Dört yıllık evliyim evliliğimizib ilk gününden beri aynı şey ile mücadele ediyorum, eşinin tembelliği, iş bilmezliği ce internet bağımlılığı. Eşine karışan, ilgi bekleyen bir kadın değilim aksine bir bireyiz kendimize özel zamanlar ayırabiliriz mantığıyla sürdürdüm ilişkimi hep ama karşı taraf bunu öyle algılamadı tembelliğin tembellik kattı.eşim evdeki hiç bişeyden anlamaz, bi musluk bozulur tamirci cagırmadıgı gibi bunu sorun da etmez,görmezden gelir, velhasıl tembelliğini örneklerle anlatsam sayfalarca yazar bıktırırım. Bu pandemi döneminde on kat arttı bu en büyük sorunumuz hep yalnız uyuyorum gece uyanık kalmayı sever çok geç gelir, tabi yalnız da uyanıyor kahvaltımı yapıyorum. Dört yıldır çok konuştuk ayrılık aşamasına geldik düzeltiyorum deyip iki hafta sürdükten sonra hop yine başa dönüyoruz.bu süreçte tekrar konuştuk ki normalde de konuşulmuyor kendisiyle öfkelenip hakaret ediyor bagıryor ha bire artık kaldıramıyorum tembelliğini,dalgınlıgını umursamazlıgını dedim yine bir sonuca varamadık bende sorun yok deyip geçiştirdi yine. Ömrünü günde beş dakika bile konuşamadığım bi insanla geçirmek istemiyorum sevgim kaldı mı ondan da emin değilim ama bu süreçte boşanmak istemiyorum babasını iki ay önce kaybetti millet ne der beni suçlar diye cesaret edemiyorum ama bu davranışları dört yıldır var o ise sadece babasının ölümüne bağlıyor bunu.