Sana o kadar teşekkür ederim ki yazın için
Aynı duyguları yaşıyoruz, benim de ailemin birçok yaşadıkları oldu, çocukluğumda doğru düzgün anım yok hep kavga hep gürültü, yatakta ağladığımı hatırlıyorum, annemi ağlarken hatırlıyorum ne kötü.bu yaşıma kadar çektim şimdide çekiyorum-çekiyoruz
Konuştuk, kızdık, anlattık yok değişmediler değişmiyecekler, anneme üzülüyorum çektiği için kimsesi olmadığı için,bu hale getiren babam ama annem de geliri olmadığı halde kardeşime güvenip boşandı huzursuzluğa onu da ortak ediyorlar, kıyamıyorum kardeşime
Değiştim dedin, nasıl başardın, takmamayı mı öğrendin,. Kendi ailen var mı eşin çocuğun, onlara mı odaklandın. Nasıl atlattın nerden başladın.
Hala evliler mi, durumları nasıl, kardeşlerin filan
Değişmek o kadar istiyorum ki, annemin canı sıkılmasın diye işten çıkınca eve gitmeden ona gidiyoruz, mutlu etmeye çalışıyoruz ama yaptıkça daha fazla istiyor bu kez gitmeyince daha çok canı sıkılıyor ve kardeşime söylediği
Babam kısmi felç geçirdim diyor, aramamızı bekliyor biz aramadan aramıyor, haftada 1 gitmeye çalışıyorum ama inan kendi aileme vakit ayıramıyorum nasıl olucak bu iş
Senden tavsiye istiyorum, tecrübelisin ve beni en iyi sen anlarsın