Boğuluyorum

burcubahar0635 .!.:

Bu yollardan ben de geçtim. Kendin için ayağa kalkıp savaş vermeli ve bu insanlardan kurtulmalısın. Hayattaki en büyük şans bence ailedir ailesi böyle olan insanlar her kötü olayı maalesef büyük yıpranmışlıklarla atlatıyor. Ama yine de tutunup hayatımıza devam etmek zorundayız bi şekilde. Terapiyi asla kesme fakat okulunu kazan bitir ve bu insanlardan kurtul.

Genişletmek için tıkla...

zr ada .!.:

Bebeğim shirleyim malesef ailelerimizi secemiyoruz.
Ama bulunduğun hayata yönünü den verebilirsin .
Bana baksana sen senin o bünyenin hiç dinlenmeye bocalamaya basaramamaya hakkı yok mu ? Bunca yıldır bunu haketmemiş mi?
Baban ve annem sağlıklı psikolojide değiller bunu sen de biliyorsun .
Şuan bunca yıldır sana kodlanani yapıyorsun kazanamadın diye kendini mahvediyorsun . Her zaman siralamaya girmek kazanmak zorunda değilsin . Tabi ki tekrar çalışıp deniyor olacaksın ama şunu unutma geçici bir süreç hersey gibi, kalıcı değil.
Annem payvonda çalışıyordu babam uyuşturucu kullanıyordu kendimden pay biciyorum bak ne oldu kendime hayat kurdum görüşmüyoruz.
Sen de mutlaka universitene gidip baskısız hayata kavusacaksin disiplinden çıkıp istediğin gibi yaşadığın günler olacak sabret ve focus . Seni seviyoruz lustralli geceler

Genişletmek için tıkla...

golgefeslegeni .!.:

Eğer içinde bulunduğun düzeni değiştirmek istiyorsan kendini toparlayıp çalışmalısın. Herkesten önce kendin için bunu yapmalısın. Umarım dilediğin yere gelirsin. Yolun açık olsun.

Genişletmek için tıkla...

zr ada .!.:

Annem payvonda çalışıyordu babam uyuşturucu kullanıyordu kendimden pay biciyorum bak ne oldu kendime hayat kurdum görüşmüyoruz.

Genişletmek için tıkla...

Ladycharms .!.:

sen harika bi kadınsın
bebişin mi var ne kadarlık

Genişletmek için tıkla...

anneshirley .!.:

Adaa mesajını okuyunca ağlayacaktım nerdeyse. Özellikle "senin o bünyenin hiç dinlemeye bocalamaya başaramamaya hakkı yok mu?" kısmında. Ne kadar güzel özetlemişsin, ne kadar şefkatli Ayrıca sen de çok güçlü bir kadınsın. Umarım seneye bu zamanlar ben de kazandığımı yazarım. Bebişini öp yerime

Genişletmek için tıkla...

zr ada .!.:

Yaaa çok sağolun 6. Sınıftan beri arkadaş olduğum adamla evliyim Allah bozmasin
Bebikom şuan 5 aylik

Genişletmek için tıkla...

Ladycharms .!.:

yaa ne güzel beraber büyümüşsünüz
Allah size bağışlasın

Genişletmek için tıkla...

Zhr81 .!.:

Canım benim konunu okuyunca çok duygulandım. Benim kızımda bu sene üniversite sınavına girdi ve o da güzel bir sonuç alamadı. Olsun ne yapalım dünyanın sonu mu. Hiç bir şey siz gençlerimizin mutluluğundan saglığından önemli değil inan bana hemde hiç bir şey. Herşey olur yeter ki can sağlığı olsun. Kızımda psikoloji istiyor. İnanıyorum ki sen de kızımda istediğiniz bölümlerde okuyacaksınız. Yeter ki kendine güven ve inan canım. Her şey gönlünce olsun :) :)

Genişletmek için tıkla...

Zaren .!.:

Canım benim yaa.. ❤ ne kadar aklı başında bir kızsın sen öyle.. Burdan alabiliyorum o hissi.

Hiç birimiz kaderimizi, ailemizi kendimiz seçmiyoruz. Şöyle ki bir de şu açıdan düşün. Ailesi, çocuğu okusun, adam olsun diye maddi ve manevi kendini yırtıyor ama, çocuk bunun farkında değil. Sonuç itibarı ile hayatlarına kötü yön verip, hayat boyu üzülebiliyorlar.

Sen çok ama çok şanslısın çünkü "Kendin gibi, sana sahipsin" Ne istediğini biliyorsun, ideallerin var, başaracak potansiyelin var. Ya, bu yetilere sahip olmasaydın? Düşünsene mesela ailen gibi olsaydın?

En büyük hazinen var olman. Bizim için de "iyi ki varsın" Ne mutlu ki ilerde senin kadar olgun, güzel bir insan bana, eşime, çocuğuma, daha nicelerine hizmet verecek.

Sen iyi ol, kendine, önce kendin, sonra bizler için iyi bak cici kız

Genişletmek için tıkla...

Umutyeniden .!.:

Seninki kadar olmasa benzer tarzda büyütüldüm, hep en iyi olmak zorundaydım, hata yapamazdım hep benim okumam için uğraşıyorlardi, Ben de öyle olduğuna birkaç sene öncesine kadar inanıyordum.
Tamam bunlar oldu ama olmasa meslek sahibi olamazdım belki kötü mü oldu bak diyordum. Anksiyete sıkıntım varmış, terapi aldım daha iyiyim diyebilirim .
Simdi herkes anladı yanlışını telafi ediyorlar ama ben onları kodlamisım bi kere .Şimdiden tedavine sıkı sarıl hic bırakma. Yoksa ne oluyo biliyomusun ,anne olduğun zaman bi bakıyorsun ki sen de annenin aynisisin. En zoru bu .Kendi yaşadıklarının aynısını çocuğuna yaşatıyorsun ,bilinçaltına bastirdigimiz bildiğimiz öğrendiğimiz annelik anne olunca hortluyor.
Sınavını tedavini ihmal etme ,hersey gönlünce olsun dilerim .
Bu davranış şekli ebeveynlerimizin ebeveyninden onlara aktarılmış, onlardan bizlere maalesef erken uyanan bu zinciri kırmayı başarıyor.
Kolaylıklar diliyorum .

Genişletmek için tıkla...

anneshirley .!.:

Teşekkür ederimm çook teşekkür ederim çok duygulandım. Daha birkaç gün önce birilerinin bana "iyi ki varsın" demesine ne kadar ihtiyacım olduğunu düşünmüştüm. Güzel mesajınız ve size, eşinize, çocuğunuza ve daha bir sürü insana hizmet etme fikri beni çok motive etti

Genişletmek için tıkla...

Canım benim... Bizim de senin gibi "Duble cevherlere" ihtiyacımız var. Sen, benim bebeğime iyi bir gelecek olmak ZORUNDASIN.

Bu bir bayrak yarışı misali, çocugumu sen ve senlere gözüm kapalı emanet edebilmeliyim. Yitip gidemezsin! Bu yetilere sahipsen, kimseyi bundan mahrum etmemelisin, büyük haksızlık.

Ülke kara düzen gidiyor. Giderek gençlik bozulmakta. Sence kendini geri çekmen, karamsar olman bencillik değil mi?

Hayatına dar açıdan, boş tarafından bakma. Hiç birimizin hayatı güllük gülistanlık değil. Kendinin farkına var! Düz yolda herkes koşar, sen dik yamaçları göze almışsın, almalısında.

İki arkadaşım olsa, beni yemeğe davet etse. Birisi dışardan hazır söylemiş, diğerinin alım gücü fazla yok, malzemeleri zor toparlamış, saatlerce uğraşmış, emek vermiş hem de bütün olumsuzluklara rağmen.

İkisinede teşekkür ederim lakin, şartları zorlayan 1 yumurta bile kırsa beni içten içe daha mutlu eder.

Senin de aileden yana imkanların (Manevi) sekteye uğradığı halde emek verip başarıyorsun. Kendindeki gücün farkına var PRENSES kolayı herkes başarır

Umutyeniden .!.:

Barıs muslu duydunuz mu bilmiyorum ,bi bakin derim .Geçmişteki travmalar hakkında ve bunları nasıl.cozexwgimiz hakkında bilgiler veriyor .
Zaman zaman instagram dan örnek çalışma yapıyor ,terapi benzeri .
Bunlar arasında anne babaya öfke çalışması da var ,çalışıp öfkeni kusup sonra affediyorsun
Tabi yüzlerine karşı değil zihninde bakmanda fayda var .
Ben su an sana 40 li yaşlarından sesleniyorum ben yeni uyandım zinciri kırmaya çabalıyorum, şanslısın erken yaşında bilinçlenmissin ,şansın fazla kendine güven

Genişletmek için tıkla...

Zaren .!.:

Canım benim... Bizim de senin gibi "Duble cevherlere" ihtiyacımız var. Sen, benim bebeğime iyi bir gelecek olmak ZORUNDASIN.

Bu bir bayrak yarışı misali, çocugumu sen ve senlere gözüm kapalı emanet edebilmeliyim. Yitip gidemezsin! Bu yetilere sahipsen, kimseyi bundan mahrum etmemelisin, büyük haksızlık.

Ülke kara düzen gidiyor. Giderek gençlik bozulmakta. Sence kendini geri çekmen, karamsar olman bencillik değil mi?

Hayatına dar açıdan, boş tarafından bakma. Hiç birimizin hayatı güllük gülistanlık değil. Kendinin farkına var! Düz yolda herkes koşar, sen dik yamaçları göze almışsın, almalısında.

İki arkadaşım olsa, beni yemeğe davet etse. Birisi dışardan hazır söylemiş, diğerinin alım gücü fazla yok, malzemeleri zor toparlamış, saatlerce uğraşmış, emek vermiş hem de bütün olumsuzluklara rağmen.

İkisinede teşekkür ederim lakin, şartları zorlayan 1 yumurta bile kırsa beni içten içe daha mutlu eder.

Senin de aileden yana imkanların (Manevi) sekteye uğradığı halde emek verip başarıyorsun. Kendindeki gücün farkına var PRENSES kolayı herkes başarır

Genişletmek için tıkla...

anneshirley .!.:

Herkese merhaba
Bu birçok ergenin yaşayacağı sıradan bir sorun belki biliyorum ama konuşmaya çok ihtiyacım var. Çok bunalmış hissediyorum. Bu yüzden konu açma gereği duydum.

Ben zor bir ailede büyüdüm. Mükemmeliyetçi, benden hep en iyi olmamı bekleyen ve başkalarıyla birçok konuda beni karşılaştıran bir aile. Ben birinci sınıfa başlarken bana her dönem daima karnemdeki tüm derslerimin 5 olması gerektiğini, bir kere bile bir dersim 5 olmazsa beni okuldan alıp evlendireceklerini söylemişlerdi. Hiç unutmam, ikinci sınıftayken girdiğim ilk deneme sınavında okulda üçüncü olmuştum. Sevinçle anne babama söylediğimde beni birinci olmadığım için kınamışlardı. Zeki de bir çocuktum. 4,5 yaşımda kendi kendime okumayı öğrendim. Zaten sonra da 10 yaşındayken özel yetenek testini geçerek BİLSEM'e kabul edildim.

Evde her anlamda mükemmel olmamı beklediler. Mükemmel derken tamamen onların istediği gibi biri olamı istediler. Benim farklı bir birey olduğumu unutarak. Bir gün 5 yaşındayken yaramazlık yaptığımda babam tarafından iple merdivenlere bağlanmıştım. Belki de hâlâ ona güvenemeyişimin nedeni budur. Bana sık sık küserlerdi. On iki ayın onu küstük. Perdeyi açmamak olabilirdi bunun sebebi. Çoğu zaman da sebep olmazdı. Barışık yatar küs uyandırdık. Yani ergenliğim de yapayalnız geçti.

Bunun tabii ki sonuçları olacaktı. Çok iyi bir liseyi kazandım. Liseye geçişimle beraber bir depresyon başladı. Sürekli sürekli arttı. Yanına anksiyete eklendi. Özellikle geçen yıl ağustos ayında iyice kötüleştim. İlk panik atağımı da yaşamıştım. Panik ataktan sonra annem bana iyi davranmaya başladı ama ne çare. Yıllarca zihnime kodlananlardan dolayı çok değersiz hissediyordum. Asla yeterince başarılı değildim. Benim hiçbir şeye hakkım yoktu yemek yemeye bile. Aldığım psikiyatrik destek bile yetmiyordu. Her gün daha kötü oluyordum. En sonunda bu yıl mart ayında bir intihar girişimim oldu. Bir süre yoğun bakımda tedavi gördüm.

Bundan sonra yükselişe geçtim. Şimdi çok çok daha iyiyim. Ama bir yıl ders çalışamayınca üniversite sınavı sonucum berbat geldi. Tıp istiyorum, çocuk ve ergen psikiyatristi olmak istiyorum. Puanım tıpın yanından bile geçmedi. İkincisi kez hazırlanıyorum.

Ama kendimi çok büyük bir boşlukta hissediyorum. Hatta o boşluğun içinde boğuluyorum. Çok ezik hissediyorum bir kere. Öğrenci değilim hiçbir şey değilim. Okullar açılacak herkes okula, arkadaşlarım üniversitelerine ama ben evde lise derslerine çalışacağım. Yapayalnız. Biliyorum mezuna kalan ilk insan ben değilim ama çok kötü hissediyorum. Motivasyonum da düşük. Kendimi ittirerek ders çalışmaya çalışıyorum. Pek de düzgün çalışmıyorum aslında. Kazanamamaktan korkuyorum. Böyle değersiz, ezik, küçücük hissediyorum. Aslında ne hissettiğimi de bilmiyorum ama boğulacak gibi oluyorum. Bir yandan tekrar eski korkunç depresif günlerime dönmekten korkuyorum. Kafamın içinde çalışan bir buldozer var sanki.
Böyle işte.
Okuduğunuz için çok teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

meryemcanelif .!.:

Yaşadıkların üzücü ama aile kaderimiz. Bundan sonra ne yapanilirsin ona bak. Universiteyi de sehir dışında oku bence. Benim bir oglum var 3 yasinda. Istemediği hicbirsey icin zorlamiyorum. Bireyselligine saygi duyuyorum. Ne demek notlar hep 5 olacak. Cocuk bu cocuk. Bu kadar diretme normal degil.
Aklin başında cok. Güzel bi hayatın olsun..

Genişletmek için tıkla...