Boşanan bayanlar hayatınız, psikolojiniz, vb. nasıl?

Munevvergul · 31 Ekim 2012

Merhaba arkadaşlar;
Daha önceki konularımı okuyanlar bilir. Ben de şu an boşanmaya doğru gidiyor gibiyim. Ama şu an hissizim. İlk başlarda çok ağladım ama şimdi ağlayamıyorum. Siz bu dönemlerde neler yaşadınız? Ve en önemlisi sonrasında ne tür sıkıntılarınız oldu? Ya da memnun olduğunuz durumlar neler? Yardımcı olursanız sevinirim. Bu arada benim çocuğum yok.

abc01 · 31 Ekim 2012

Munevvergul .!.:
Merhaba arkadaşlar;
Daha önceki konularımı okuyanlar bilir. Ben de şu an boşanmaya doğru gidiyor gibiyim. Ama şu an hissizim. İlk başlarda çok ağladım ama şimdi ağlayamıyorum. Siz bu dönemlerde neler yaşadınız? Ve en önemlisi sonrasında ne tür sıkıntılarınız oldu? Ya da memnun olduğunuz durumlar neler? Yardımcı olursanız sevinirim. Bu arada benim çocuğum yok.

Çocuğunuzun olmaması söz konusu kararlar için önemli. Eminim hayatınızı çok daha kolay kurabilirsiniz. Boşanma sonrasındaki yapacaklarınızı sağlıklı ve acele etmeden iyi düşünerek yapın ki. ayaklarınız yere sağlam bassın. Geçen günlere yaşanmışlıklara üzülmek yerine gelecek günlerin size getireceği güzelliklere odaklanın ki geleceğiniz güzel olsun. Umarım hayatınızın ilerleyen dönemlerinde aynı dili konuşacağınız ve iyi anlaşacağınız bir hayat arkadaşınız olur.

Munevvergul · 31 Ekim 2012

Teşekkür ederim :) umarım dediğiniz gibi olur

cedish · 7 Mayıs 2013

Alti ay gecti. Psikolojim gayet güzel...ilk basta bunu kabullenmek zor oluyor ama kabullenince tıkır tıkır gerisi geliyor. Ekonomik özgürlük var ya ben onun kiymetini işimin kiymetini cok iyi anladim. Isimi sevmeme ragmen onceden işe giderken ayaklarim geri geri giderdi şimdi resmen sevdigim bir işim var diye mutluluktan uçuyorum.
Ben bu surecte emzirdigim icin ilac bile kullanamamistim ona rağmen atlattim cok şükür.
Su zamanlar geçecek ve siz de cok iyi hissedeceksiniZ.

justitia · 7 Mayıs 2013

benim de "artık tamam bitti" demem aylarımı aldı. suçluluk, kendinden emin olamama, pişmanlık, öfke, karşıdakine acıma vs hisler birbiri ardına geliyordu. ne zaman psikolog ile görüşmeye başladım, herşey yoluna girmeye başladı. şimdi hala aynı evdeyiz. bu evden çıkınca da bu kadar emin olur muyum bilmiyorum, zaman gösterecek . ama zor çok zor bir süreç.

nobody · 8 Mayıs 2013

Ben kendimi huzurlu hissediyorum. Daha sakinim, sesim neredeyse yükselmez oldu. Ancak huzurlu olduğum kadarda stresliyim. Gelecek kaygım var. Çocuklarımla babaları arasındaki dengeyi sağlama, iletişimi koruma, onlarla ilgili verilecek kararların doğruluğu, ileride baba figürünün çocuklar üzerindeki etkisi.. bir çok soru işareti kafamda.. Zamana bıraktım her şeyi...

ozlem_ozlem7878 · 8 Mayıs 2013

İlk başlarda sanki dünyanın sonu gelmiş gibi hissediyorsunuz çocuğunuz olsa da olmasa da.Benim de yoktu çocuğum.TAbi ki zaman aldı.Bu hiç geçmeyecek anlamına gelmiyor.Zaten acılar ilk günkü tazeliğinde hep yaşansa insan n'olur ki?Ayrıldığım zaman babam bana demişti ki "İyi ki okumuşsun kızım"demişti.Ekonomik özgürlük,ailenizin yanında yaşamama gibi bir lüksü de beraberinde getiriyor.Ve iyi ki ekonomik anlamda bağımsızım diyorsunuz.İlk zamanlar hep kafamla kavga ederdim.Neden bunlar geldi başıma diye.Kaldı ki biz anlaşmalı boşanan bir çiftiz.Zerre kadar kötü sözümüz olmadı ama insan kabullenemiyor işte.Arada saygıyı tüketmemiştik çok şükür.Sevgi alışkanlıklara dönüşünce yıkıma uğruyor insan.Alıştığın bir çok şeyi yapmıyorsun ayrılınca.Bu yüzden dünyanın sonu gelmiş gibi hissediyor insan.Ama geçiyor.Aile,çevre bu süreci atlatmanda çok etkili elbette ki.Beynindeki paslı çiviyi söküp atmış gibi hafifliyor insan.Kolay değil ama Allah herkesin yardımcısı olsun.Yaşayan bilir.

gitmeyidebilirim · 8 Mayıs 2013

dışardan iyi gözüksemde içimde fırtınalar kopuyor
hani bi yerin kesilir ilk önce bir şey hissetmezsin ya sonradan anlarsın acısını işte bende tam öyleyim canım çok acıyor kabullenmek çok zor geliyor daha 23 yaşındayım hayatımın baharındayım tüm hayallerimi yıkıp ona gitmiştim gençliğimi güzelliğmi her şeyimi ona adamıştım ama tüm hayaller uçtu gitti
tek isteğim en kısa sürede okulumu bitirmek ve görev almak kendi ayaklarımın üzerinde durabilmek

justitia · 8 Mayıs 2013

gitmeyidebilirim .!.:
dışardan iyi gözüksemde içimde fırtınalar kopuyor
hani bi yerin kesilir ilk önce bir şey hissetmezsin ya sonradan anlarsın acısını işte bende tam öyleyim canım çok acıyor kabullenmek çok zor geliyor daha 23 yaşındayım hayatımın baharındayım tüm hayallerimi yıkıp ona gitmiştim gençliğimi güzelliğmi her şeyimi ona adamıştım ama tüm hayaller uçtu gitti
tek isteğim en kısa sürede okulumu bitirmek ve görev almak kendi ayaklarımın üzerinde durabilmek

bizi üzen aslında karşıdaki kişiden ayrılmak değil bence. evliliğe o kadar anlam yüklüyoruz ki araç olmaktan çıkıp amaç oluyor bir yerden sonra. bizi ne kadar örselemiş olursa olsun sıkı sıkıya tutunduğumuz umudumuzdan anlamımızdan gidiyoruz. bütün anlamlar gidiyor elimizden, kupkuru bir gerçek kalıyor. çölün ortasına diktiğimiz gökdelen yerle bir oluyor. işte en zoru bu...

eceezgi · 10 Mayıs 2013

eşim olmadan ölürüm yasayamam derdim
acayip sıkıntı dolu bir 4 yıl bitirdim
ve dört yılın sonunda acı çeke çeke ayrıldım
ayrıldıktan sonra tek bir gün bile gözümden damla yaş akmadı ama ayrılık kararını verene adar evimde acımı yaşamıştım.
ilk baslarda kimseyi sevemezsiniz kimse onun gibi olmaz gbi geliyor ama boşanalı 3 yıl bitti ve ben kısmetse eylül ayında çokkk sevdiğim biri ile aşık olduğum biri ile nişanlanacağım

umarım süreciniz kolay işler Allah içinize ferahlık versin

Munevvergul · 10 Mayıs 2013

Âmin. Tesekkur ederim.

Boşanan bayanlar hayatınız, psikolojiniz, vb. nasıl?

Ayrıntılı Düzenleme

Munevvergul

Guru

abc01

Aktif Üye

Munevvergul

Guru

cedish

Aktif Üye

justitia

Üye

nobody

Yeni Üye

ozlem_ozlem7878

Aktif Üye

gitmeyidebilirim

Aktif Üye

justitia

Üye

eceezgi

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Munevvergul

Guru

Benzer Konular