• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bol aksiyonlu kaynana konusu isteyen buyursun.

Merhaba hatunlar
Bugüne kadar forumdaki tüm kaynana, elti, görümce konularına aynı yorumu yaptım. "konu açacak kadar önemsemeyin şu tipleri" dedim. Dört yıllık gelinlik maceramda hep bu düşünce ile hareket ettim. Hayatıma etki edecekleri kadar önemsemedim hiçbirini. Ancak bugün 31 yıllık ömrümde hiç kimse ile etmediğim şekilde bir kavga ettim kaynana insanı ile. Ben kavga etmeyi, bağırmayı sevmem. Eşim sesini yükseltince bile ses tonunu düzelt öyle konuşalım derim. Ancak bugün kendime bile şaşırdım çıkardığım ses yüzünden.

Bazılarınız bilir benim sıpa kreşe başladı. Başladığından beri de mütemadiyen hasta oluyor. Bir şekilde geçecek diye bekliyorum. Oğlum her hasta olduğunda kayınvalidem ve görümcem "ince giydiriyorsun, üşüyor bu çocuk. Doğru düzgün bak" ve benzeri yorumlar yapıp sürekli iyi bir anne olmadığım konusunda imada bulunuyorlar. Ben bugüne dek aman ağzımızın tadı bozulmasın ali rıza bey modunda geçiştirdim bu yorumları. En fazla "ben onun annesiyim onunla ilgili en çok ben endişe ederim zaten siz dert etmeyin" dedim.

Geçen ay görümcem oğlum için yaptığım bir şeye bakarken "bu boş işlerle uğraşacağına hamur işi yap çocuğa. Senin annelik vicdanını sorguluyorum bazen" dedi. Kan beynime sıçradı. Senin haddin değil benim anneliğimi sorgulamak dedim konu bir şekilde büyümeden kapandı.

Gelelim bugüne. Kayınvalidem oğluma bakarak "ben bu çocuğa çok acıyorum" dedi. Neden anne? Diye defalarca sakince sordum ve her seferinde "bilmiyorum çok acıyor ve üzülüyorum haline" dedi. Ben de "benim oğlumun acınacak bir hali yok. İlla birine acımak istiyorsan kızının oğluna acı. Zira iki aylıkken bakıcı bakmaya başladı. Üstelik maddi olarak ihtiyacı olmadığı halde işine döndü kızın."dedim. Burada alınganlık yapacak kişiler için parantez açayım. Annelerin çalışmasına karşı değilim oğlum bu kadar zor bir çocuk olmasa ben de çalışacaktım. Bakıcı ile büyümek kötü bir şey de değil. Burada kayınvalideme anlatmak istediğim, oğlumun annesi ile büyüdüğü. Acınacak bir durumu olmadığı. Her neyse ben öyle deyince "yooo ona hayatta acımam. Gayet güzel bakılıyor ona. Ben oğluna acıyorum" dedi. Benim bu noktada kan beynime sıçradı.

Neler söyledim net hatırlamıyorum bile. Sen ve kızın benim oğlumun ebeveynleri değilsiniz, haddinizi çok aştınız sustum bugüne dek ama yeter. Duracağınız yeri bilin bundan sonra vs saydırdım. "çocuğa iyi bak o zaman hasta olmasın biz de susalım" dedi. "bakmıyorum. Özellikle grip edeceğim çocuğu var mı itirazın? Kime şikayet edeceksin? Ne yapacaksın söyle bakalım" dedim. Daha bir sürü bağrış çağrış şu an hala sinirliyim yazamıyorum da ayrıntılarıyla.

Biz bu insanlarla aile apartmanında yaşıyoruz. Bugüne dek benim alttan almalarım ve sakinliğimle hiç kavga etmedik. Ancak mevzu oğlum olunca artık delirdim. Allah aşkına oturmuş vicdan yapıyorum şimdi yaşlı, cahil kadın keşke sakin kalsaydım. Böyle olmasaydı diye. Siz yorum yapın ben nasıl davranayım. Eşimin annesi boşver uzatma deyip orta yolu mu bulayım, yoksa bütün muhabbetimi keseyim mi.

Bir ekleme daha. Görüp görebileceğiniz en cahil, en sığ insanlar bunlar. Bugüne dek sorun yaşamadık çünkü ben hep bunu düşünerek tuttum dilimi. Asla laf anlatılmaz böyle insanlara diye.

Eşim, hiç muhatap olma konuşma boşver sen haklısın bu konuda diyor. Şimdiden yorumlar için teşekkürler.
Valla guzelim ister cahil olsun ister baska bise iyi yaptin bnce gec bile kaldin herkes yerini haddini bilsin esinde senin yaninda bnce haklisin pisman olcak bise yok anneden fazlada kimse dusunemz evladi onun icin sen haklisin gizellik vicdanin rahat olsn
 
Bugün benim evime gelip ekmeğimi yiyip '' iki gelinden de yüzüm gülmedi '' demez mi kan beynime sıçradı ...derin nefes alıp sustum allah nasıl biliyorsa öyle yapsın onu
Ben olsam sorardım,
-eltimi bilmem ama ben ne yaptım seni ağlatacak, neden yüzün gülmedi anne? Diye.
Susup biriktirdikleriniz 3-5 sene sonra önce dert sonra depresyon sonra da panik atak başlangıcı olur benden söylemesi.
Çevremde ne kadar panik atak hastası varsa hep insan ilişkilerindeki birikimlerinin sonucu olarak hastalandılar,sebepler ya koca, ya eş ailesi ya da iş ortamı.
 
Milana görüyorsun sen buradan. Ben bu kadar çabalarken oğlum için, böyle yorumları artık kaldıramıyorum yahu. Bir de kalkmış ama "hiperaktivite diye tutturmuşsun bu çocuğun hiçbir şeyi yok Sizin yüzünüzden böyle oldu bu çocuk" diyor. Yani hırçınlığı hiperaktivitesinin sebebi benmişim.[/QUO
Astoria ben hayatımda böyle modeller görmedim ya. Sakince tane tane anlatıyorum yine hayır benim doğrum da benim doğrum. Yahu zaten çocuk ateşli hasta, üzülüyorum yoruluyorum. Bir de her hastalıkta bunların tribi ve laf sokmaları ile uğraşıyorum. Sanki ben zevk alıyorum çocuğum hasta olduğunda.
Yeni kreşe başlayan çocuğun hasta olması normal kalabalık ortama giriyor arkadaşlarından bulaşıyor bağışıklık sistemi yavaş yavaş alışacak ben oğlumu ilk gönderdiğim sene hergün hasta oluyordu
 
Sen çok şanslısın.Kayinvaliden art niyetini açık açık belli ettiği için büyük olasılıkla esin annesinin sana yönelik olumsuz tepkisini anladı.Benim kayınvalidem ince işçilikle çalışır.Eger bana ve ya eltime yönelik birşey (hakarete varan laf giydirme ) soyleyecekse asla şahit bırakmaz.Yalnizken söyler lafını...sonra da inkar eder.Aklinin alabileceği yeminlerden tut da ben orda değildime kadar her yalan söylenir.Ama gel de ispat et.
Bide bunların duyupta yinede annelerine laf söyleyemeyen karısına edilen hakaretlere ve laf sokmalara sessiz kalan anne kuzuları cinside varki o tamda bende mevcut. Yani benim durumum dahada vahim. Baya baya şanssızım
 
Herkes kendi doğrularına göre yetiştirir çocuğunu. Bana yanlış gelen sana doğru gelebilir. O yüzden şiddet dışında hiçbir anneyi eleştirmem ben. Kendi anneliğimede laf söyletmem. Eşimden başkasının eleştirilerini ciddiye bile almam. İyi yapmışsınız sizde boşverin.
Birebir katılıyorum valla. Bitek eşimin fikri önemli her zaman
 
Bide bunların duyupta yinede annelerine laf söyleyemeyen karısına edilen hakaretlere ve laf sokmalara sessiz kalan anne kuzuları cinside varki o tamda bende mevcut. Yani benim durumum dahada vahim. Baya baya şanssızım
Yok caniiim "Annecigi öyle demek istememiştir aslında ....sen tepkisel olduğun için öyle anlamışsindir":bicak:
 
Merhaba hatunlar
Bugüne kadar forumdaki tüm kaynana, elti, görümce konularına aynı yorumu yaptım. "konu açacak kadar önemsemeyin şu tipleri" dedim. Dört yıllık gelinlik maceramda hep bu düşünce ile hareket ettim. Hayatıma etki edecekleri kadar önemsemedim hiçbirini. Ancak bugün 31 yıllık ömrümde hiç kimse ile etmediğim şekilde bir kavga ettim kaynana insanı ile. Ben kavga etmeyi, bağırmayı sevmem. Eşim sesini yükseltince bile ses tonunu düzelt öyle konuşalım derim. Ancak bugün kendime bile şaşırdım çıkardığım ses yüzünden.

Bazılarınız bilir benim sıpa kreşe başladı. Başladığından beri de mütemadiyen hasta oluyor. Bir şekilde geçecek diye bekliyorum. Oğlum her hasta olduğunda kayınvalidem ve görümcem "ince giydiriyorsun, üşüyor bu çocuk. Doğru düzgün bak" ve benzeri yorumlar yapıp sürekli iyi bir anne olmadığım konusunda imada bulunuyorlar. Ben bugüne dek aman ağzımızın tadı bozulmasın ali rıza bey modunda geçiştirdim bu yorumları. En fazla "ben onun annesiyim onunla ilgili en çok ben endişe ederim zaten siz dert etmeyin" dedim.

Geçen ay görümcem oğlum için yaptığım bir şeye bakarken "bu boş işlerle uğraşacağına hamur işi yap çocuğa. Senin annelik vicdanını sorguluyorum bazen" dedi. Kan beynime sıçradı. Senin haddin değil benim anneliğimi sorgulamak dedim konu bir şekilde büyümeden kapandı.

Gelelim bugüne. Kayınvalidem oğluma bakarak "ben bu çocuğa çok acıyorum" dedi. Neden anne? Diye defalarca sakince sordum ve her seferinde "bilmiyorum çok acıyor ve üzülüyorum haline" dedi. Ben de "benim oğlumun acınacak bir hali yok. İlla birine acımak istiyorsan kızının oğluna acı. Zira iki aylıkken bakıcı bakmaya başladı. Üstelik maddi olarak ihtiyacı olmadığı halde işine döndü kızın."dedim. Burada alınganlık yapacak kişiler için parantez açayım. Annelerin çalışmasına karşı değilim oğlum bu kadar zor bir çocuk olmasa ben de çalışacaktım. Bakıcı ile büyümek kötü bir şey de değil. Burada kayınvalideme anlatmak istediğim, oğlumun annesi ile büyüdüğü. Acınacak bir durumu olmadığı. Her neyse ben öyle deyince "yooo ona hayatta acımam. Gayet güzel bakılıyor ona. Ben oğluna acıyorum" dedi. Benim bu noktada kan beynime sıçradı.

Neler söyledim net hatırlamıyorum bile. Sen ve kızın benim oğlumun ebeveynleri değilsiniz, haddinizi çok aştınız sustum bugüne dek ama yeter. Duracağınız yeri bilin bundan sonra vs saydırdım. "çocuğa iyi bak o zaman hasta olmasın biz de susalım" dedi. "bakmıyorum. Özellikle grip edeceğim çocuğu var mı itirazın? Kime şikayet edeceksin? Ne yapacaksın söyle bakalım" dedim. Daha bir sürü bağrış çağrış şu an hala sinirliyim yazamıyorum da ayrıntılarıyla.

Biz bu insanlarla aile apartmanında yaşıyoruz. Bugüne dek benim alttan almalarım ve sakinliğimle hiç kavga etmedik. Ancak mevzu oğlum olunca artık delirdim. Allah aşkına oturmuş vicdan yapıyorum şimdi yaşlı, cahil kadın keşke sakin kalsaydım. Böyle olmasaydı diye. Siz yorum yapın ben nasıl davranayım. Eşimin annesi boşver uzatma deyip orta yolu mu bulayım, yoksa bütün muhabbetimi keseyim mi.

Bir ekleme daha. Görüp görebileceğiniz en cahil, en sığ insanlar bunlar. Bugüne dek sorun yaşamadık çünkü ben hep bunu düşünerek tuttum dilimi. Asla laf anlatılmaz böyle insanlara diye.

Eşim, hiç muhatap olma konuşma boşver sen haklısın bu konuda diyor. Şimdiden yorumlar için teşekkürler.
Eşin yanında ise salla gtsin
Bizim de gelinimiz var yeğenim var ağzımı açıp tek laf etmem yanlıs anlaşılır diye
Bazı insanlar cok hadsiz sınırını bilmiyor
Ben de hamileyim şimdiden korkuyorum bu tarz şeylere maruz kalmaktan
 
Harika olmuş bence. Şuan tam da sevgili kaynanamı düşünürken konunu okumak iyi geldi. Ben daha sadist şeyler düşünüyordum tabi. Senin tepkileri okuyunca sanki dünyanın en güzel şiirini dinler gibi oldum böyle su gibi pır pır cümleler.. Oh valla içim serinledi. Hatta buradan sana tezahürat yapabilirim o derece destekliyorum
 
Kuzum konu senin miydi? Ay, kaynana konusu diye okumadımdı amma senin Nicki gördüm okudum. Daha pazar sabahı kahvemi yudumluyorum ayılmaya çalışıyorum ve sinire kaldım konunu okuyunca. Bu model = Benim annem. Üstelik daha çok asabımı bozan durum annem cahil bir kadın da değil, sığ değil, yerini yurdunu bilen, günlük gazetesini okuyup gündemi takip eden, ora bura gezisinden geri kalmayıp görüp öğrenen kadın senelerce ve biz çocuk doğduğu ve şu yaşa geldiği tüm zamanlarda bu sorunu yaşadık...

Buradakilere anlattım, hafifleyeyim diye ama yok asap bozucu bir şey "Siz hasta ettiniz, bakamadın" olayı belli bir tekrardan sonra insanı delirtiyor; bağırmana şaşırma çünkü ben de bi cinnete geldim böyle ki biz benziyoruz yapı olarak biliyorsun.
Bak:
https://www.kadinlarkulubu.com/foru...orunlar-hep-sorunlar-anneli-sorunlar.1036276/
https://www.kadinlarkulubu.com/foru...basindaydi-hayatimi-planlamalardaydi.1054075/

Annemin benle zoru ne bilmiyorum ama Kv ile daha iyi anlaşırım ciddiyim; kadın bir haftadır yatılı bizde kalıyor (kv), annem yine bi şeyler dedi karıştırdı kurstu sergiydi hoop babamla geziye kaçtı. Ben de artık Kvmi aradım "Anne böyle böyle, müsaitsen senden rica edeceğim oğlana bakmanı" dedim, zaten hemen "Özledik tabi ki kızım tabi lafı mı olur" dedi atladı geldi; karışmaz, uyum sağlar. Öyle bir kadın. Annem ise sürekli bi dikte-yönlendirme çabası-eleştiri-eleştirinin eleştirisi... Değişmedi, değişmiyor. Sen taktıkça da arttırırlar "Biz ne dedik ki?" oluverir İdrağım aman diyeyim. Eşinin dediği gibi "Sen haklısın ve boşver" gerek yok. Hele cahillerse hiiiç gerek yok anlamazlar. Annem anladığı bildiği halde "Bende huy olmuş demeden duramıyorum, beni idare ediverin he diyin bana naapim huy" der. Bile bile der; öylesi daha bi dokunuyor, bunlar bilmeziye acıdım dese nolcak? Evladına güzel baktığını biliyorsun, sinirlenme salla.

Ama dediğim gibi kendine de "Sesimi yükselttim" diye hayıflanma, belli bir tekrardan sonra bu yaşanıyor, insan "Eeaah ama" haline geliyor. Olur o kadar.

Gangsta bu saat oldu oğlum daha yeni uyudu. Ağzının içi yara dolu gargara yapamıyor canı yanıyor. Canı yandıkça bana saldırıyor, etrafa saldırıyor. Gece uykudan kalkıp saçımı çekiyor. Şurup veriyorum ağzına koyar koymaz kusuyor. Yıldım, bittim artık.

Kayınvalide konusunda ne yapsam için soğumuyor şu anda. Dün vicdan azabı çekiyordum bugün oğlum beni bu denli tüketti ya, öfkem daha da arttı. Sanki çok kolay bir hayatım varmış gibi, sanki oğlum çok sakinmiş gibi bir de oğlum üzerinden beni yargılayıp eleştirmeleri, canımı yakmaya çalışmaları affedilir gibi değil. Konuşmuyorum dünden beri. Görümcemin kızı geldi bugün "ananem çok özlemiş torununu" dedi. Ben de "çocuğu babannesinden, halasından sakınacak değilim. İstedikleri zaman görebilir ve sevebilirler. Lakin benimle uzun bir süre diyalog kurmasınşar lütfen" dedim. Haklısın yenge ne diyeyim dedi kız.

Eşim ayrı havalarda. Bu konudan bağımsız surat beş karış bir tripler bir şeyler. Ne var diyorum kırkıncı kez. Benden negatif elektrik alıyormuş. O elektriği senin bir tarafına monte ederim anladın mı? Dedim az evvel. Hatta yetinmedim, seni de aileni de bir cinnet anında parçalarım. Negatif elektrik alıyorsan ötede dur,konuşma. Saçma sapan triplere girme dedim. Senin psikolojin bozulmuş diyor bana. Allahım sabır ver.

Senin annen anormal kayınvaliden iyi en azından. Bende anne de bir garip. Neyse ki o biraz duruldu son zamanlarda. Yani artık öyle bir noktadayım ki, oğlumla ilgili yardımsever ve iyi niyetli önerilere bile tahammülüm yok. Kimse yorum dahi yapmasın istiyorum. O kadar doluyum.

Yahu ben böylesine tuhaf davranışları olan bir ailede bugüne kadar sakin kalmışım. Aman idare edeyim deyip çoğunlukla espri yapıp ortamı yumuşatmışım. Ama artık geldi bana cinnet. Çocuk iki aydır hasta. Anam ağlamış uykusuzluktan, yorgunluktan, oğlanın huysuzluğundan. Ulan insan olan der ki ya idrak çok yoruldun çenemizi tutalım en azından. Bir de kalkmış sen bu oğlanı hasta ettin, aslında hiperaktif değil senin yüzünden böyle oldu deniyor. Yok ben gidip bir dağıtıcam ortalığı yine.
 
Ayy nasıl kahkaha attım, bebeler hoplayacak yatakta :))
Kayınvaliden acayip ayarsız bir kadın, kusaura bakma ..haddini yerini bilmiyor. Yakın oldukça canını sıkmaya devam edecek .umarım onlar taşınır:))

Bide herkes senin düşündüğün gibi düşünmez. Sen oğlun için gittin oraya ,hatta babaannesi ve halasına yakın olsun istedin ,yalnız değil de sosyal bir hayatı olsun istedin.. isler azicik b.ka sarmis ve istedigin gibi gitmemis ..bunların hepsi çocuğun için değil miydi ?onlara sorsan senden kötü anne yok ..Bence oğlun okulda yeterince sosyallesecek, birkaç yıl daha zorlar seni ,sonra düzene girer .bırak git ,ruh sağlığın önemli dedim ya ,hem senin hem oğlunun hayatı içi n ..

Yahu düşünüyorum kaç tane yaşlıya tüm evlatlarının yanında olması nasip olur. Toruna bakmak zorunda olmadan sürekli sevme imkanı nasip olur. Tüm evlatları yanında, ölümden döndü organ nakli oldu. Derdin ne kadın. Ne istiyorsun insanlardan. Benim annem bana iki saat uzaklıkta. Ayda bir Görüşebiliyoruz. Valide hık dese kızı oğlu dibinde. İnsan niye elindeki şeyler için şükretmez de kaybetmek için çabalar anlamıyorum ki.

Eşim bu kadar ince düşünmene gerek yok benim annem iki gün sonra bir şey olmamış gibi davranır. Sen üzüldüğünle sinirlendiğinle kalırsın diyor. Bak buna da sinir oluyorum mesela. Ulan gelinle yüz göz olacak kıvama getirmişsin bir düşün neden böyle oldu diye değil mi? Iq mü düşük, ruh sağlığı mı bozuk anlamadım ben.
 
Kendi memleketimden bi arkadaşım bebeğiyle birlikte bana bikaç günlüğüne gelmişlerdi. Bu havaların yeni yeni soğumaya başladığı zamanlar. İstisnasız her telefonda annesi (kendi annesi) çocuğu hasta etme, çocuğu hasta edip gelme, çocuğa dikkat et hasta olduydu olcaktı derken kızı çıldırttı. Büyüklerde garip bi şekilde 'en anne benim' tutumu var. Oysaki insan kendi çocuğunu hasta eder mi? Resmen lafını bilmemek. Cahillik diz boyu.

Benim kayınvalide de böyle. Oğlumla beraber aileme gidiyoruz. "çocuğu sakın hasta etme, ne yiyecek orada (çünkü ailem açlık sınırında yaşıyor ona göre) dikkat et başına bir şey gelmesin bla bla. Oraya gittikten sonra da arar iyi mi nasıl aman üşümesin ben çok özledim onu. Olağanca iyi niyetim ve sabrımla sakince cevaplıyorum. Sürekli tekrar edince delirip "annesi yanında sen kimi kime emanet ediyorsun yeter ama" diyorum ama bir dahaki sefere yine aynı. Sabır imtihanı gibi.
 
Ayy bu nedir ? Sırf inattan sosyal hizmetleri arayıp çocuğu kurtarın falan dicekler sandım.
Allah sabır versin, ağzınıza sağlık :KK53:

Diyebilirler mümkündür :) desem ki çok sakin insanlar o yüzden benim anneliğimi beğenmiyorlar o da değil. Evlerinde kavga gürültü eksik Olmaz. Her daim gergin ve eleştiri halindeler. Dertleri ne ben de bilmiyorum.
 
Nasıl farkedecekmişsin ki? Benim oğlumda hastaneden çıkınca sarılık oldu,uzamış sarılıkmış ,emin olamadım doktora gidene kadar sarılık mı değil mi diye ki kızımda da sarılık vardı doğuştan ,ikinci çocuğum olmasına rağmen emin olamadım sarılık olup olmadığından. Anlamaman gayet normal yani.
Hayır birde oğlun zor bir çocuk, anlatmıştın daha önceki konularında ,ona rağmen senin anneliğini eleştirmeleri kabul edilemez.
Mesafeni koru,kimse senden,oğlundan değerli değil,bu vesileyle konuşurken iki kere düşünüp bir söylemeyi öğrenirler belki.

Düşün ki benim oğlanın sarılığı bir günde neredeyse kan değişimi olacak seviyeye geldi. Hani günler sonra olmadı. Ben doğumdan çıktım bir kez bile yatağa girip dinlenmeden hastanede iki gün oğlumun başında bekledim. Normal doğumdu ama çok fazla ödem vardı ve dikişler vardı. Yemek yemeyi bile unutmuştum o koşturmayla. Ve bu insanlar sen biraz dinlen biz destek olalım demek yerine sen nasıl annesin dediler o zaman da.
 
Canım ya sonuna kadar haklısın.Oğlunun acınacak hiçbir durumu yok aksine gayet şanslı ve bahtlı bir çocuk ki senin gibi bilinçli,okuyan,araştıran,esprili :) bir annesi var.Bu olaylardan sonra yapacağın şey kendince mesafeni koyman ve konuştukları şeylere kulak asmaman.Zaten onlarda bu dediklerinden sonra yerlerini bilir diye umuyorum.Seni zıvanadan çıkaran karşı taraf sen normalde hep sabretmişsin,sana sadece tavsiyem; eşine ailesiyle ilgili konuları sürekli anlatıp durma çünkü bu sefer sizin ilişkiniz etkilenir.Bir de o apartmandan taşınma ihtimaliniz yok mu?

Teşekkür ederim güzel düşünceleriniz için. Yok zaten içim soğumuyor bir türlü şu anda. Eskisi gibi olacağımı sanmıyorum. Apartmana kendi isteğimle geldim. Benim için asla değil ama oğlum için doğru bir karardı. Muhit, çevre, sosyallik açısından. Oğlum için bir şekilde tahammül ediyordum, ederim de. Ancak dediğiniz gibi eskisi gibi samimi olmam mümkün değil.
 
Gangsta bu saat oldu oğlum daha yeni uyudu. Ağzının içi yara dolu gargara yapamıyor canı yanıyor. Canı yandıkça bana saldırıyor, etrafa saldırıyor. Gece uykudan kalkıp saçımı çekiyor. Şurup veriyorum ağzına koyar koymaz kusuyor. Yıldım, bittim artık.

Kayınvalide konusunda ne yapsam için soğumuyor şu anda. Dün vicdan azabı çekiyordum bugün oğlum beni bu denli tüketti ya, öfkem daha da arttı. Sanki çok kolay bir hayatım varmış gibi, sanki oğlum çok sakinmiş gibi bir de oğlum üzerinden beni yargılayıp eleştirmeleri, canımı yakmaya çalışmaları affedilir gibi değil. Konuşmuyorum dünden beri. Görümcemin kızı geldi bugün "ananem çok özlemiş torununu" dedi. Ben de "çocuğu babannesinden, halasından sakınacak değilim. İstedikleri zaman görebilir ve sevebilirler. Lakin benimle uzun bir süre diyalog kurmasınşar lütfen" dedim. Haklısın yenge ne diyeyim dedi kız.

Eşim ayrı havalarda. Bu konudan bağımsız surat beş karış bir tripler bir şeyler. Ne var diyorum kırkıncı kez. Benden negatif elektrik alıyormuş. O elektriği senin bir tarafına monte ederim anladın mı? Dedim az evvel. Hatta yetinmedim, seni de aileni de bir cinnet anında parçalarım. Negatif elektrik alıyorsan ötede dur,konuşma. Saçma sapan triplere girme dedim. Senin psikolojin bozulmuş diyor bana. Allahım sabır ver.

Senin annen anormal kayınvaliden iyi en azından. Bende anne de bir garip. Neyse ki o biraz duruldu son zamanlarda. Yani artık öyle bir noktadayım ki, oğlumla ilgili yardımsever ve iyi niyetli önerilere bile tahammülüm yok. Kimse yorum dahi yapmasın istiyorum. O kadar doluyum.

Yahu ben böylesine tuhaf davranışları olan bir ailede bugüne kadar sakin kalmışım. Aman idare edeyim deyip çoğunlukla espri yapıp ortamı yumuşatmışım. Ama artık geldi bana cinnet. Çocuk iki aydır hasta. Anam ağlamış uykusuzluktan, yorgunluktan, oğlanın huysuzluğundan. Ulan insan olan der ki ya idrak çok yoruldun çenemizi tutalım en azından. Bir de kalkmış sen bu oğlanı hasta ettin, aslında hiperaktif değil senin yüzünden böyle oldu deniyor. Yok ben gidip bir dağıtıcam ortalığı yine.

Beni az buçuk bilirsin buradan, bi alev parlarım, yakar yıkarım; en acıtacak cümleler otomatik dökülür çünkü sabrım bitmiştir ve karşımdaki kişi ağzını açamaz hale gelir, getiririm; melertirim derler ya öyle ağlatırım karşımda; küfür etmeden itin... işte anladın. Ve kimin ne düşündüğü de umurumda olmaz, onları terbiyelemek, onları iyileştirmek adına da değil "Adalet yerini bulsun" diye hak eden herkese sokarım kılıcı (dilimle keserim) kırar geçiririm yani. Ama ne oluyor böyle olunca biliyor musun; sen mimleniyorsun.

Sana bu kadar (affına sığınıyorum ve oğlunu kast etmiyorum aman diyeyim) zor ve manyak insanlarla örülü çevren içinde (Kocan, kendi ailen, kvler) keskin dil ve bir o kadar alaycı-esprili vurdum duymazlık tavsiye ediyorum İdrağım. Ben öyle öyle delirmedim. Delirdim de delirmedim yani; arada cinnete gel say salla ama kin olarak tutma o bitirir seni. Görüşmek mi istemiyorsun, görüşme "Az ötede durun" de, çocuğu gösteresin yoksa gösterme de "İnsan olun önce, sonra gelin. Özlediğiniz çocuğun anasını saymayı öğrenin, akıllı olun" de, arkasına gül. Güldükçe gülmelerin artacak bak garanti veriyorum, gülmenin öyle bi özelliği var.

Bugün sabahtan beri, bir arkadaşına söz verdiği için eşim pazar günümüzün içine etti. Dün, güya beni gezdiresi geldi "Sürpriiiz" dedi aldı götürdü dağın başına, meğer orada da işleri varmış birinin yanına uğraması lazımmış. Ben mççam ya ağzına, öyle kamufle ediyor, sürpriz gezi filan. Gtüm dondu, ciğerim tıkandı... Umuru değil. Arkadaşının yanında soktum çıkardım soktum çıkardım kıpkırmızı oldu "Kızardın ya, utanır mıydın yahu sen ahahaha hay allah aşkıııım utanmış" dedim bi de güldüm üstüne. Adam besmele çekiyor dünden beridir yanımdan geçerken. İdrağım, akıllı olup dünyanın kahrını çekeceğine, deli ol dünya senin kahrını çeksin. Ben artık deliyim. Vallahi deliyim ve daha huzurluyum.

Çocuğu salıyorum babaya, babaanneye; çığrınır bana kene gibi dibime sokulmaya çalışır "Aaa bugüüün babası uyutçaakmışşş hadi çizgi filmm izleyerek uyuyunn" diyorum yolluyorum artık uyutma stili de umurumda değil; benle sallamadan yatağında yatar koyar kafayı uyur alıştırdım güç bela ama tükendim, daha yerim kalmadı; artık tv mi açık uyur, çığrına çığrına mı uyur, kusar mı uyur arada öyle uyusun bana ne, incileri dökülmez ya temizlesin babası... Relaks kuzum, relaks İdrağım; sal biraz ucunu, güle oynaya seni delirtenleri delirt biraz da, zamanı geldi geçiyor.
 
Ben gorumceden yana kullanirdim çirkeflik şeysimi ama kaynanayla edilen kavga gorumceyle de edilmis sayildigindan bir tasla iki kus olmus.
Bence pisman olma, hangimizi salon kadini cizgisinden kaydirmadilar ki?

Ayrica bir yerlerde balkon teyzesi kivamindan bahsetmissin, neden bunu yapiyorsun?
Hayat biraz da boyle bir sey.
Bazen rutinler, gundelik seyler, bazen kara delik, zaman izafiyeti konusulur, cok normal.

Mıncırdım yanaaaandan.

Konularımın değişmez ismi nasılsın :) ben kızıyorum kendime böyle şeylerle öfkelendiğim için. Slain kalmayı ve hayatımda çok yer etmesini engellemeliyim aslında. Ama sabrım tükeniyor işte zaman geçtikçe.

Ben de mıncırdım efem :)
 
Yeni kreşe başlayan çocuğun hasta olması normal kalabalık ortama giriyor arkadaşlarından bulaşıyor bağışıklık sistemi yavaş yavaş alışacak ben oğlumu ilk gönderdiğim sene hergün hasta oluyordu

Bunu idrak edebilecek seviyede değiller demek ki. Ya da beni delirtmek için inadına sen hasta ediyorsun diyorlar bilmiyorum. Yani bu çocuk kreşe başlayana dek toplamda iki kez ağır hasta oldu. Gayet sağlam bir çocuktu. Kreşten sonra her hafta hasta. Bunu görüp anlamamaları imkansız ama inatla hayır Kreşten değil senden ötürü diyorlar.
 
Back
X