borçlarından kurtulanların hikayeleri...

senfat .!.:

bu sayfada herkes fikir vermiş, şunu yapın, bunu yapın filan diye, öyle mucizevi bir hikaye anlatan olmamış, demek ki borçtan kurtulmak zor.

Genişletmek için tıkla...

deliii .!.:

ya aslında bizim borcumuz olmadı..evlenirken biraz birikimlerimiz ve ailelelrimizin yardımıyla ev kurduk borçsuz oldu.ama altınlarımın bileziklerimin hepsini sattım ve araba aldık..böyle yaptım diye kızan arkadaşım çok oldu ama arabasızmı gezseydik..
eşimin maaşı iyi ben şuan çalışmıyorum ama çalışcam inşallah.
maaşmız iyi borcumuz yok diyede hiç salmayız kendimizi..
ben nerde ne ucuz bilirim market market gezerim.
ihtiyacımın fazlası şeyi almam,daha doğrusu almamaya çalışırım diyeyim.
sigaramız yok,kredi kartını çok bilinçli kullanırız
ben israfı hiç sevmem,evden yemek ekmek atmak gibi şeyler bana çok ters..ya hayvanlara veririm ya illa bitiririm ama çöpe atmam..bununda evdeki rızıkla ilgili olduğunu düşünüyorum..
gezmeyi severiz ama dozundadır herşey..
iktisatlı biriyim..
babam zamnında çok borç ödedi ve evde ekonomiyi ondan öğrendim..böylede devam ediyorum evimde.3 yıllık evliyim bayağı para biriktrdik.
bu şekilde brçlardan da kurtulunabilir diye düşünüyorum.
marka takıntımızda yoktur..uygun fiyatlarada şık olunabilir.

babamın nasıl borçtan kurtulduğunu anlatayım size :)
ortaokuldaydım ev aldık taksitlerimiz çok tu..şöyle diyeyim size.babam atıyorum 2800 maaş alsa 2500 ü taksite gidiyor ve elimizde 300 kalıyordu
ve kiradayız çünkü kiramız azdı,kendi aldığımız evi de kiraya verdik daha fazlaydı kar da oluyorduk
babam yumurtacılardan kırık yumurta alıyordu
ben aylarca babamdan kıyafet ayakkabı istemedim..zaten hiçbir zaman marka düşkünü bir çocuk olmadım.
o sıralarda ayakkabımın altı yırtılmıştı ama ben kimseye söylemeden harçlığımı verip ayakkabımı yaptırdım gizlice.şimdi düşünüyorumda orta 1 e giden çocuk için bayağı düşünceliymişim.
babamdan para istemezdim hiç o verirdi onuda okulda kantinde harcamazdım.
annem pazadan parçacılardan (şimdinin 1 tl si)1 tl ye parçalar alır onlardan bana elbiseler,gömlekler,kışlık montlar dikerdi.kendinede babamada..
market market dolaşır nerde ne ucuzsa onu alırdık..önce bi hepsini dolaşırdı sonra tekrar dolaşıp ucuzları alırdık
annem çocuk baktı o dönem,bu sırada evde el işi yapıp dışarı sattı böylece az önce yaptığım para oranına göre 700 kadar da annem kazandı ayda.
pazara en son saatlerinde giderdik en ucuz haliyle alalım diye
babam beni bişeyden mahrumda bırakmak istemezdi.canım benim gidip canlı tavuk alır onu bir arazide bir bahçede keser temizler eve öyle geitirdi.hazır tavukların yarı fiyatı kadardı çünkü..
1.5 yıl böyle sıktık dişimizi.
sonra çok rahat ettik..
arabada aldık iyisinden..
yani ailenin bütün fertleri borcu sahiplenecek,vurdumduymaz olmayacak düşünceli olacak.ayağını yorganına göre uzatmayı bileceksin..
ben bunları bildiğim gördüğüm için ev ekonumisini çok iyi biliyorum.
eşimde şaşırıyor bu kadar nasıl biriktiriyorsun diye..
maaş günü gelmeden bir kağıda aylık giderleri çıkarırırz.
faturalar ne kadar geldi,kredi kartları ne kadar,pazar parası,kira hepsini yazıyoruz.
benbuna bide cep harçlığı ekliyorum ve geri kalanının hepsini maaşı çekince alıyorum eşimden..ve kenara koyduğum para hiç yokmuş gibi davranıyoruz elimizde parayı ona göre harcıyoruz.böylece çok güzel birikiyor

bir arkadaşım var aynı parayı alıyorlar bizimle..ama gezmek tozmak,ne bileyim marka takıntısı vs vs bir sürü şey var..para biriktiremiyoruz onu geç borç bile çıkıyor diyor..öyle yaşarsan birikmez tabiki..

Genişletmek için tıkla...

kestane_21 .!.:

:1hug:arkadaşlar bende 3 yıllık ewliyim benim hikayem uzun ama ben yazmaktan usanmadım insallah sizde okumaktan usanmazsınız..eşimle 45 gün içinde tanışıp ewlendik düğün dernek ev tutma(bu arada kiracıyız)eşyalar derken apar topar kendimizi ewimizde bulduk:) 14 şubatta sevgililer gününde büyük bir sevgiyle evlendik..düğünümüz normal geçti abartılı bi para yada takımız olmadığı gibi düğün masraflarını bile kurtarmadı:)) neyse ben düğün nedeniyle işten ayrılmış bi müddet ewlilimizin tadının çıkarmak için ewde oturmaya karar wermiştim çünkü ewlendimizde 26 yaşındaydım ve aralıksız 17 yaşımdan beri yani 9 seneden fazla işçi olarak bir sürü fabrikada çalıştım.. neyse evleneli 15 gün olmuştu masrafları borçları yatıralım elimize kalan parayı göreli derken şaka gibi şeyler oldu elimizde 20lira bile kalmamıştı 15 gün sonra eşimin maaş günüydü ama 15 gerçekten 20 lirayla idare edilirmiydi? bu arada ne war ne yok satıp elimizde sadece alyansım kalmıştı..20lirayla ayın sonunu getirdik allah yardım etti bizde katlandık derken eşim maaşını aldı bu arada eşim sessiz sakin içine kapanan söledimi duymayan bambaşka bi insan olup çıkmıştıı..sürekli telefonlar gelıyor eşim devamlı odadan balkona çıkıyor yada benim duymamam gereken tonda sessiz konusuyordu.. bu kovalamaca 3 gün sürdü.. artık patladım eşime hayatında başka bi kadın mı var yada pişmanmısın acele evlendik acaba diye dünyanın sorusunu sordum ama eşim devamlı beni erteledi asla dedi sadece işlerim yogun falan filan..ben okadar kötü günler geçirdim ki 1aylık evliyiz süslenip püsleniyorum eşim akşam işten geliyo ve yorgunum diyip yatıyor,,derken bir gece saat 3 te sinir krizi geçirdim yeter artık annemın evine gidiyorum ve buraya kadarmış deyip evi terk ettimi sölediğim an...eşim söze beni seviyomusun diye sorarak başladı seviyorum tabiki dedim ne olursa olsun sevecekmisin dedi seviceğim derken aklımdan binlerce fikir geçiyor acaba başka birimi var yoksa eski sevgilisiyle bitirmedimi falan v.s derken benden yemin etmemi istedi ne olursa olsun ayrılmıcaz bana yemin et söz ver dedi tamam dedim ama tamam demek istediğim için deil sadece gerçeği öğrenmek istediğim için .. ve itiraflar başladı evlenmeden önce bankanın birinden 30milyar para çektiğini yarısıyla bi araba aldığını yarısını annesine verdiğini annesinin kendi parasını kendi ödediğini..taki benle evlenmek istediğini söylediğine kadar..bundan sonra ödeme yapmıcanı falan söledi arabayı satmasına rağmen parasıyla annesinin kişisel borçlarını ödedini söyledi..eşim ozaman bi fabrıkada çalışıyodu 1200lira civarında maaş alıyodu kira 500 artı 60 lira aidat 600lirada eşyaların taksidi elimize 40 lira ancak kalıyordu..birden afalladım allahım dedim neyin içindeyiz bizz.sonra tabi hemen bi işe girdim ama sadece 575 lira alıyorum bankanın borcu yine ödenemiyor biz yine ödeye bildimiz kadar300 lira falan yatırıyoz derken 5 ay sonra baska bi eve taşındık 400 lira kira veriyoruz biraz kendimizi topladık gibi derken eşimi işten çıkardılar eşim fabrıkada operator olarak çalışırken sürekli mesajlaşıyoduk o esnada makınede bı problem oluyor ve makınede 10 milyarlık bir masraf oluyo inceleme yapıyolar kamera kayıtlarında eşim makinenin arkasında tel. elinde msjlaştığı ortaya çıkıyor ve fabrika yine insaflı davranıyor sözde sadece maaşı kadar fazla bi ödeme yapıp kapı dışarı ediyor ogünde eşim erken gelicem diye msj atmıstı bana bende en güzel kıyafetlerimi en iyi masayı hazırladım mumlarla karşıladım merdivenlerde neyse eşim geldi çok mutlu olmaya çalısıyomuş sankı bı hata işlemiş gibi bi hali vardı çok burukdu ben yine bişeylerin ters gittiğini anlayıp aşkın dedim moralın niye bozuk?yok canım bişeyim mutluluktan duygulandım falan filan her zamanki kaçamak sözler derken bi anda yüreğim cız etti bi tanem dedim seni iştenmi çıkardılar??birden sus pus oldu yoo dedi.. ama sonra olanları birbir anlattı olsun dedim sonuçta ben çalışıyorum bi müddet iş bulana kadar ödemeyiz borçları sadece kirayı veririz dedim..inanın arkadaşlar eşim hergün iş aramaya benle beraber sabah çıkıyor akşam benle beraber geliyor meteliğe kurşun atıyoruz ve evimizde 1 ekmeğimiz dahi yok.. her gün yemek saatinde eger normal yemek cıkarsa sadece ekmek,köfte falan cıkarsa ekmeğimin arasına koyup akşam eve götürüyodum eşim yesin diye..fabrikadakı kızlar dalga geçiyodu benle bu kadar yeme diye bir bilselerdi çektiğim sıkıntıları..günler geçiyor eşim doğru düzgün iş bulamıyor nerde saçma iş var bir iki gün çalışıp parasını bile alamadan geliyodu.. birgün yemekhanedekı ablanın yanına gittim abla dedım kalan ekmekleri napıyosunuz ?atıyoruz dedi abla atmayın dedım bizim köpeğimiz var ben ona götüreyim dedim olur dedi sonrasında abla halimi anlamış olmalıkı bana kalan yemeklerden yani bu yemekler milletin artığı falan deil mesala 200 kişi çalışıyoruz yemek 250 kişilik geliyor kalanı atıyolar yada yemekhanedekı ablalar ewlerıne götürüyor.. neyse hergün soyunma odamdaki dolaba 1 ekmek 2 çeşit yemek bırakıyodu kimse görmeden..sonra yine eşimin sürekli telefonları çalmaya başladı normal dedim çünkü hiçbir borcumuzu ödeyemiyorduk bankalar i,cra takibi başlatmışlardı.. birgün telefonum çaldı arayan bi erkekti yenge dedi ben s...n iş arkadaşıyım benden 4 milyar arkadaşımdan 2milyar borç almıştı düğün dernek yaptınız diye sıkıştırmadım amaiştende ayrıldı telefonumuzda bakmıyo bizim paramızı ödesin dedi.. ben öylece kalmıştım allahım dedim bunlar doğru olamaz dedim.. ben nasıl birşeyin içindeyim bu yaşadıklarım şaka olmalı derken akşam eve eşim geldi..olanları anlattım önce inkar etti sonra kabul ettiama gene herzamanki yeminler beni ne olursa olsun sev benden ayrılma v.s v.s ..şoku atlatmam uzun sürmedi..eşim hala iş bulamıyor ve borçlarımız biriktikçe birikiyodu bana annemle beraber yaşayalım oda kirada oturuyor bizde, kaynanam küçük oğluyla beraber yaşıyodu ama aramızda ortaya çıkmamış bi soğuk savaş vardı önce olmaz desemde sonra tamam dedim o hafta maaşımı almıştım aşkım dedim çok sıkıntıdayız eyüp sultan hazretlerini ziyarete gidelim ne olur dua edelim ama nasıl bir istek var içimde sanki beni çağırıyor.. hafta sonu gittik..bol gözyaşılı dualar ettik..ertesi gün ortak bi tanıdıgımızla yolda karşılastık taşındığını ama kirayı nasıl ödeyeceğini falan konusurken niye dedim? kaça tutdunki evi?400 ama dedi eski evim biraz uzaktada olsa kirası çok ucuzdu dedi kendisi bekardı oturdugu ewde tam bekar evi giriş kat 1 oda 30m2 olmayan bi evdi 120 liraya oturuyodum dediyi ann ben dedim hadi evi görmeye gidelim eşimle birlikte göz göze geldik ne olur bı bakalım dedim tamam dedi gittik ev karanlık 2 ufak odası olan w.c banyo bir 1 odası tamamen rüütübet mutfak falan yok yalandan bi tezgah koymuşlar amerikan mutfak olmus oda içinde:) ne kadar teyze dedim 150 lira dedi ben tutuyoruz dedim eşim dediki aşkım hani annemle kalıcaktık ne olur dedım deneyelım olmazsa ozman kalırız ok dedi tasındık ev kutu kadar bende yatak odası yemek odası misafir odası bütün beyaz eşyam..sıgamadık zaten bı odaya tüm eşyayı istif ettik o odada rütübetli olan odaydı diğer odayada 2 cekyatı koyduk bıde televizyon gündüzleri oturma odası geceleri yatak odası oluyo:) 2şişko çekyata sıgmaya çalışıp yatıyoz ama 0kadar mutluyumki anlatamam kaynanamın yanına gitmedik yaa kümesde kalcan desen kalıcam :) bu evde tam 15 ay dayana bildik:) bütün istiflediğim borcunu bile ödeyemediğim eşyalarımı rutubetten kaybettim :) bu arada eşimde çalışmaya başladı ben de iş değiştirdim bi devlet dairesine girdik beraber ama sözleşmeli olarak aldımız para 700 lira ama eşim akşamları ek iş yapmaya başladı gazete dağıtıyor şuan hala işte gündüzleri işteyiz akşamları gazetede bende sürekli yardım ediyorum ona borçlarımıza gelince allahım bize yardım etti ek iş yapmaya başlayıp kiramızda 150 lira olunca hızla önce mobilya borçlarını ödedik 1,5 katı daha fazla olarak sonra arkadaşlarına olan borçlarını daha sonra geçen mayıs ayına kadar para biiiiiiriktirdik bankanın borcunu yatırdık bu arada borç kraliçesi kaynanam telefon aboneliyi eşme olan adsl borcunu biz ewlendıkten sonra hiççmi hiç ödememiş 2 milyar onada ödedik ister istemez:) şimdi bi borcumuz yok allahımıza bin şükür ama 1milyonumuz olsa seviniyoduk eskiden 300binliraya kuruyemişciden çekirdek alıp mutlu mesut oturup hafta sonları t.w keyfi yapıyoduk:)eşim bu aralar fazla çalışıyor ama olsun şimdiden sonra hayat başladı birikim yapmamız lazım hep böyle kiralardamı yaşıyacaz(500lira kira ödüyoruz)hem borçlarımızın bitmesi şerefine bi bebiş yapmaya karar werdik ve ben 12 hafta 3 günlük hamileyim :)yani uzun lafın kısası allah çok büyük darda kalıp kendinden isteyene er yada geç yardım ediyor, Umursama Dünya Gelse de Üstüne, Tek Umudun Allah'ın Olsun! Elbet Birgün Devran Döner Tersine, SABIR En Büyük Silahın Olsun.. diyorum ve dua ediyorum insallah bebişim babsı gibi sorumsuz olmaz diye :) ama eşim ve ben asla fakirlikten kavga edip hayatımızı iyice cehenneme çevirmedik ne bana nede ben ona asla durumumuzdan dolayı kötü davranmadık yokluk bizi hiç döğüştürmedi aksine kenetledi.. ayrıca ben onu çok sevdiğim için herşeyine katlandım.. ama benim aşkım hiç birzaman bana hem suçlu hem güçlü muamelesi yapmadı çok duygusal ve mazbut bir insan oldugu için hiç bir zaman ondan ayrılmaya kıyamadım.. işte buda bein hikayem başkaları gibi öğütler veremiyecem ama sadece şükredin ve ümitsizliğe kapılmayın diyicem..

Genişletmek için tıkla...