Evet boşanma deyince ben boşanmayı istiyorum kesinlikle artık evet ama etrafıma bakınca kimsenin evliliğindede çokta mutlu olmadığını ama hep devam ettirdiğini görüyorum bu bana bencillik hissi veriyor doğru karar almıyormuşum gibi hissediyorum sonra
Evet doğru söylüyorsunuz.evliliğim boyunca mutlu anlarım oldu tabiki ama hiçbi zaman ya ben çok mutluyum tamda olmak istediğim yerdeyim diyemedim
Mümkün değil kayınpeder bana sen ananın evine git der
Tabiki Allah katında boşanmak iyi değil kimse boşanmak için evlenmiyor hayalimdeki evlilik diye değil cinsellik artık işkenceye dönüşüp hayatımdaki diğer sorunları kabul edebilmemi azalttığı için bu haldeyim..ben evladıma karşı bencillik yapmamak adına 7 sene bekledim ama artık tahammülüm tükendi.eşimin bilmesine ramen bu sonu çözmemeside Allah katında benim zulme uğramam bu konuyuda araştırdım
Bilemiyorum inannın ama sanki insanlar bir olmuş da şu insanın psikolojisini bakalım kim daha önce bozucak yarışına girmiş gibiler
Kızlar herkese merhaba..7 senedir evliyim ve 5 yaşında bir kızım var. Eşimle görücü usulü evlendik ve 7 sene süresince benim boşanmayı düşündüğüm başka zamanlarımda oldu.açtığım konulara bakarsanız az çok bilgi sahibi olabilirsiniz..şimdi bu düşünceyi en yoğun yaşadığım dönemdeyim artık.eşime yaklaşamıyorum ve onunda bana yaşlaşmasını pek istemiyorum artık.ama bir kızım var ve birbirlerine çok düşkünler yanlış kararlar almak istemiyorum.kendimi yıpranmış,tahammülsüz hissediyorum.ilişkimiz düzelmezse boşanmayı düşünüceğimi eşimede söylemiştim uzun uzun konuşmuştuk ama o bizim çok iyi bir çift olduğumuzu düşünüp pek ciddiye almadı beni ve hiçbişey olmuyomuş gibi davranıyor aramızda.üstelik ben soğuduğumu ve artık eskisi gibi hissetmediğimide söylemiştim kendisine.Bana yardım edin lütfen yanlış bir karar almak istemiyorum evladım sebebiyle boşanma yaşamış tecrübe etmişlerinde fikri çok önemli benim için
Boşanma konusunda kararsız değilim aslında boşanmayı istiyorum çünkü evliliğim boyunca çok kez boşanmayı düşünüp vazgeçip savaştım.şimdide oyüzden vazgeçersem ilerde yine bu düşünce kafama gelicek biliyorum..benim tek sorunum evladım onu düşününce bencillik yapıyormuşum gibi geliyor ama son günlerde beni ağlarken görmeye başladı ve soruyor neden ağladığımı..eşimle konuştuk biz bu konuları ondan soğuduğumu eskisi gibi hissetmediğimi söyledim cinselliğin aramızda sorun olduğunu oda biliyor ama sorun artık gerçek sorunlardan çıkıp içimi ruh halimi bilmesine rağmen birşey yapmamasına geldi
Konuştum inanın evliliğimde sık sık ilişkinin eziyet haline geldiğini çok kez söyledim..bikere doktora gitti ama doktorun tedavisi ona saçma geldi ve birkere bile uygulamadı.ilaçlar spreyler hiçbişekilde uğraşmıyor kendiside ve artık iş ondan tamamen uzaklaşıp bana yaklaşmasını istememeye geldi.kendisinden tiksinmeye başlıyorum.kokusundan bana yaklaşmasından.istemediğim zamanda sen uyu tamam ben hallederim gibi muhabbetleri var beni çok kırıp kendimi tiksinç bişey gibi hissettiren
Bu şekilde hissederek bu evlilik üzgünüm ki yürümez sana da günah..Ama o benim için çabalarsa ben bu hisleri yaşamam diyorsan çift terapistine gitmeniz olumlu olabilir.Yok ona da yanaşmaz diyorsan gerçekten Bugun olmazsa zaten başka birgün bitecektir bu evlilik.Ben boşanmış ve çocukları ile mutlu bir anneyim!Tabiki benim derdim başka yöndeydi !Boşanmayı kimseye tavsiye etmiyorum zor bir süreç ama bazen başka bir seçenek kalmıyor ve bazen birilerinin gidişiyle mutluluk da gelebiliyor !Sonuçta çocuğunuz değil siz boşanıyorsunuz onların babası ile hep iletişimi kalıyor
Çocuğuyla babasız anne olmak çocuk için mutsuz edici birşeymi.sevgi anlamında bi eksiklik hissediceğinş düşünmüyorum benim ailem kızıma çok düşkün kızımda öyle sürekli anneannesine dedesine gitmek istiyor.maddi anlamdada sıkıntı çekiceğim bir durumum yok
Tabiki çocuklar bu durumu hemen kabul edemiyor.Ben kendi adıma söylemeliyim ki bu süreci nasıl atlatırıp diye özellikle oğlum babasına inanılmaz düşkün çok boşluğa düştüm.Ama avantajım babasının ofisinin evimizin yan tarafında oluşu da oldu her istediğinde babasının yanına gidiyor babasıyla kalıyor.Ben eşimle bir de kötü ayrıldım hiç medenice olmadı malesef ama kesinlikle bu durumu çocuklarıma çevirmemeye özen gösterdim .Çocuklar benimle çok mutlu babasıyla çok korktuğum halde oğlum da mutlu şükürler olsun ...Ama eklemeden de geçemiycem her çocuk annesi ve babasını birarada mutlu olsunlar görmek istiyor...Bazen elden birşey gelmiyor maalesef ve olaylar boşanmaya gelince çocuklar da bu durumu kabulleniyor.Mutsuz sürekli ağlayan bir annedense enerjik ve mutlu bir anne çocuklara çok daha iyi geliyor
Evet bende artık ben mutlu olursan o daha mutlu olur düşüncesindeyim.bizde kötü taraf şehir değişikliği olucak olması her istediği an babasını göremiycek maalesef. Birde eşim kincidir benim yüzümden kızımı benden soğutması korkutuyor beni
