- 1 Aralık 2018
- 971
- 192
- 18
- 41
- Konu Sahibi ilkbahari_bekliyorum
-
- #1
Boşanma davasını ben açtım biiyorsunuz.eşimle karşılıklı tartışmalar, hakaret vs. yüzünden.bugün ortak konuta gitmem gerekti, çocuğun çantası orada kalmış da almam lazımdı.daha eve girmeden cafede duygusal bir şarkı çıkmasıyla ağlayacak gibi oldum, oradan eve gittim.çovuğun çantasını aldım, sonra eve baktım.süpürmüş, çamaşırları yıkaqyıp katlamış, kendi başının çaresine bakmış işte.İşte o an ağladım kızlar.halbuki üzülmüyorum sanıyordum.hep bu hisle daha önce de hep geri döndüm ona, yine yürümedi.birbirimize uyuz olmaya başlıyoruz zamanla.o bana konuşma diyor, ben anlatmak istiyorum, sonra ufak konulardan büyük tartışmalar çıkabiliyor.
ama iyi olduğumuz anlar da oldu, evin o köşelerinde güzel anlarımızı hatırladım.hani bana çikolata getirdiğini, hani karıcım dediğini, ne biliyim seni nereye gezmeye götüreyim dediğini vs vs
aslında kocamı seviyotum.yalan söyleyemem ama onun çok derinde psikolojik sorunları var.Psikiyatrla çözülecek gibi değil.kişilik bozukluğu var ama bu hastalık benim onu sevmeme engel değil.seviyorum ama zarar görmekten korktuğum için bu boşanmayı istedim.hamile kaldığımda boşanırsak nafaka istemiceksin diye karnımın üzerine çıkıp dövmüştü, hamileiğimde çok psikolojik fiziksel şiddete maruz kaldım ve çoğunda suçm yoktu.
ama iyi anlarımız da ve ben onu seviyorum.biliyorum eleştireceksiniz.ama elimde değil.hayatla nasıl baş edeceğimi bilmiyorum.onsuz.
bugün eve geldim.oğlumun yüzüne baktım ve kocamı gördüm...neyseki ondan bir hatıra çocuğumuz yanımda.
Kızlar ben kafayı mı yiyorum.birden mutluyken neden böyle üzüldüm.oysa içime de atmamıştım...
ama iyi olduğumuz anlar da oldu, evin o köşelerinde güzel anlarımızı hatırladım.hani bana çikolata getirdiğini, hani karıcım dediğini, ne biliyim seni nereye gezmeye götüreyim dediğini vs vs
aslında kocamı seviyotum.yalan söyleyemem ama onun çok derinde psikolojik sorunları var.Psikiyatrla çözülecek gibi değil.kişilik bozukluğu var ama bu hastalık benim onu sevmeme engel değil.seviyorum ama zarar görmekten korktuğum için bu boşanmayı istedim.hamile kaldığımda boşanırsak nafaka istemiceksin diye karnımın üzerine çıkıp dövmüştü, hamileiğimde çok psikolojik fiziksel şiddete maruz kaldım ve çoğunda suçm yoktu.
ama iyi anlarımız da ve ben onu seviyorum.biliyorum eleştireceksiniz.ama elimde değil.hayatla nasıl baş edeceğimi bilmiyorum.onsuz.
bugün eve geldim.oğlumun yüzüne baktım ve kocamı gördüm...neyseki ondan bir hatıra çocuğumuz yanımda.
Kızlar ben kafayı mı yiyorum.birden mutluyken neden böyle üzüldüm.oysa içime de atmamıştım...