- 24 Kasım 2018
- 30
- 13
- 38
- 37
Eşim boşanma davası açacağını söyledi pazartesi günü. Beni sevmediğini, yüzümü görmek istemediğini ve aynı evde bile kalmak istemediğini söyledi. Son zamanlarda virüsü bahane ederek eve haftada bir geliyordu. Sorunlarımız hep vardı. Evine bağlı birisi olmadı hiç. On yıllık evliyiz. İkimizin de işi gücü var. Ekonomik durumumuz gayet iyi. Bir oğlumuz var. İki yıl önce beni aldattığını öğrendim. Yüzleştik. Kabul etti, senden asla ayrılmam dedi. Kursa bir süre ayrı yaşadık sonra oğlum için boşanmaktan vazgeçtim. O zamandan beri davranışlarında pek bir değişiklik olmadı. Yani evine bağlılığı olmadı. Beni sevdiğini söylemezdi ama ayrılık falan gündeme gelmezdi. Ne var ki adam eve gelmemek için bahaneler üretirdi. Oğlumun da evin de ihtiyaçlarını karşılamada bir sıkıntı yapmazdı. Ama beni hiç sahiplenmezdi. Ben istediğim gibi gezer tozarım, istediğimi giyerim. Adam hiç birime ses çıkarmazdı. Tamam beni sıkmaması güzel ama insan da önemsenmiyor düşüncesine neden oluyor. İki ay önce tamamen koptu benden. Eve daha az gelmeye başladı bahanelerle. En sonunda on gün önce beni sen kendinden soğuttun artık seni sevmiyorum dedi. Ev ve arabam bende kalacak. Ona araba ve iş yeri kalacak. İşim var zaten çalışıyorum. Maddi açıdan sıkıntı yaşamam inşallah diye düşünüyorum. Korkum ve endişem oğlum. Zaten çok ilgili bir baba değildi. Şimdi tamamen bırakıp gidecek. Oğlum çok duygusal onu bu sürece nasıl alıştıracağım bilmiyorum. Şimdilik ilgilenir biraz. Ama sonra başka bir çocuğu falan olursa yavrumu tamamen bırakacak eminim. Babasız kalacak ve psikolojisi etkilenecek diye çok korkuyorum. Kendimde çok üzgünüm ben elbet atlatırım diye düşünüyorum. Ağlarım, üzülürüm yıpranırım ama elbet unuturum insan nelere alışmıyor ki. 16 yıllık geçmişimiz var elbet zor olacak. Ama ya oğlum