Kalbim, aklım darmadağın..
4 yıla yakın evliyim. Çocuğumuz yok henüz düşünmedik. Parmakla gösterilen bir çiftiz. Herkes çok mutlu sanıyor. İyiyken iyiyiz evet fakat kavga ettiğimizde bambaşka insanlarız.
Eşim genel olarak iyi bir insandır. Ev işini üstlenir, sevdi mi sever, sahip çıkar, her konuda yardımcı olur. Fakat en ufak tartışmamızda çok asabileşiyor. Çok kırıyor. Eskiden uzatmak istemezdi gelir ilk adımı atardı şimdi o kadar uzaklaşıyor ki ben ona ulaşamıyorum. Ayrılalım dedim ben sensiz yapamam dedi. Düzelelim dedim elimden gelen bu dedi. Ne yapacağımı bilemiyorum. Son zamanlarda neredeyse her gün kavga ediyoruz ve o kadar basit şeyler ki.
Ayrılmak girdi mi aklın bir köşesine çıkmak bilmiyor. Düzelsek bile içimde o ‘yine kötü olacağız, yine üzüleceğim’ hissi gitmiyor ve bunu bir şekilde sonlandırmak istiyorum artık. Ne yapabilirim bilmiyorum..
Çıkmazdayım..