Sizin yetişkin olmayan 2 çocuğunuz var. Bir yerde görüp satın almadınız bir köşede durmuyorlar. Bile isteye doğurdunuz anne oldunuz. Kocam da kocam demeniz resmen o çocuklara hainlik. Kendi başlarına yaşayamazlar, bağımsız olup evden çekip gidemezler. Yedikleri içtikleri bile size bağlı. Anne baba ikinizin de bu kadar bencil olmaya hakkınız var mı? Yıllar önce bu kangreni kesip atsaydınız çocuklar o düzende büyürdü. Anne babamız ayrı ama düzenli görüşüyoruz, annemle yaşıyoruz babamızı görüyoruz, önemli günlerimizde ikisi de yanımızda oluyor... Bu şekilde huzurlu yaşayacaklarına babam şimdi ne yapacak annem ne karşılık verecek, kavga mı edecekler bize ne olacak diye hop oturup hop kalkıyorlar.
Hala bana güzel evlilik sun demişsiniz pes. Çocuklarımız zarar görüyor, boşanma konusunda uzmanlaşmış bir psikologla görüşelim çocukları rahatlatalım diyeceğinize evlilik koca derdindesiniz. Adam dün çekip gitmemiş, yıllardır boşanalım diye yalvarmış. Noldu şimdi hiç yok ortada, çoluk çocuğu bile salmış. Çocuk doğurduysanız önceliğiniz o olmak zorunda. Koca hayaliyle yaşayamazsınız artık siz. Adam fırsatı bulmuş kaçırmamış. Avukatla konuşup olayı kesinleştirmeme sebebiniz kocanız mutlaka mecbur sizinle konuşacağı içinse hayal kurmayın. Sizinle bırak yüz yüze telefonda bile konuşmuyor mesajlaşmıyor. Kaç gündü hala el elde baş başta oturuyor musunuz?