Sert bir üslupla değil dümdüz olduğu gibi yazdım.
Ben konu sahibinin annesinin belli bir yaşa gelmiş iyi kötü sağlık sıkıntıları başlamış biri olduğunu düşündüğüm için öyle söyledim. Nakil öncesi ve sonrası donörün ve hastanın psikolojik ve bedensel olarak neler yaşadığını,hangi acılardan tehlikelerden sıkıntılardan geçtiğini,donörün normal şartlarda iyileştikten sonra ilaç kullanması gerekmediğini ama alıcının ömrünün sonuna kadar hergün birkaç kez bir avuç dolusu ilaç içmesi gerektiğini ve daha bir çok şeyi çok iyi biliyorum.
5 yıllık hastalık sürecinin son iki yılını hastanede yatarak son bir yılı da komada geçiren bir babanın kızıyım. Babasına donör olacağı ameliyat sabahında ameliyathanenin kapısından organını veremeden dönen yapamayan bir evladım. Doktorlar bir haftalık ömrü kaldı dedikten sonra babasını zorla ikna edip annesinin babasına donör olduğu bir evladım. 16 yıldır donör annenin yaşadığı psikolojik ve bedensel tüm zorlukları birebir bilen biriyim. 16 yıldır organ nakli yapılmış bir babanın yaşadığı tüm psikolojik ve bedensel problemleri birebir bilen biriyim.
Burada okuyanlar sadece bu hasta kızcağıza üzülüyor anne ve ablayı olabilecek en ağır şekilde kınıyorlarya onun için çok öfkeliyim. Hiç kimse evladının acı çekmesini çaresizce iyileşmeyi beklemesini yada hayatını kaybetmesini istemez. Ama donör olmak herkesin kaldırmayı başarabileceği birşey değil. O ona verdi bu buna verdi ben olsam verirdim.......öyle ağzımızdan çıktığı kadar kolay olmuyor işte....insan evladı için canını verir değilmi ama bazen sapasağlamken kendi ayağıyla gidip iki tane olan organının birini veremez işte. Bu onu kötü anne mi yapıyor,evladını sevmediği anlamına mı geliyor?
Kınamayın arkadaşlar,o annenin verememesi yada vermemesi nasıl bize sağlıklı bir düşünce değil gibi geliyorsa aynı şekilde ben anneme yıllarca para verdim oda böbreğini versin düşüncesi de hiç sağlıklı değil.