Çok teşekkür ederim. umarım öyle olur.
Eğer seviyorsan eşini, bir kere daha düşünmeni; eğer çocuk varsa iki kere daha düşünmeni tavsiye ederim.
düşünmek nasıl biter diye değil; nasıl düzeltebilirim diye olsun.
Boşanmak iyi birşey değil ve anlatıldığı gibi bir "oh boşandım bitti" durumu olmuyor.
Her ne yaşamış olursan ol, sonrasında acaba bitmese miydi diye düşündüğün anlar çok oluyor.
Aminnn.Çok teşekkür ederim.O kadar şeffaf güzel dürüstçe anlatıyorsun ki..
Bu yüzden her yazdığını derince okuyorum ve çok dikkate alıyorum...
Çok teşekkür ederim...
Allah bundan sonra verdiğin hiçbir kararda seni utandırmasın..
Kızının senin geleceğin parlak olsun inşallah..
konunu hortlatmak değilde burda bir çok kişinin yapmadığını yapmış durumundan haberdar etmişssin ne güzel.sorumluk sahibisin sanırsan bu adam seni nasıl boşadı.Kendi konumu hortlatmak gibi olacak ama... eski konularımı okurken buldum kendimi.
Bu konudan çok sonra, kasım ayı başında boşandık.
Konuda bahsettiğim dilekçemizi verdikten çok sonra gün aldık, daha doğrusu o aldı. 15 gün sonraya gün verdiler ve herşey gerçekten de 5 dk içinde bitti.
hakim "gerçekten istiyor musun, fikrin değişti mi" diye sormadı bile. memur, işini yaptı, evrağını imzaladı bitti.
ben 1 ay kadar ailemle kaldım. bir ev tuttum ve eşyalarımı tamamladım. kızımı sabah anneme bırakıp akşam alıyorum.
rahatladım mı? hayır...
bu süreç gerçekten çok zormuş, yaşayan bilirmiş.
kötü ayrılmadık, adliyeden sonra beraber döndük.
Hala kızımızı birlikte dışarı çıkarıyoruz haftada 2 kez. onun en az şekilde etkilenmesi için.
Böyle işte...
Aminnn.Çok teşekkür ederim.
Allah senin de evine huzur getirsin, inşallah sorunları aşar, mutlulukla yaşarsınız.
Boşanmak güzel birşey değil demiştim ben ama galiba siz yazarken yanlış oldu.Bosanmak güzel bir sey demeniz cok dokundu bana.Keske kimsenin yuvasi huzursuz olmasa ve evlilikler bir ömür sürse...
Umarım herşey gönlünüzce olur.bende boşandım ama ailemle yaşıyorum keşke bende ayrı bir düzen kurabilseydim hem ailemin tutumu hemde maddi imkansızlıktan dolayı şimdilik imkansız malesef
Of canim ya, oncelikle cok uzuldum. Ama dik durusunu da takdir ettim. Benimde haziranda 4. Yilimiz olacak. Ama ayni sekilde bitmis durumdayiz. Ayni evin icindeyiz ama asla evli degiliz gibi. Hislerimiz coktan bosandi aslinda, sadece ben fiiliyata geciremedim.Haziranda 4 yıl olacaktı. Aslında belli bir sorun yok, aldatma, alkol vs. gibi.
Ama bolca geçimsizlik, psikolojik şiddet, ego savaşı, karşılıklı hakaret ve bir türlü aramızdan çıkaramadığımız aileler mevzusu.
Dışardan bakıldığında iyi bir aileydik çünkü birey olarak iyi insanlarız, evliliğimizin de iyi olduğu düşünülüyor. Ama bir araya geldiğimizde kedi-köpek gibi sürekli didişiyoruz. Artık yalnız kaldığımız her an kavga etmeye başladık ve her kavganın sonunda "ver dilekçeni bitsin" aşamasına kadar geldik. Sanırım bu durumda sevgi varsa bile kırgınlıkların altında fazlasıyla ezildi.
Terapiste gitmeyi ben istedim hep. Eşim de gitmem taraftarıydı ama şahsi olarak sorunum olduğunu düşünüyor. Ona göre problemlerin kaynağı bendim, kendisinde hiçbir hata yoktu.
Mesela eşim çok şüpheci, beni bu konuda itham etmediği şey kalmadı, gerek kendisi gerek ailesi!
Benim sabrımı fazlasıyla zorladı, sonra surat asan, bağırıp çağıran ben olduğum için suçlu ben oldum.
Burada konum vardı benim yakın zamanda, ordaki olayları bile unuttum, kırgınlıklarımı bir kenara koydum ama bir türlü karşılıklı unutup yeniden eski biz olamadık.
Terapiste gittiğimde bana "ona da saçma sapan, kendini haklı çıkaracak şeyler anlatmışsındır" dedi, daha ne diyeyim bana bakışıyla ilgili...
Uyuşamadığımız nokta hiçbir zaman "biz" olamayışımızdı bence.
Ona göre ailesi 1.sıradaydı ve ben çabalayarak onlara verdiği değer kadar değer görmeye hak kazanmalıydım.
Ailesi her çağırdığında yemeğe gitmeliydik ama bizimkilere gitmemeliydik.
Onun annesi bakmalıydı bebeğe, bizimkiler bakmamalıydı.
Onun ailesi bana istediğini söyleyebilirdi, benim kırılmaya hakkım yoktu, büyüklerdi çünkü.
Öncelikle hayırlısı olsun..Merhaba ,
Eşimle şiddetli geçimsizlik yaşıyoruz ve aşamadığımız problemlerimiz vardı. Ben 1 kez aile danışmanına gittim konuştum, eşinle de görüşelim dedi ama eşim gitmedi, işlerini bahane etti ve bir türlü görüşmeye gidemedik, gitsek nasıl olacaktı bilmiyorum ama... Bugünse sabah anlaşmalı boşanma dilekçemizi verdik adliyeye, pazartesi duruşma günü almak için adliyeye gideceğim.
Bundan sonra ne olacak bilmiyorum. Çalışıyorum ve 15 aylık bir kızım var.
Ailem benimle aynı şehirde ama ben onlarla kalmayı düşünmüyorum. Aramız çok iyi, bana destekçiler ama kendi hayatımızı kurmalıyız, o yüzden ayrı evimiz olmalı.
Henüz ailelere söylemedik, herşey sonuçlanana kadar da söylemeyeceğiz.
Şu zaman çabucak aksa da herşey rayına otursa istiyorumÇok üzgünüm
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?