Bol aksiyonlu kaynana konusu isteyen buyursun.

elaine benes .!.:

Yeni yazı yazmışsın sitede gezerken denk geldim. İdrakcım oğlun için o apartmandasın biliyorum ama anne ne kadar mutluysa çocuk da o kadar mutludur. Bence terket orayı. Oğlun kreşte sosyalleşiyor nasılsa. O ilde olmasan arkandan yapılan dedikoduları da duymazsın muhatap da olmazsın

Genişletmek için tıkla...

Taşınmak şimdilik zor iş ama hiç aklımda yokken bu ara düşünür oldum. Kahrından ölür heralde altın büllüklü torununu her gün görmezse :)

Astoria .!.:

Kaynağının sana doğruyu tam olarak söylediğine emin misin peki, abartıyor ya da seni doldurmak istiyor olabilir mi?

Genişletmek için tıkla...

Valla sen şimdi böyle deyince çok da emin olamadım. Yani niye yalan söylesin ama şeytan kazanı gibi ortam. Kimin niyeti ne pek anlamıyorum. Abartmış da olabilir tabi. Az evvel eşim "yahu en fazla 30 yıl yaşayıp ki o da en iyi ihtimal, ölücez sonra. Dert etme bunları" dedi. Böyle düşününce de çok manasız geliyor açtığım konu bile. Heh buradan da üç günlük dünyaya bağladım. Kafalar çok karışık.

Anamnez .!.:

Idrakyollariiltihabi kayinvaliden ne düşünüyor olacaktı? "Torunumun yeri annesinin yanıdır, aman çocuklarım huzursuz olmasın,....ona en iyi annesi bakar" şeklinde düşünen bir KV zaten bit bit bit senin beynini yiyip olayı bu hale getirir miydi? Benim KV kaynimin cocugunu sorduğumda " keşke hiç dogmasaydi o cocuk....bunu da boşatır kurtulurdum o kadından da " dedi.(kaynım ilk evliliği 6 yıl sürmüş,cocuksuz boşanmış birisi...ikinci evliliğinde de 3 yıl sonra çocuk sahibi oldular)

Genişletmek için tıkla...

Yalnız kayınvaliden kötülükte çığır açmış. Boşatırdım ne demek yahu. Çocuk keşke doğmasaydı ne demek. Haklısın tabi böjöe düşününce. Şaşırmamak lazım bu yorumuna da.

idrakyollariiltihabi .!.:

Valla sen şimdi böyle deyince çok da emin olamadım. Yani niye yalan söylesin ama şeytan kazanı gibi ortam. Kimin niyeti ne pek anlamıyorum. Abartmış da olabilir tabi. Az evvel eşim "yahu en fazla 30 yıl yaşayıp ki o da en iyi ihtimal, ölücez sonra. Dert etme bunları" dedi. Böyle düşününce de çok manasız geliyor açtığım konu bile. Heh buradan da üç günlük dünyaya bağladım. Kafalar çok karışık.

Genişletmek için tıkla...

Yani şey anlamında sordum bunu, kulaktan kulağa oyununu bilirsin. Hani biri bir şey söyler, o kulaktan kulağa o kadar farklı anlatılır ki sonuncu çocuk bambaşka bir şey söyler falan. Yani öyle bir durum olmasın, iletişim problemlerinde sık görüyorum. Dıdının dıdısı şunu demiş ben ona kızdım diyor ama aslında bambaşka anlatılmış olay, aktaran kişi yanlış anlayıp çevirmiş falan. Yerinde olsam hiç duymamış gibi davranırdım; demiş olsa bile çocuğunu elinden almaları zaten mümkün değil. Boş boş konuşmalarla canını sıkma.

Astoria .!.:

Yani şey anlamında sordum bunu, kulaktan kulağa oyununu bilirsin. Hani biri bir şey söyler, o kulaktan kulağa o kadar farklı anlatılır ki sonuncu çocuk bambaşka bir şey söyler falan. Yani öyle bir durum olmasın, iletişim problemlerinde sık görüyorum. Dıdının dıdısı şunu demiş ben ona kızdım diyor ama aslında bambaşka anlatılmış olay, aktaran kişi yanlış anlayıp çevirmiş falan. Yerinde olsam hiç duymamış gibi davranırdım; demiş olsa bile çocuğunu elinden almaları zaten mümkün değil. Boş boş konuşmalarla canını sıkma.

Genişletmek için tıkla...

Astoria konuyla hiç alakası yok ama bir şey soracağım. Sen yanılmıyorsam kreşte psikologluk yapıyordun. Ya bizim oğlan son bir haftadır çok acayip davranıyor. Başta çok hasta olduğu için ona bağladım mızmızlığını ama şimdi iyileşti yine aynı. Olur olmadık her şeyde hırçınlaşıyor.

Bugün yemek yaparken soğanları kavuruyordum. Kenarda duran patatesleri gösterip tencereye koy dedi. Önce soğanın pişmesi lazım annecim diye normal normal konuşurken bir anda delirdi. Etrafa saldırdı bardağı fırlatıp kırdı. Bu en basit mevzu.

Adeta düşmanıymışım gibi davranıyor. Bir yandan her an yanında olayım istiyor. Anne yanıma gelsin, anne benimle oynasın, baba gitsin anne gelsin vs vs. Diğer yandan satılıp öpünce deli gibi tırmalıyor. Anlamadığım bir öfkesi var. Aklına gelebilecek her konuda itiraz ve inatlaşma mevcut. Bir de hiç yapmadığı bir bağırma ve nasıl anlatsam şımarık bir ses tonu ile istiyor her şeyi. Karakteri değişti bir anda. Sence bu davranışları kreşteki çocuklardan öğreniyor olabilir mi? Bağırarak ve ağlayarak bir şey isteme, garip garip ses tonları ile tutturma vs.

Günlerdir kendimi yiyorum niye böyle öfkeli bana karşı diye. Tamam hep zor bir çocuktu ama böyle bana garezi yoktu. Asla memnun olmuyor asla gülmüyor. Bir hafta öncesine kadar şaka yaptığımda, oynadığımda gülerdi şimdi "ıııhhh" deyip itiyor ve ardından bir istek belirtiyor. Ne oluyor oğluma doktor :)

Konuyla çok alakasız biliyorum seni de yormak istemem ama şu an Çaresiz kaldım çok. Psikolog randevusuna da daha zaman var. Müdürle konuştum okulda iyi bir sorun yok diyor. Ne oldu bir anda bu çocuğa anlamadım ki ben. Nasıl davranmalıyım şaşırıyorum.

idrakyollariiltihabi .!.:

Astoria konuyla hiç alakası yok ama bir şey soracağım. Sen yanılmıyorsam kreşte psikologluk yapıyordun. Ya bizim oğlan son bir haftadır çok acayip davranıyor. Başta çok hasta olduğu için ona bağladım mızmızlığını ama şimdi iyileşti yine aynı. Olur olmadık her şeyde hırçınlaşıyor.

Bugün yemek yaparken soğanları kavuruyordum. Kenarda duran patatesleri gösterip tencereye koy dedi. Önce soğanın pişmesi lazım annecim diye normal normal konuşurken bir anda delirdi. Etrafa saldırdı bardağı fırlatıp kırdı. Bu en basit mevzu.

Adeta düşmanıymışım gibi davranıyor. Bir yandan her an yanında olayım istiyor. Anne yanıma gelsin, anne benimle oynasın, baba gitsin anne gelsin vs vs. Diğer yandan satılıp öpünce deli gibi tırmalıyor. Anlamadığım bir öfkesi var. Aklına gelebilecek her konuda itiraz ve inatlaşma mevcut. Bir de hiç yapmadığı bir bağırma ve nasıl anlatsam şımarık bir ses tonu ile istiyor her şeyi. Karakteri değişti bir anda. Sence bu davranışları kreşteki çocuklardan öğreniyor olabilir mi? Bağırarak ve ağlayarak bir şey isteme, garip garip ses tonları ile tutturma vs.

Günlerdir kendimi yiyorum niye böyle öfkeli bana karşı diye. Tamam hep zor bir çocuktu ama böyle bana garezi yoktu. Asla memnun olmuyor asla gülmüyor. Bir hafta öncesine kadar şaka yaptığımda, oynadığımda gülerdi şimdi "ıııhhh" deyip itiyor ve ardından bir istek belirtiyor. Ne oluyor oğluma doktor :)

Konuyla çok alakasız biliyorum seni de yormak istemem ama şu an Çaresiz kaldım çok. Psikolog randevusuna da daha zaman var. Müdürle konuştum okulda iyi bir sorun yok diyor. Ne oldu bir anda bu çocuğa anlamadım ki ben. Nasıl davranmalıyım şaşırıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Yaşı kaç? Ona göre cevap vereyim.

idrakyollariiltihabi .!.:

Yalnız kayınvaliden kötülükte çığır açmış. Boşatırdım ne demek yahu. Çocuk keşke doğmasaydı ne demek. Haklısın tabi böjöe düşününce. Şaşırmamak lazım bu yorumuna da.

Genişletmek için tıkla...

Ben , bana söylediği bu sözleri asla eltime anlatmadım ama eltimin çocuğu yetistirisine sürekli karisti.Cocuk hasta olsa eltim yüzündendir...hareketliliği de öyle....yemek seçmesi de eltim yuzunden ama çocugun sevimliliği aynı babasiNeden bunu anlatıyorum? Kendi sınırını bilmeyen pek çok KV bu şekilde.Kendini uzup hirpalama....aile binasında olmak eminim ki zordur ama aynı semtte kirani kendi verdiğin evde de bunu yaşıyorsun inan.

Astoria .!.:

Yaşı kaç? Ona göre cevap vereyim.

Genişletmek için tıkla...

37 aylık tam üç yaşında şu anda.

Anamnez .!.:

Ben , bana söylediği bu sözleri asla eltime anlatmadım ama eltimin çocuğu yetistirisine sürekli karisti.Cocuk hasta olsa eltim yüzündendir...hareketliliği de öyle....yemek seçmesi de eltim yuzunden ama çocugun sevimliliği aynı babasiNeden bunu anlatıyorum? Kendi sınırını bilmeyen pek çok KV bu şekilde.Kendini uzup hirpalama....aile binasında olmak eminim ki zordur ama aynı semtte kirani kendi verdiğin evde de bunu yaşıyorsun inan.

Genişletmek için tıkla...

Doğru söylüyorsun en güzeli belli sınırlar çizip duyarsız olmak sanırım. En nihayetinde böyle insanlar değiştirilemez ve eğitilemez. Bu durumda kendi ruh sağlığımı korumak adına başarabildiğim ölçüde duyarsızlaşmak en makbulü.

idrakyollariiltihabi .!.:

37 aylık tam üç yaşında şu anda.

Genişletmek için tıkla...

"Terrible two" dediğimiz dönem aslında. 2-4 yaş arasında görülebiliyor böyle bilinçli şekilde gösterilen hırçın davranışlar. Yani çocuğunu oyun terapisi ile gözlemleyerek daha doğru bir sonuca varabilirdim ama buradan biraz genel konuşmuş olacağım. Psikolog randevunuz varmış zaten, o benden daha iyi açıklayabilir ya da daha doğru bir gözlemde bulunabilir.

Biraz davranışsal çalışmak gerekiyor. Hırçın davranmadığı zamanlarda ilgi göstermek ya da "Aferim" falan demek hırçın davranışları köreltebilir. Kaldı ki böyle istekleri yapılsın diye hırçın davranıyorsa kesinlikle özel bir ilgi göstermemek gerekiyor, bu hırçın davranışı daha da pekiştiriyor çünkü. "Bak böyle davranınca annem geliyor, yapıyor" diyor. Bir süre sakinleşebilmesi için kendi haline bırakmanızı öneririm. "Böyle davrandığın için isteğini yerine getirmiyorum, şu şu şekilde istersen yapabilirim" diye açıklamak ve çocuk hırçınlaştığında da isteklerini yerine getirmemek konusunda kararlı ve soğukkanlı olmak lazım. Zor oluyor ama davranışı başka türlü de körelmiyor. Yani işe yaramadığını görmesi lazım, sen işe yaradığını gösteriyorsun istediklerini yaparak. "Hayır yapmaaam" diye de inatlaşma çocukla karşılıklı, nedenini açıklayarak söyle her seferinde gayet sakin bir ses tonuyla.

Astoria .!.:

"Terrible two" dediğimiz dönem aslında. 2-4 yaş arasında görülebiliyor böyle bilinçli şekilde gösterilen hırçın davranışlar. Yani çocuğunu oyun terapisi ile gözlemleyerek daha doğru bir sonuca varabilirdim ama buradan biraz genel konuşmuş olacağım. Psikolog randevunuz varmış zaten, o benden daha iyi açıklayabilir ya da daha doğru bir gözlemde bulunabilir.

Biraz davranışsal çalışmak gerekiyor. Hırçın davranmadığı zamanlarda ilgi göstermek ya da "Aferim" falan demek hırçın davranışları köreltebilir. Kaldı ki böyle istekleri yapılsın diye hırçın davranıyorsa kesinlikle özel bir ilgi göstermemek gerekiyor, bu hırçın davranışı daha da pekiştiriyor çünkü. "Bak böyle davranınca annem geliyor, yapıyor" diyor. Bir süre sakinleşebilmesi için kendi haline bırakmanızı öneririm. "Böyle davrandığın için isteğini yerine getirmiyorum, şu şu şekilde istersen yapabilirim" diye açıklamak ve çocuk hırçınlaştığında da isteklerini yerine getirmemek konusunda kararlı ve soğukkanlı olmak lazım. Zor oluyor ama davranışı başka türlü de körelmiyor. Yani işe yaramadığını görmesi lazım, sen işe yaradığını gösteriyorsun istediklerini yaparak. "Hayır yapmaaam" diye de inatlaşma çocukla karşılıklı, nedenini açıklayarak söyle her seferinde gayet sakin bir ses tonuyla.

Genişletmek için tıkla...

Tam bu noktada şöyle bir sıkıntı yaşıyoruz. Dediğin gibi isteklerini yaptırmak için böyle davranıyor çoğunlukla. Ben de açıklama yapıp kendi haline bırakıyorum demek isterdim ama bırakamıyorum. Çünkü kendine ve eşyalara zarar vermeye başlıyor kendi haline bırakınca. Diyelim ben açıklama yaptım o an murfaktayız diğer odaya geçeceğim, sinirinden buzdolabındaki yumurtayı alıp fırlatıyor. Sırf gittiğim ya da kendi haline bıraktığım için. Bu durumda ne yapmalıyım? Bazen bu öfke nöbeti o kadar uzun sürüyor ki odasına götürüp kapıyı kapatıyorum. Başka çare kalmıyor o anda. Bunu yapınca biraz duruluyor. Ancak her seferinde odasına götürüp kapıyı kapatmak da istemiyorum.

Hani benim oğlan ben diyeceğimi dedim düşün şimdi denilecek bir çocuk değil. Elbette o hırçınlaşıp istediğini elde edene dek delirdiğinde "ama annem ama yapamam bak" diye konuyu uzatmıyorum. Dediğin gibi böyle yaparsam daha da büyüyor mevzu. Ancak ilgilenmeme, kendi haline bırakma hali de olamıyor dediğim gibi. Mutlaka ya kendine ya eşyalara zarar veriyor. Tek işe yarayan odasına götürüp kapıyı kapatmak. O da anlık bir çözüm ve doğruluğundan da çok emin değilim. Son çare olarak mecburen yapıyorum. Daha fazla kendine ve etrafa zarar vermesin diye.

idrakyollariiltihabi .!.:

Tam bu noktada şöyle bir sıkıntı yaşıyoruz. Dediğin gibi isteklerini yaptırmak için böyle davranıyor çoğunlukla. Ben de açıklama yapıp kendi haline bırakıyorum demek isterdim ama bırakamıyorum. Çünkü kendine ve eşyalara zarar vermeye başlıyor kendi haline bırakınca. Diyelim ben açıklama yaptım o an murfaktayız diğer odaya geçeceğim, sinirinden buzdolabındaki yumurtayı alıp fırlatıyor. Sırf gittiğim ya da kendi haline bıraktığım için. Bu durumda ne yapmalıyım? Bazen bu öfke nöbeti o kadar uzun sürüyor ki odasına götürüp kapıyı kapatıyorum. Başka çare kalmıyor o anda. Bunu yapınca biraz duruluyor. Ancak her seferinde odasına götürüp kapıyı kapatmak da istemiyorum.

Hani benim oğlan ben diyeceğimi dedim düşün şimdi denilecek bir çocuk değil. Elbette o hırçınlaşıp istediğini elde edene dek delirdiğinde "ama annem ama yapamam bak" diye konuyu uzatmıyorum. Dediğin gibi böyle yaparsam daha da büyüyor mevzu. Ancak ilgilenmeme, kendi haline bırakma hali de olamıyor dediğim gibi. Mutlaka ya kendine ya eşyalara zarar veriyor. Tek işe yarayan odasına götürüp kapıyı kapatmak. O da anlık bir çözüm ve doğruluğundan da çok emin değilim. Son çare olarak mecburen yapıyorum. Daha fazla kendine ve etrafa zarar vermesin diye.

Genişletmek için tıkla...

sevgili idrak cok zor zamanlar geciriyorsun cok zorlu bir evladin var tukendin ve çevrende buna epey destek oluyor malesef ilk olarak lutfen acilen terapiye başla biliyorum milyon kez denmistir ama kendimden yola cikiyorum kizim 6 yasinda cok cok hareketli bir cocuktu hala da oyle tam bir koç burcu su anlattigin inat birseyler alip çarpma var ya birebir yaşadım cok ağladım mutfak koselerinde ailem çevrem kimse yok tek başıma mucadele etmeye calisiyordum hep te cok güçlüyüm guya halledicem herseyi ama olmuyor ha gorumceme sorsan neyi var kucuk gorumcemin ikizleri var o neler çekiyo benim ki ne olur bak yemin ediyorum memleketimden igrendim bu yizdem ne zaman gitsem bu kiyas oluyor neyse cok uzattim ben kendimi anlatmaya calisirken cok yoruldugumu tukendigimi meger herkes kör sağır kimse duymamis bile taki delirip ofke nöbetleri gecirmeye basladigimda kostum terapiye gordum ki sadece kendime yapmisim

biliyorum cok uzun oldu a ma sana yazicam umarim sıkmamışımdır cunku seni o kadar anliyorum ki unutmadan eşin sana yardimci olmak zorunda boyle sirf sana atmış sorumlugu adam rahat olmaz seninde kendi kendine muhakkak kalmaya ihtiyacın var 2 yasinda bir oglum var hep hastalikla o kadar zor buyudu ki yaşlandım desem vallahi abartmam baktim yetisemez oldum eşime yardimci ol demeye istemese de zorlamaya basladim simdi haftada bir gun 2 saat benim buna ihtiyacim var cunku deliricek gibi oluyorum yoksa durum senin icinde ayni çıkmalisin idrak en azindan 1 saat kendinle olmalisin cunku boyle devam.edersen fark ettim ki iyice köşeye sıkışıkmis hissediyorsun kendini biyle gitmez oglunun sana ihitiyaci var bu gunler insallah gecicek guzel gunler gelicek cok uzum yazdim biliyorum insallah bir yardımı olur

idrakyollariiltihabi .!.:

Tam bu noktada şöyle bir sıkıntı yaşıyoruz. Dediğin gibi isteklerini yaptırmak için böyle davranıyor çoğunlukla. Ben de açıklama yapıp kendi haline bırakıyorum demek isterdim ama bırakamıyorum. Çünkü kendine ve eşyalara zarar vermeye başlıyor kendi haline bırakınca. Diyelim ben açıklama yaptım o an murfaktayız diğer odaya geçeceğim, sinirinden buzdolabındaki yumurtayı alıp fırlatıyor. Sırf gittiğim ya da kendi haline bıraktığım için. Bu durumda ne yapmalıyım? Bazen bu öfke nöbeti o kadar uzun sürüyor ki odasına götürüp kapıyı kapatıyorum. Başka çare kalmıyor o anda. Bunu yapınca biraz duruluyor. Ancak her seferinde odasına götürüp kapıyı kapatmak da istemiyorum.

Hani benim oğlan ben diyeceğimi dedim düşün şimdi denilecek bir çocuk değil. Elbette o hırçınlaşıp istediğini elde edene dek delirdiğinde "ama annem ama yapamam bak" diye konuyu uzatmıyorum. Dediğin gibi böyle yaparsam daha da büyüyor mevzu. Ancak ilgilenmeme, kendi haline bırakma hali de olamıyor dediğim gibi. Mutlaka ya kendine ya eşyalara zarar veriyor. Tek işe yarayan odasına götürüp kapıyı kapatmak. O da anlık bir çözüm ve doğruluğundan da çok emin değilim. Son çare olarak mecburen yapıyorum. Daha fazla kendine ve etrafa zarar vermesin diye.

Genişletmek için tıkla...

Bir uzman psikolog görsün hayatım o zaman muhakkak; burada artık uzman desteği gerekiyor.

Tek tek düğümlerini açmaya çalışacağım elimden geldiğince kuzum, resmen kendi kendine kara büyü yapan hodjalar gibisin. Zeki bir kadınsın ama kurup durma artık kafanda, dışına dışına çıkıyor enerjin.
Ben bunu çözdüğümden beridir sakinim ve ne zaman bu cümleyi kurup ardına maşallah demesem de patlarım. Ondan kendime bir Maşallah çekiyorum ve senin maşallahını kendinin takma sıranın geldiğini söylüyorum:

idrakyollariiltihabi .!.:

Benim bu kaynanam olacak canlı bugün öğrendiğime göre demiş ki "olur da boşanırsa idrak oğlumdan, torunum bizim hayatta vermeyiz" . Tabi benim yüzüme söylemediği ve bir varsayımdan bahsettiği için ruh hastası, gidip çemkiremedim. Ah keşke yüzüme söyleseydi la bunu. Bu son dediği ile birlikte içimde kalan tüm iyi niyet kırıntılarını yok etmekle birlikte, ne tür bir ruh hastası ile muhatap olduğumu da idrak etmiş bulundum.

Genişletmek için tıkla...

1)Kaynanan kendi dışarıdan görüyor, kaynanan öyle yetişmiş, kaynanan erkek milleti altında ezim ezim ezilmiş, kaynanan senin yaşındayken gelen geçene eğilmiş, bardağına suyunu katmış ayağına getirmiş, kaynanan gün saymış, kaynanan "Sıranın gelinine geleceği günü" beklemiş, ondan önce analığıyla kendini garantilemiş çünkü o da erkek doğurmuş; erkek doğurup kendi sultanlığını ilan etmiş, erkek doğurup gelinini güdeceği zamanı gözlemiş, gelini de erkek doğurunca eski sultanlık devrilmiş, bakmış ki gelin akıllı da; ne yapacak? Elbette kendi analığı ile senin analığını yarıştıracak. Sen sinir patlağı yaşarsan otomatikman haklı çıkacak, susarsan da içine delireceğin belli iki ucu boklu değnek. İki ucu boklu değnekten nasıl kurtulunacağını öğrendim, değneği ortadan ikiye kıracaksın! Kendi katı kalıbını kır. Sonra yeniden filizlen, eğilme İdrağım ama biraz bükülmeyi bilecek kadar esnek ol. Tatlı dil, savaşma seviş de şu yılanları döndür bi parmağında sonra değnekle ötele koluna dolandırmadan.

idrakyollariiltihabi .!.:

Bunu bana ileten kişiye "canım benim eşimden boşandığım falan yok. He olur da boşanırsam, bu apartmanı içindekilerle birlikte yakar yine de oğlumu bırakmam" dedim. Dehşetle açılmış gözlerle bana bakıp "sen de az psikopat değilsin yenge he" dedi. Yok bu psikopatlık değil, tam olarak annelik dedim.

Genişletmek için tıkla...

O kişilere diyeceğin şey "Bana laf getirenin benim evimde işi yok arkadaşım darılma gücenme. Kocamın annesidir, ben o kadına da kötü laf ettirmem, kocam sülalesidir, kocam iyi, anası da iyi" bunu diyeceksin. Asla unutma ki laf taşıyan laf da götürür İdrağım. El ağzına malzeme verme. Ha bu olaylar gerçek olur, o zaman apartmanı yık zaten; aynısı olsa yaparım ne eksik ne fazla amma ve lakin "Boşa konuşup bir varsayımla millete sakız ettirme kendini".. O sakız herkese yapışır, kvne, oradan kocana... Sen elinle etmiş gibi sanki, sana taarruza kalkarlar, yapma. Bu insanlar zombi ve istiladan korunmak istiyorsan önce panzehri keşfedeceksin.

idrakyollariiltihabi .!.:

Ben hala muhabbet etmiyorum kendileri ile. Esasında şu anda sinirimi alt üst eden mevzu, bir varsayım üzerinden söylenilen hadsiz bir cümle. Dolayısıyla bu kadar sinirlenmem normal değil lakin yine de gidip saçını başını yolmak istiyorum ayol :)

Genişletmek için tıkla...

Etme, hakkındır. Hadsiz cümleler hadsizler içindir. Kadın hadsiz işte, hadsizden hadli cümle mi bekledin de sinirlendin? Evet sinirin normal değil, kendinin farkındasın ve artık kendini kır, yoksa bu gidişle kendi saçını başını yolarken zaten çocuğunu senden deli raporu ile alacaklar. Anlatabildim mi gülüm? Bi doktora mı gidersin depresyon ilacı mı alırsın, şu süreci en sağlıklı nasıl atlatacağına bakacak, elleri de arşa açacak hayırlısını isteyeceksin, artık evrene mesaj mı gönderirsin, suya mı konuşur anlatırsın, kağıda yazar mı yakarsın; şu enerjiyi dök içinden... Dök artık, susma. Yaz-konuş kendi kendine filan ama susup yutkundukça artar, katılaşırsın. Bi teknik bul kendine çıkar içinden, bi de doktor.

idrakyollariiltihabi .!.:

Boşanırsam çocuğu alacakmış hele hele. Ulan gözün toprağa bakıyor, öteki dünyadan mı büyüteceksin çocuğu, hurilerden bakıcı mı ayarlayacaksın diyesim var mesela. Ya da ateş seni çağırıyor kaynana, sen hala torun kapma derdindesin demek istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Desen, en fazla ekmeğine yağ sürersin. Bi küfür defterine ne dersin? Benim öyle vardı bir ara, susmam gereken yerde susup o negatifi bir deftere şiir olarak akıtırdım. Sen hiç hicv şiiri okudun mu benden? "Ben divaneyim, gönlüm biçare/Ben kerhaneyim, herkes benim içimde. Bu benim şiirden bi ikilik. İçine atmak böyle oluyor; atma çıkar bunu.

idrakyollariiltihabi .!.:

Ben sanırım bunların yaptıklarından ziyade zihniyetlerine tahammül edemiyorum. Biliyorum imkansız ama kafalarına vura vura eğitmek istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Kafaya vurularak eğitilmez, yukarıdakiler gibi eğitilir, imkanlı. Ben yaptım-yapıyorum, arada bir şaşıyorum o da beşeriz diye illaki olur; imkansız yok, sadece biraz zaman alır o kadar.

Öpüyorum seni çok :*

simay_06 .!.:

Onlar konusunca sagir ol duymamazliktan gel isitme gul gec bak bakalim zamanla bi terbiyeszce pervasizca konusma hallerine devam ediyolarmitecrube konusuyo tatlim polemige bile girme cahil cahil konussunlar kahkaula gul bak bi dene

Genişletmek için tıkla...

Ya bende benzer durumlari yaşıyorum ama cevap vermeyince içime dert oluyorr yaa zaten laf söylemeyi beceremiyorum.özellikle görümcem alttan laf sokunca bende sessiz kalınca bişey başardıgını sanıyor. İçime dert oldugunu da bilip iyice zevk alıyor

GangstaWalk .!.:

Tek tek düğümlerini açmaya çalışacağım elimden geldiğince kuzum, resmen kendi kendine kara büyü yapan hodjalar gibisin. Zeki bir kadınsın ama kurup durma artık kafanda, dışına dışına çıkıyor enerjin.
Ben bunu çözdüğümden beridir sakinim ve ne zaman bu cümleyi kurup ardına maşallah demesem de patlarım. Ondan kendime bir Maşallah çekiyorum ve senin maşallahını kendinin takma sıranın geldiğini söylüyorum:



1)Kaynanan kendi dışarıdan görüyor, kaynanan öyle yetişmiş, kaynanan erkek milleti altında ezim ezim ezilmiş, kaynanan senin yaşındayken gelen geçene eğilmiş, bardağına suyunu katmış ayağına getirmiş, kaynanan gün saymış, kaynanan "Sıranın gelinine geleceği günü" beklemiş, ondan önce analığıyla kendini garantilemiş çünkü o da erkek doğurmuş; erkek doğurup kendi sultanlığını ilan etmiş, erkek doğurup gelinini güdeceği zamanı gözlemiş, gelini de erkek doğurunca eski sultanlık devrilmiş, bakmış ki gelin akıllı da; ne yapacak? Elbette kendi analığı ile senin analığını yarıştıracak. Sen sinir patlağı yaşarsan otomatikman haklı çıkacak, susarsan da içine delireceğin belli iki ucu boklu değnek. İki ucu boklu değnekten nasıl kurtulunacağını öğrendim, değneği ortadan ikiye kıracaksın! Kendi katı kalıbını kır. Sonra yeniden filizlen, eğilme İdrağım ama biraz bükülmeyi bilecek kadar esnek ol. Tatlı dil, savaşma seviş de şu yılanları döndür bi parmağında sonra değnekle ötele koluna dolandırmadan.



O kişilere diyeceğin şey "Bana laf getirenin benim evimde işi yok arkadaşım darılma gücenme. Kocamın annesidir, ben o kadına da kötü laf ettirmem, kocam sülalesidir, kocam iyi, anası da iyi" bunu diyeceksin. Asla unutma ki laf taşıyan laf da götürür İdrağım. El ağzına malzeme verme. Ha bu olaylar gerçek olur, o zaman apartmanı yık zaten; aynısı olsa yaparım ne eksik ne fazla amma ve lakin "Boşa konuşup bir varsayımla millete sakız ettirme kendini".. O sakız herkese yapışır, kvne, oradan kocana... Sen elinle etmiş gibi sanki, sana taarruza kalkarlar, yapma. Bu insanlar zombi ve istiladan korunmak istiyorsan önce panzehri keşfedeceksin.



Etme, hakkındır. Hadsiz cümleler hadsizler içindir. Kadın hadsiz işte, hadsizden hadli cümle mi bekledin de sinirlendin? Evet sinirin normal değil, kendinin farkındasın ve artık kendini kır, yoksa bu gidişle kendi saçını başını yolarken zaten çocuğunu senden deli raporu ile alacaklar. Anlatabildim mi gülüm? Bi doktora mı gidersin depresyon ilacı mı alırsın, şu süreci en sağlıklı nasıl atlatacağına bakacak, elleri de arşa açacak hayırlısını isteyeceksin, artık evrene mesaj mı gönderirsin, suya mı konuşur anlatırsın, kağıda yazar mı yakarsın; şu enerjiyi dök içinden... Dök artık, susma. Yaz-konuş kendi kendine filan ama susup yutkundukça artar, katılaşırsın. Bi teknik bul kendine çıkar içinden, bi de doktor.



Desen, en fazla ekmeğine yağ sürersin. Bi küfür defterine ne dersin? Benim öyle vardı bir ara, susmam gereken yerde susup o negatifi bir deftere şiir olarak akıtırdım. Sen hiç hicv şiiri okudun mu benden? "Ben divaneyim, gönlüm biçare/Ben kerhaneyim, herkes benim içimde. Bu benim şiirden bi ikilik. İçine atmak böyle oluyor; atma çıkar bunu.



Kafaya vurularak eğitilmez, yukarıdakiler gibi eğitilir, imkanlı. Ben yaptım-yapıyorum, arada bir şaşıyorum o da beşeriz diye illaki olur; imkansız yok, sadece biraz zaman alır o kadar.

Öpüyorum seni çok :*

Genişletmek için tıkla...

Ya sen niye gri oldum cancağızım. Uzun uzun analiz etmiş, üşenmemiş çözüm üretmişsin. Gri hiç yakışmadı gül cemaline:)

Annem hep der ki bana "çok zekisin ama hiç akıllı değilsin". Kastettiği şu ki, hayatım boyunca politik olmayı başaramadım. Kişiye ve duruma göre şekillenmeyi de. Ki bu benim en büyük başarısızlığımdır. Ne yapmam gerektiğini bilip, uygulayamamak. Bahsettiğin kabuğu kırıp incelmeyi başaramadım bir türlü. Dolayısıyla aile, evlilik, dostluk ve hatta iş ilişkilerimde bile haklı olduğum halde mutlu ve başarılı olamadım.

Çalıştığım ikinci okulumda inanılmaz saygı duyduğum müthiş bir patronum vardı. Bir gün nişanlım (şu anki eşim olur) olacak hödük ile büyük bir tartışma yaşadık ve ben kendimi tutamayıp ağladım okulda. Üzüntü ağlaması da değil, sinirden ağlıyorum :) beni yanına çağırdı ve "idrakciğim ben seni çözemiyorum biliyor musun? Muhteşem bir öğretmensin ama iş hayatında politik olmayı mış gibi yapmayı başaramıyorsun ki bu da profesyonelliğe engel oluyor. Zeki ve yeteneklisin ama asla istikrarlı değilsin. Kaya gibi sağlam duruyorsun ama klasik saçma sapan nişanlı sorunlarında neredeyse sinir krizi eşiğine geliyorsun"dedi. Tıpkı senin yazdığın gibi "nasl yaparsın bilmiyorum ama şu kabuğunu kır" dedi. Üzerinden 6 yıl geçti hala kırılmadı o kabuk.

Kafada kurma demişsin. Benim şu hayattaki en büyük problemim bu. Herhangi bir mevzu bir sonuca varana kadar deli gibi düşünüyorum. Tüm varsayımları düşünüp, kendi kendime diyaloglar kuruyorum. Şöyle olsa nasıl olurdu, böyle yapılsa daha iyi olurdu vs vs. Tam da bu yüzden başıma gelen hiçbir şey beni zerre kadar şaşırtmıyor. Zira mutlak suretle öncesinde o durumu defalarca düşünmüş oluyorum.

Bak bugün nikahlı bulunduğum canlıyı öldürmemek için zor tuttum kendimi. Oğlumla plan yapmıştım. Otobüse atlayıp deniz kenarına gidecek, uzun zamandır almak istediğim bir malzemeyi arayıp bulduktan sonra temin edecektim. Eş insanı eve erken geldi ben de sizinle gelicem dedi. "bak beni sinir ediyorsun, çocuktan dolayı geriliyorsun eve gitmek için acele ettiriyorsun. Gelme. Geleceksen sakın böyle davranma" dedim. Beklediğim gibi yol boyu gergin, suratsız ve "hadi ne malzeme imiş yeter gidelim" diyen bir koca.

Gangsta aralıksız bir saat söylendim. Ben sana gelme demedim mi diye bir başladım. Susmadan konuştum. En son bizim bey "Allah aşkına bir ara ver" deyince içime içime konuştum. Bak mesela eski ben olsam dışarıda ilk söylenmesinde "hadi anacım git eve sütünü iç zıbar. Biz gezicez" der konuyu kapatırdım. Şimdi içimden bir teyze çıkıyor ve asla susmuyor.

Aman ne yazdım ya. Valla ben kendimden çok soğudum arkadaşım. Meselenin özü bu aslında. Olduğum hali hiç sevmiyorum. Kendimi sevmiyorum son zamanlarda. Tam da bu yüzden çözüme ulaşmak için çabalamak yerine yokuşa sürüyorum her şeyi. Zaten her şey bok gibi diyerek. Göbeğim de çıktı zaten.

idrakyollariiltihabi .!.:

Ya sen niye gri oldum cancağızım. Uzun uzun analiz etmiş, üşenmemiş çözüm üretmişsin. Gri hiç yakışmadı gül cemaline:)

Annem hep der ki bana "çok zekisin ama hiç akıllı değilsin". Kastettiği şu ki, hayatım boyunca politik olmayı başaramadım. Kişiye ve duruma göre şekillenmeyi de. Ki bu benim en büyük başarısızlığımdır. Ne yapmam gerektiğini bilip, uygulayamamak. Bahsettiğin kabuğu kırıp incelmeyi başaramadım bir türlü. Dolayısıyla aile, evlilik, dostluk ve hatta iş ilişkilerimde bile haklı olduğum halde mutlu ve başarılı olamadım.

Çalıştığım ikinci okulumda inanılmaz saygı duyduğum müthiş bir patronum vardı. Bir gün nişanlım (şu anki eşim olur) olacak hödük ile büyük bir tartışma yaşadık ve ben kendimi tutamayıp ağladım okulda. Üzüntü ağlaması da değil, sinirden ağlıyorum :) beni yanına çağırdı ve "idrakciğim ben seni çözemiyorum biliyor musun? Muhteşem bir öğretmensin ama iş hayatında politik olmayı mış gibi yapmayı başaramıyorsun ki bu da profesyonelliğe engel oluyor. Zeki ve yeteneklisin ama asla istikrarlı değilsin. Kaya gibi sağlam duruyorsun ama klasik saçma sapan nişanlı sorunlarında neredeyse sinir krizi eşiğine geliyorsun"dedi. Tıpkı senin yazdığın gibi "nasl yaparsın bilmiyorum ama şu kabuğunu kır" dedi. Üzerinden 6 yıl geçti hala kırılmadı o kabuk.

Kafada kurma demişsin. Benim şu hayattaki en büyük problemim bu. Herhangi bir mevzu bir sonuca varana kadar deli gibi düşünüyorum. Tüm varsayımları düşünüp, kendi kendime diyaloglar kuruyorum. Şöyle olsa nasıl olurdu, böyle yapılsa daha iyi olurdu vs vs. Tam da bu yüzden başıma gelen hiçbir şey beni zerre kadar şaşırtmıyor. Zira mutlak suretle öncesinde o durumu defalarca düşünmüş oluyorum.

Bak bugün nikahlı bulunduğum canlıyı öldürmemek için zor tuttum kendimi. Oğlumla plan yapmıştım. Otobüse atlayıp deniz kenarına gidecek, uzun zamandır almak istediğim bir malzemeyi arayıp bulduktan sonra temin edecektim. Eş insanı eve erken geldi ben de sizinle gelicem dedi. "bak beni sinir ediyorsun, çocuktan dolayı geriliyorsun eve gitmek için acele ettiriyorsun. Gelme. Geleceksen sakın böyle davranma" dedim. Beklediğim gibi yol boyu gergin, suratsız ve "hadi ne malzeme imiş yeter gidelim" diyen bir koca.

Gangsta aralıksız bir saat söylendim. Ben sana gelme demedim mi diye bir başladım. Susmadan konuştum. En son bizim bey "Allah aşkına bir ara ver" deyince içime içime konuştum. Bak mesela eski ben olsam dışarıda ilk söylenmesinde "hadi anacım git eve sütünü iç zıbar. Biz gezicez" der konuyu kapatırdım. Şimdi içimden bir teyze çıkıyor ve asla susmuyor.

Aman ne yazdım ya. Valla ben kendimden çok soğudum arkadaşım. Meselenin özü bu aslında. Olduğum hali hiç sevmiyorum. Kendimi sevmiyorum son zamanlarda. Tam da bu yüzden çözüme ulaşmak için çabalamak yerine yokuşa sürüyorum her şeyi. Zaten her şey bok gibi diyerek. Göbeğim de çıktı zaten.

Genişletmek için tıkla...

tekrar merhaba aslinda dun gece uzun uzun yazdim ama pek tatmim edici olmadı sanirim neyse senin kavgan kendinle sevgili idrak sen koca kv gorumce falan derken bunlar sadece goruntu asil kavga içinde bunu çözemezsen ki oyle görünüyor cok yakinda tikanip kalicaksin terapiste bir an once başlamalisin kendin icin istanbuldaysan onerebilirim

Renklihatun .!.:

tekrar merhaba aslinda dun gece uzun uzun yazdim ama pek tatmim edici olmadı sanirim neyse senin kavgan kendinle sevgili idrak sen koca kv gorumce falan derken bunlar sadece goruntu asil kavga içinde bunu çözemezsen ki oyle görünüyor cok yakinda tikanip kalicaksin terapiste bir an once başlamalisin kendin icin istanbuldaysan onerebilirim

Genişletmek için tıkla...

Aşkolsun yahu neden tatmin etmesin verilen cevapları okurken oğlum her yere kustu onla uğraştım bir saat. Dolayısıyla unuttum cevap yazmayı kusura bakmayın. Hemen bakıp Yazıyorum :)

Renklihatun .!.:

biliyorum cok uzun oldu a ma sana yazicam umarim sıkmamışımdır cunku seni o kadar anliyorum ki unutmadan eşin sana yardimci olmak zorunda boyle sirf sana atmış sorumlugu adam rahat olmaz seninde kendi kendine muhakkak kalmaya ihtiyacın var 2 yasinda bir oglum var hep hastalikla o kadar zor buyudu ki yaşlandım desem vallahi abartmam baktim yetisemez oldum eşime yardimci ol demeye istemese de zorlamaya basladim simdi haftada bir gun 2 saat benim buna ihtiyacim var cunku deliricek gibi oluyorum yoksa durum senin icinde ayni çıkmalisin idrak en azindan 1 saat kendinle olmalisin cunku boyle devam.edersen fark ettim ki iyice köşeye sıkışıkmis hissediyorsun kendini biyle gitmez oglunun sana ihitiyaci var bu gunler insallah gecicek guzel gunler gelicek cok uzum yazdim biliyorum insallah bir yardımı olur

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim önerileriniz için. Oğlum evet her anlamda zor bir çocuk. Az evvel evde ne kadar yastık, yorgan, nevresim varsa hepsine kustu. Artık alıştım bu duruma da eşime "bak yarın çok zor bir gün olacak. Oğlan hasta, ailenle aram bozuk çocuğu bir saat idare edin demem. Her yer leş gibi yığınla çamaşır ve ütü var ve çocuk malum durmuyor. En azından iki saat çocuğu idare et bunları halledeyim" dedim. El cevap "görüyorsun bende duruyor mu sanki" aslında haklı bu konuda. Zira oğlum özellikle hasta olduğu zamanlarda dibimden ayrılmıyor. Asla babasıyla durmuyor. Şu an dağ gibi olmuş yorgan ve yastıktara bakıyorum :) oğlan hala öksürüyor. İki gündür neredeyse uyumuyorum.

Tükendim Dediğiniz gibi. Her anlamda tükendim. Eskiden bir iki saat nefes alayım yeter derdim şimdi o da yetmiyor. Günlerce kaçıp uzaklaşmak istiyorum insanlardan. Açıkçası artık tek duam oğlumun büyütene kadar yaşayabilmek. Başka da bir beklentim yok hayattan.