- Konu Sahibi agresifkiz
- #1
Merhaba. 2 seneye yakındır devam eden bir ilişkim var. Ben 27 erkek arkadaşım 31 yaşında. Memuruz ikimizde. Farklı şehirlerde yaşıyoruz. Her ay birimiz birimizin yanına geliyoruz. Gerçekten çok ama çok iyi anlaşıyoruz. Ciddi kavgalar ettiğimiz zamanlarda oldu. Hemen hemen her haline şahit oldum. Bunu neden açıklıyorum. Çünkü artık evlenmek istiyorum. Sinirlendirdiğim zamanlar oldu ne yaptığını görmek için. Ciddi kavgalarımız oldu bana nasıl davrandığını biliyorum. İyi günler kötü günlerde geçirdik. Artık eminim hayatımı geçirmek istediğim adamın bu adam olduğundan. Başkasıyla da yapamam artık. Aslında evlenmek istiyorum değil de artık hep bir arada olmak istiyorum çünkü çok zorlanmaya başladım. Uzak mesafe ilişkisi yaşayanlar beni anlar belki aşırı zor bir durum. Her an yanında olamıyorsunuz. Özlüyorsunuz. Dokunamıyırsunuz sarılamıyorsunuz. Saçma şeylerden kavga ediyorsunuz. Yanlış anlaşılmalar desen cabası. Aynı şehirde yaşasak evlenmek de istemem belki ama tek çözüm şu an evlilik gibi. Evlilik muhabbeti aramızda geçti tabi ki ve acele etmememiz gerektiğini önümüzdeki yıl artık ciddileştirebileceğimizi söyledi. Tabi ki o an darlamak istemedim. Ama günlerdir düşünüyorum. Bir yıl o kadar uzun bir zaman ki gözümde büyüyor bir yıl ondan ayrı kalmak. İnanın iş hayatımı günlük hayatımı etkiliyor bu durum artık. Ayrı ilişki yürütmekte çok zorlanıyorum. Bu sebeple ayrılmak tabi ki istemiyorum ama inanılmaz mutsuzum. Düşündüm taşındım acaba blöf mü yapsam dedim bu onu daha mı çok iter yoksa? Ben bu şekilde ilişki yürütemiyorum ya artık bir araya gelelim adım atalım ya da yollarımıza bakalım mı desem? Blöf diyorum ama aslında gerçekten canıma tak etti yazık geçen zamanımıza. Çok üzülüyorum ayrı geçirdiğimiz her gün için. Bu şekilde devam etmek sanki bana zarar veriyor gibi hep mutsuzum. Sizden akıl almak istedim ne olur mantıklı bir cevap verin yol gösterin bana. Bunaldığım bir dönemdeyim dertleşmeye ihtiyacım var.