Babası, dayısı tarafından taciz tecavüze uğramış insan varken karşınızda nasıl bu kadar duyarsız ve bu kadın haketmiştir gözüyle bakabiliyor bazı vicdanlar bende bunu anlamıyorum işte. O herkeste bulunmuyor ondan eminim.bari hakaret olmadan yazın. Aşağılayarak değil.ben hataya açığım. Baştan 1-0 başlamışım hayata. Onca şey yıkmamış. Siz beni yıkamazsınız.
Lutran boyle seyleri sadece sen yasiyormussun gibi yaptigin yanlislari bunun altina sokman, defalarca kez yazdigim gibi cok sıktı.
O yuzden sana kendimden ornek verecegim. 17 yasindayken, sadece yanlis zamanda yanlis yerde olmam sonucu hic tanimadigim biri tarafindan taciz, tecavuz girisimi, darp gordum. Hava buz gibiydi beni bir yolun kenarina atmis. Bulduklarinda fiziksel olarak o kadar kotu durumdaymisim ki, induklenmis koma ile yogun bakimda kaldim bir sure. Uyandigimda herkes fiziksel sagligima cok odakliydi o yuzden o panikle psikolojimi tam dusunemediler sanirim. Ben o kadar darmadagin olmustum ki intihar girisimim oldu. Hadi bakalim tekrar yogun bakimi sureci. Yine olmedim. Hayat bana iki defa sans verdi.
Bunlarin sonucunda cok ciddi travma sonrasi stres bozuklugu ve buna bagli olarak major depresyon ve anksiyete bozuklugum basladi. Borderline ozelliklerim de ortaya cikti zaten ergenlikte tavan yapar genelde. Cok cok kotuydum. Ilac tedavisi baslandi ama psikoterapisiz olmaz dediler. Birkac kisiyle gorustum icime sinmedi. Ailemin zoruyla gittigim en son terapide terapistimle tanistim. Aninda o kadar cok enerjimiz uydu ki. Dedim ki Margeret, asil hayatini elinden almaya calisan o serefsize inat yasayacaksin.
Yaklasik 3 sene cok cok ciddi terapi surecinden gectim. Ilk baslarda her gun terapiye gidiyordum, zamanla haftada 3-4'e dustu ama ben o surecte hem mahvoldum, hem yeniden dogdum. Bu arada 10 seneden fazla oldu hala ayni terapistimle terapiye devam ediyorum.
Once universite sinavina girdim, istedigim bolumu kazandim. Sonra gezdim, dunyayi gezdim, karanliktan korkmama inat hic bilmedigim bir ulkede tek basima karanlik sokaklarda yurudum. Yeni bir dil ogrendim, yeni bir enstruman calmayi ogrendim. Her seyde kendime gelmistim ama erkeklere yaklasmaktan korkuyordum hala. Sonra kalbimin aktigi kisiye sans verdim. Asik oldum, ask acisi cektim, cok mutlu oldum, cok uzuldum... Inanir misin kendi istegimle, istedigim kisiyle sevistim ve sevismenin aslinda ne demek oldugunu ogrendim :)
25-26 yaslarinda dunyanin obur ucuna tek basima tasindim. Burada esimle tanistim, evlendim. Doktora tezimi yeni verdim. Global bir sirkette yonetici olarak calisiyorum.
Bunlari boyle tek nefeste anlattigima bakma ben hic mi dusmedim? Hic mi kandirilmaya 1 adim kalmisken geri donmedim? Hic mi aylarca kendimi uyusturmak icin her gun ama her gun kadehlerce alkol alip sizip kalmadim? Hic mi dayanamiyorum artik anne, icim yaniyor cigliklar icinde aglamadim? Hic mi olmek istemedim saniyorsun?
Hepsini ama hepsini yasadim. Cok dibe battim, sayisini bile bilemeyecegim kadar cok... Ama bildigim tek sey vardi, ben basima gelenlerin beni tanimlamasina izin vermeyecektim. Ve yapmadim da.
Simdi 30 yasindayim geriye donup baktigimda kendi tirnaklarimla kaziya kaziya bu noktaya geldim. Terapistim bana sen kendini yeniden dogurdun, en bastan buyuttun diyor :)
Demem o ki artik yeter. Silkelen ve kendine gel. Hep cocugum falan muhabbetini kes ve yetiskin bir kadin oldugunun farkina var. Bu yasadiklarini malesef ki ilk sen yasamadin ve en son sen yasamayacaksin. Ama sonrasinda yaptigin secimler tamamen senin sorumlulugunda. Hicbir seyin ustune atma. Hakkin yok.