Bende eşimle anlaşamıyorum olmuyo gitmiyo bi hafta iyi bir hafta kötü çok yoruldum evleneli bir yıl oldu hep aynı hep aynı, iyi olduğumuz dönemlerde çok çocuk istedi bende bu adam baba olur dedim kandım bende istiyordum çünkü. Sonra çok kötü şeyler yaşadım artık yeter dedim boşanmaya karar verdim aileler duydu felan son noktaya geldik dilekçelerimizi vercektikki hamile olduğumu öğrendim kıyamadım bebeğime bir sürü olaydan sonra özür diledi barıştık düzeldi sandım ama hala aynı. Şiddet yok Allaha şükür ama laflarıyla sözleriyle psikolojimi altüst eden birisi artık çok yoruldum bebeğimde etkileniyo ve çok üzülüyorum. Yemek yapamıyorum henüz yeni sayılan bir hamileliğim var mutfağa giremiyorum ve kendi yemeğini yapıp tek başına yiyor sende açmışın bile yok yemeklerin kokusu burnumda öyle güzel kokuyo ki. Nefret ediyorum ondan ve kendime kızıyorum babalığı haketmeyen bi insandan hamile olduğum için ama babasız bi bebek dünyaya getirmek istemiyorum doğduktan sonra boşanırım belki diyorum ki o zaman eminim çok daha zor olcak herşey benim için. Bi sınavdayım diyorum en kötü zamanımızda Allah bu bebeği verdi ki var bir bildiği diyorum ama gerçekten çok zor. Sizi çok iyi anladığım için yazdım bunları sabrediyorum hamile halimle nasıl boşanabilirim ki, çocuk yokken bile aileme kabullendiremezken şimdi nasıl ayrılmak istiyorum diyebilirim ki...Sanki bi çıkmazda hissediyor insan kendini.. Güzel bir işim var ama ayaklarının üstünde durmak bile fayda etmiyor maalesef çünkü koca bir ELALEM var. Allaha sığının bol bol dua edin ben onu yapıyorum. Allah merhamet versin kalplerine bizlerede sabır...