovdu defalarca kovdu konuşmak istedim olmalı direndi ...zorladı gitmem için.. kalırsam iyi olmayacagını anladım. kurabiyelerimi fırına veremeden kovdu beni ...bugun o kurabiyeleri topladım tepsiden kendi kendilerine pişmişlerdi yüreğimin ateşinden sanki.. ölmüşümde arkamdan evime gelmişim gibi hissettim..bir ölünün arkasından evi toplar gibi hissettim.
anneme geldim günlerce aramadı
ertesi hafta bebeğin birkaç eşyasını almak ıcın oraya gittiğimde kilitler değişmişti.. vay be dedim vaybeeeeee
annesi ve kendisi geldi..
annesi saldırıya geçti ama ne laflar ne sözler...sözlerin birer bıçağa dönüştüğü anlar! Allahın cezası o lafları o terimleri kim icad etmiştiki... o cümleler icad edilmeseydi hiç kurulmasaydı acılarıda olmazmıydı sanki!
böyle insanlar keşke dilsiz olsaydı diyecek oldumki mevlanın işine karışamazdım!
eşim annemin karşısında bana öyle iftiralar attıki şok geçirdim kocaman bir şok.. beni bir ömür insanlardan uzak tutacak bir şok!
ben seninle nasıl evlenmiştim nasıl sevmiştim senimi sevmiştim yazık bana.... çok yazık...
oğlunu inkar ediyordu benden olmayabilir diyordu oysa birebir kopyasıydı......annesi seni evden attık nafakada vermeyeceğiz diyordu..daha neler neler bir insanın hepsini bir arada yapamayacağı kadar çok şey... bir erkeğin kaldıramayacağı kadar ağır şeyler...
annesi evimden kovdu küfürlerle eşim eşya alırken bir gardiyan misali başımızda bekliyordu ...
annesi küfür ettiği gibi bardak taştı! 155 i aradım polisler geldi
karakolluk olduk
darp raporumda olduğu ıcın korktu ve özür diledi..
bir hafta yanlız kalalım kimse gelmesin aramasın dedi.!!!!!
özrünü oğlum ıcın kabul ettim iyi değildi nede olsa..
ses kayıtları vardı elimde daha bir sürü şey.
karakoldan cıktıktan sonra bu sefer o ses kaydı yapmış , boğazından sıkmamın sebebi bağıracaksın diyeydi mutfaktan salona o şekilde götürdüm diyordu... ben bir aslanın yavrusu değildim o kadarda sahiplenilmemiştim zaten.
bana hiiiç söylemeden boşanma davası açmış..
hep beni suçladı boşuna yapmadım onları dedi. hakaretler etti aşağıladı. telefonlarını kapattı tek bir laf soyleyemedim.
tazminat davası acınca yüzüme nasıl bakıcaksın diyordu! bunu diyordu eski eşim, bunu diyordu!....
sen benim yüzüme nasıl bakıyordun bunca zamandır be vicdansız! bunca iftiraya bunca haysiyetsiz lafa!
Allahsız! kayınvalidem bizi ayırmayı başarmıştı , oğluysa 30 yasında hala bir anne tarafından yönetiliyordu...bağımsız olamadı ..
evden eşya almama bile izin vermedi ...sonuç uzaklaştırma cıkarttım değiştirdiği kilitleri bu defa ben kilitledim.
bugun ona son bir msj attım....
sana hakkımı helal etmiyorum mevla seni ateşe odun eylesin.. bizi ne uğruna harcadıysan o uğurda hiç olasın!
diye...............
ben nemi hissediyorum........koca bir boşluk..
beni hiç bir zaman sevmeyen birini sevmişim
beni evden atacak birine nede sabretmişim
baba olmayacak bir adamdan çocuk yapmışım
4.5 aylık bebeğimle beni dışarı attı, şimdi bebeğim 5.5 aylık oldu
geçicek hepsi neredeyse birkez bile ağlamadım gözlerim doldu sadece...
çabuk unutursun sen demişti, belkide bu kadar çabuk unutsaydım hala sen diye birşey olmazdı.
üzüldüğümde oldu sevindiğimde ama üzüldüklerim yaşadıklarımda değil senin gibi biriyle tanıştığım için kendime...sen bana koca bir ömür nasihat olacaksın tecrübe oldun musibet oldun...ben belamı buldum imtihan oldum.. bana bela olan sen ise ateşlerde yanacaksın!yanlız kalacaksın yanlız , iliklerine kadar hissedeceksin yanlızlığı, alışkınsın sen ...bundan sonra ne ben, ne oğlun, bundan sonra o fotografta yanlızsın....
sayfa 4de 34 nolu mesaj konunun devamıdır
sayfa 5de 43 nolu mesaj konunun devamıdır mahkeme içeriği ile alakalıdır.!!!!
Son düzenleyen: Moderatör: