- 18 Mart 2013
- 580
- 415
- 333
- Konu Sahibi utopikkafa
- #1
Burada bir kaç konu açmıştım. Çok hatırlanacağını zannetmiyorum. Ama eski konularıma bakarsanız anlayabilirsiniz.
Kuzenini taciz etmekle suçlanan, ailesinin bize asla rahat vermediği ve sahip çıkmadığı biri ile evli idim. Ocak ayında dünya güzeli bir oğlumuz oldu. İyi ki de oldu..
Sonrasında aynı eve girmedim onunla. Çünkü ne anneliğime ne eşliğime kıymet vermedi. Kanser iken ona sapasağlam bir evlat verdim. Rabbime hamdolsun hastalığımdan hiç etkilenmedi yavrum. Ailem peşimizde pervane oldu.. Onun ailesi yine yoktu tabi.. hatta kendi de yoktu.. varla yok arası dolandı ortalıkta..
Aslında özet olarak kafamda bitirmiştim, Doğumdan sonra resmî olarak da bitirdim. Şimdi oğlumuz için görüşüyoruz sadece.
İçimde kocaman bir boşluk var. Hayatımın beş senesini boşa harcadım. Ailem yapamazsın dedi ben bir sene direndim ve evlendim. Sonuç? Yapamadım.
Ailem hiç hissettirmiyor ne evlenmiş ayrılmış olduğumu, ne başka bir şeyi. Onlarla kalıyorum ve hiç evlenmemişim gibi.. Oğlum ile de yakından ilgileniyorlar.
Şuan oğlum küçük. Çalışamıyorum. Eski eş oğluna nafaka veriyor, giderlerini karşılıyor. O açıdan sorunum da yok. Ama daha 24 yaşındayım ve Hayatım bitmiş gibi hissediyorum. Sanki oğlum oldu ve bir daha hayatımı yaşayamayacağım gibi. Bu his normal mi? Boşanmama bağlı mı böyle hissediyorum acaba?
Boşanırken hiç üzülmedim hala da üzülmüyorum hatta iyi ki bitti diyorum. Ama bu diğer hissi anlayamıyorum.
Fikir veren herkese şimdiden sonsuz teşekkürler...
Kuzenini taciz etmekle suçlanan, ailesinin bize asla rahat vermediği ve sahip çıkmadığı biri ile evli idim. Ocak ayında dünya güzeli bir oğlumuz oldu. İyi ki de oldu..
Sonrasında aynı eve girmedim onunla. Çünkü ne anneliğime ne eşliğime kıymet vermedi. Kanser iken ona sapasağlam bir evlat verdim. Rabbime hamdolsun hastalığımdan hiç etkilenmedi yavrum. Ailem peşimizde pervane oldu.. Onun ailesi yine yoktu tabi.. hatta kendi de yoktu.. varla yok arası dolandı ortalıkta..
Aslında özet olarak kafamda bitirmiştim, Doğumdan sonra resmî olarak da bitirdim. Şimdi oğlumuz için görüşüyoruz sadece.
İçimde kocaman bir boşluk var. Hayatımın beş senesini boşa harcadım. Ailem yapamazsın dedi ben bir sene direndim ve evlendim. Sonuç? Yapamadım.
Ailem hiç hissettirmiyor ne evlenmiş ayrılmış olduğumu, ne başka bir şeyi. Onlarla kalıyorum ve hiç evlenmemişim gibi.. Oğlum ile de yakından ilgileniyorlar.
Şuan oğlum küçük. Çalışamıyorum. Eski eş oğluna nafaka veriyor, giderlerini karşılıyor. O açıdan sorunum da yok. Ama daha 24 yaşındayım ve Hayatım bitmiş gibi hissediyorum. Sanki oğlum oldu ve bir daha hayatımı yaşayamayacağım gibi. Bu his normal mi? Boşanmama bağlı mı böyle hissediyorum acaba?
Boşanırken hiç üzülmedim hala da üzülmüyorum hatta iyi ki bitti diyorum. Ama bu diğer hissi anlayamıyorum.
Fikir veren herkese şimdiden sonsuz teşekkürler...
