Boşanma kararsızlığı

BenIpek .!.:

Erkekler bazen saçmalar ve farkına varmaz. Aranız ne kadar uzak bilmiyorum ama küçük kaçamaklar yapın.
Sen izin al git ona sürpriz yap gibi. 4 ay kalmış. Çoğu gitmiş azı kalmış. Biraz daha sabır. Evinizi nereye açtınız?

Genişletmek için tıkla...

Mihail Zoscenko .!.:

Artık sinmiyorum, güvensizlik hala var, bencilliğini de değiştiremem sonuçta huyu. Ama ben neden hala son noktayı koyamıyorum, siz nasıl koymuştunuz?

Genişletmek için tıkla...

gibigibiyim .!.:

O eşiği beklerseniz ya asla boşanamazsınız (çünkü biz kadınların sabrı baya falza erkeklere karşı).. ya da çok acı bi olay yaşar (aldatılma,şiddet görme gibi) öyle boşanırsınız ki bu sizin gelecek hayatınız ve psikolojiniz için pek de iyi olmaz.. Ben eski eşimle 9 yıllık ilişki sonrası evlenmiştim.. evliliğimin 2.ayında boşanma davası açtım.. Düzelir düzelir dediğim hiçbişey düzelmedi.. Şimdi geçen yıllarıma çok üzülüyorum.. Şu anki eşimle 3 yıldır beraber yaşıyorum 8 aydır evliyiz.. Bir kere bile ayrılığı aklımızdan geçireceğimiz bi sorun yaşamadık.. Gül gibi geçinip gidiyoruz şükür.. Hayatım huzur,güven,mutluluk ve aşk dolu.. Keşke herkes böyle evlilikler yaşasa diye dua ediyorum.. Her gece bin şükürle yatıyorum.. Kendinize şans verin mutluluk için hayatınızdaki fazlalıklardan kurtulmadığınız sürece mutluluğa kapılarınız gerçek anlamda açılamaz.. Bu dünyaya bi kere geliyoruz.. yüzümüzü güldürecek insanlarla olmalıyız diye düşünüyorum.. Yine de hangi kararı verirseniz verin inşallah hakkınızda hayırlısı olsun.. Sevgiler..

Genişletmek için tıkla...

Mihail Zoscenko .!.:

Ne güzel şeyler yazmışsınız, mutluluğunuz daim olsun inşallah Umarım ben de bu hisleri yaşarım bir gün :) Haklısınız, kadınlar daha sabırlı, ve de ben maalesef normalden daha sakin ve toleranslıyım, bu huyum evlilikte işe yaramadı Evet zaman geçip gidiyor, tek korkum gelecekte geriye dönüp baktığımda hiç mutlu olamadığımı görmek ve derin bir pişmanlık hissetmek. Hani demişsiniz ya fazlalıklardan kurtulmak lazım diye, yine de hala eşimin hayatımda bir fazlalık olmasını konduramıyorum off Peki siz severek mi boşanmıştınız? Uzun bir ilişkide nasıl 2 ayda bu hale geldiniz? Yani nişanlıyken falan sorunlar var mıydı? Merakımı mazur görün, benimle benzer mi acaba diye düşündüm. Ben de mi benzer süreçlerden geçeceğim acaba..

Genişletmek için tıkla...

gibigibiyim .!.:

Vardı tabi sorunlar olmaz mı en büyük sorunumuz kıskançlıktı bizim..9 yılım kavgayla gürültüyle geçti.. 7 yılı zaten ayrı şehirlerdeydik.. Onla konuştun bunla görüştün şuraya gittin falan hayatım evden işe evde örgü örerek falan geçti genç yaşımda.. en zor zamanlarımda ondan başka herkes hep yanımda oldu o hep uzaklardaydı.. en yakınlarımın ölümlerinde bile en uzak mesafede hep o oldu.. Bunlar unutulmuyo tabi.. Bilgisayar oyunları okulunun uzamasına sebep oldu oynamıycam dedi yıllarca yalan söyledi oynamıyorum diye.. Evlendik 2 ay sonra hayatımızı zehir eden o oyunu kurdu bilgisayarına evde.. Boşanırım dedim inanmadı heralde.. Sonra davayı açtım.. Evden kovdum.. Gitti mahkemede boşanmak istemiyorum dedi geldi tekrar valla oynamıycamlar bişeyler.. İptal oldu o davamız tekrar eve yerleşti.. Bu sefer kafayı tekrar bana taktı.. Kankam dediğim normal bi erkek arkadaşım mesaj attı diye olaylar çıkardı.. Dizinin dibinde olursam geçer dedim evlenince geçmedi bitmedi kıskançlıkları da.. En sonunda bi gün bana öğlen 2 den akşam 5 e kadar yani 3 saat ulaşamadı diye (ona kızıp işyerinde yok dedirtmiştim kendimi) eve gittiğimde nerdeydin diye ağzımı burnumu kırdı.. Hatta eve falan kilitledi bi sürü saçma olay hiç detaya girmeyeyim.. O gece beni öldürür diye düşünmüştüm ama neyseki öldürmedi ricamla annemlere bıraktı.. Ve yine peşimi bırakmadı aylarca.. ama kararlı oldum.. sonunda bitirdim.. Asla taviz vermedim.. Sevmek mi?? O el bana kalktığı o anda sevgi diye bişey kalmadı içimde.. Zaten böyle hastalıklı ilişkilerde sevgi diye bişey olmuyo biz bağımlılıklarımız sevgi sanıyoruz.. Bunu da ancak bitip gittikten sonra dışardan bi göz gibi bakınca anlayabiliyoruz.. Sevgi sevdiğinin kömlesi olmak ya da sevdiğine eziyet etmek değilmiş.. Sevgi güvenmiş, sadakatmiş, aşkla bakan gözlermiş, anlayışmış, sevdiğinin sevdiklerini bile sevmekmiş.. sevgi çok başka bişeymiş.. ben çok geç anladım.. Umarım sizinki öyle değildir..

Genişletmek için tıkla...

Mihail Zoscenko .!.:

Çok ağır şeyler yaşamışsınız, Allah şimdiki gibi güzel bir hayat nasip etsin size ömür boyu.

Eşim pek şiddet uygulayacak biri değil, sinirlendiğinde de dışarı çıkar biraz dolaşır gelir. Ama lafını hiç bilmez ağır konuşur. Karşılıklı konuşmak iletişim kurmak da çok zor o yüzden bende birikiyor tüm her şey. Sevginin içinde eziyet olmaz farkındayım. Bir de daha kötüsü bütün bu kırgınlıklar kızgınlıklar birikmişlikler özel hayatıma yansıyor, zevk alamıyorum ve zorlanıyorum

Genişletmek için tıkla...

gibigibiyim .!.:

Amin çok teşekkür ederim allah herkese mutluluk nasip etsin.. İyi insanlarla karşılaştırsın..Benim eşim 10. yılın sonunda bana şiddet uyguadı, biri söylese böyle olacak diye gülerdim, çünkü öl desem ölücek gibi davranırdı bana..herşeyi yapar ama asla bana zarar vermez derdim.. o yüzden emin olun bu hayatta herşey mümkün olabiliyomuş bunu anladım.. tabi size de olacak demek istemiyorum yanlış anlaşılmasın..herkesin yaşadığı farklı.. mühim olan sizin hisleriniz.. ilişkide bile bişeyler kafanızdan çıkmıyosa bence psikolojik yardım alın.. Böyle hayat geçirmesi zor.. İnşallah düzelir.. hakkınızda hayırlısı olsun..

Genişletmek için tıkla...

Mihail Zoscenko .!.:

Elbette haklısınız, bir şeye hayatta olmaz dememeli ki ben de demiyorum. Yalnızca şu anda öyle bir his almıyorum. Psikolojik yardım da aldım aslında, zaten hep delirten değil deliren gider yardım alır Umarım geçer gider bu günler. Saolun yardımcı olduğunuz için..

Genişletmek için tıkla...

Mihail Zoscenko .!.:

Kızlar merhaba,

Daha önce bir konu da açmıştım, 1.5 yıllık evliyim fakat evliliğimizin başından beri iş dolayısıyla ayrı şehirlerdeyiz. Çok sancılı bir evlilik geçiriyorum. Yani nasıl desem mantıklı düşününce mutsuz anlarım mutlu anlarımdan daha fazla ama ben çok gel-gitler yaşıyorum bitirme konusunda.

Sorunlarımızı ilk konumda anlatmıştım ve ilk zamanlar çok kırılgan, duygusal, eşine fazla odaklı, kendini savunamayan ve pasif bir kişilik sergilediğimi ve bu yönlerimi törpüleyip evliliği daha dik durarak devam ettirmek istediğimi, bu da işe yaramazsa bitireceğimi falan söylemiştim. Bu kötü evlilik bana rahatsız olduğum yönlerimi yok etme fırsatı verdi, bu durumdan memnunum aslında :) artık ne eşim ne çevremdeki insanlara karşı gereğinden fazla verici değilim ve umursamıyorum, hayattaki her şeye üzülüp ağlamıyorum, gereksiz insanları hayatımdan çıkarttım vs. rahatladım yani.

Gel gelelim eşimin çok egoist, kendine dönük, elini taşın altına sokmayan, tripler atan halleri ve ayrılmaktan bahsedip ertesi günü aşırı ilgili sevgi dolu davranması ve asla benden boşanmayacağını söylemesi beni çok yoruyor. Ben de muallakta kalıyorum, ne bitirebiliyorum ne devam edebiliyorum, çok ağır bir duygusal yük.

Yaşadıklarım çok zoruma gidiyor ve eşim maalesef bunları tamir edecek kişilikte değil. İletişim sorunumuz var bir de anlaşamıyoruz konuşurken. En güzel yıllarım bunlar, böyle derin mutsuzlukla mı geçecek hep diye hayıflanıyorum, 40 yaşında hastalık sahibi olmak, geriye baktığımda keşke bitirseydim zamanında demek istemiyorum ben Ama bir taraftan da seviyorum onu, iyi yönleri aklıma geliyor biraz da merhamet ediyorum ona ilginç bir şekilde.

Daha bir sürü şey yazasım var ama sizi de sıkmayım. Özellikle boşanmış arkadaşlar, nasıl karar verdiniz buna tam olarak? Yani insanın bir eşiği var da ondan sonra kopuyor mu? Ben öyle eşim gibi oyuncak haline getirmek istemiyorum, bir kere yapacaksam aklım geride kalmasın istiyorum. Ama o eşikte değilim şu an, şimdi terk etsem biraz çabalasa dönerim biliyorum. Daha ne olmasını bekliyorum ki ben öff

Genişletmek için tıkla...

nomunomuchua .!.:

Canım siz şuan evlilik yaşamıyorsunuz ki.
Ayrı şehirlerde yaşanan evlilik evlilik değildir.

Tecrübemle konuşuyorum.

Eşini aynı evde yaşamadan kesinlikle boşanmayı düşünme.

Ne zaman bir araya geleceksiniz?

Millet aynı evde iletişim kuramıyor.
Sizin iletişimsizliğiniz ayrılık sebebi olabilir mi Allah aşkına?

Genişletmek için tıkla...

Mihail Zoscenko .!.:

Mesafenin muhakkak etkisi var tabi. Aman hemen evlenelim şöyle hallederiz böyle üstesinden geliriz ben yol gitmeye razıyım diye ikna etti beni evlenmeye. Ama bu durumun fiziksel yükünü (yoğun çalışan git gel yapan vs.) çeken ben eziyet eden o haksızlık değil mi bu ya şaka gibi daha iki hafta önce 'biz anlaşamıyoruz da neyse bi de aynı evde yaşayalım olmazsa boşanırız' muhabbeti yapıyorduk. Ama işte bunu net bir şekilde de söylemiyor, ben de net olamıyorum. Sonra gelip ben seni hiç bir yere bırakmam, sen boşanmak istesen de direnirim boşanmam diyor. Derdi nedir anlamadım gitti. Onun derdini geçtim artık kendime kızıyorum hala neden sürdürüyorum bu değişik evliliği diye

Genişletmek için tıkla...

nomunomuchua .!.:

Neden yol yükünü sen çekiyorsun?
Onun işi mi müsait değil?

Sık bir araya gelmeyin gerekirse uzun tatilleri bekleyin görüşmek için.

Bak canım biz de 1 yıl ayrı yaşadık evliliği, evlilik mi rezillik mi belli değildi.
Ben hiç yol gitmedim ama eşim geliyordu.
Tabi 3 ayda bir anca görüşmüş oluyorduk.

Bunun yanında telefonda uzayan kavgalar yüzünden günlerce küs kalıyorduk falan.
Berbattı her şey. İletişimsizliğin babasını yaşadım yani.

Arardım, konuşmadan da duramayan biriyim.
Kavga da etsem konuşmam şart.
Eşim telefonlarıma cevap bile vermezdi liseli ergenler gibi davranırdı.

Ama aynı eve geçince o hallerden eser kalmadı.
Bir sarılmasına çözüldü çoğu sorun, özür dilemelere, yalvarmalara gerek bile kalmıyordu.
Hiç konuşma, gece aynı yatağa girince bir ayakların birbirine değse yumuşuyor insan.

Ki bizim onun ailesi gibi büyük bir sorunumuz olmasına rağmen aynı eve geçince
çok şey düzeldi.

Şimdi başka sorunlar var o başka ama kesinlikle iletişimsizlik değil.

Genişletmek için tıkla...

cattycat .!.:

Eger bir arada olmaniza az bir zaman kalmissa bence bir de birlikteyken nasil oluyor bir bakin. Ama yine mutsuz olursaniz zamaninizi harcamayin. Bir iyi bir kotuyken karar vermek cok zor. Ben su an uc haftadir ayriyim esimden. Daha dava acmadik ikimizde. Neyi bekliyoruz bilmiyorum. Duzelmez iliskimiz bunu ikimiz de biliyoruz aslinda. Cok zor bir karar. Ama ben su sekilde dusununce kesin olarak kafamda bitirdim. Ben bu adamdan cocuk sahibi olmak ve cocugu onunla birlikte buyutmek istemiyorum. Kalbim hala agriyor ama boyle karar verdim.

Genişletmek için tıkla...

MissCherryBlossom .!.:

Aynı bir eve geçin bence. Ondan sonra daha da adam olmazsa oturur ne yapacağınızı düşünürsünüz.
Uzun mesafe ilişkisi çok zor, yıpranmanız normal.

Genişletmek için tıkla...

Mihail Zoscenko .!.:

Eşim cumartesi de tam gün çalışıyor, burada da ev arkadaşım olduğundan her zaman gelmiyor genelde ben gidiyorum. Önceden aman yetişeyim aman biraz daha kalayım diye kendimi yırtardım şimdi hiç oralı olmuyorum tükendim çünkü.

Ayy aynı biz gibi ben konuşup anlatmazsam içimde patlar o da tam tersi evden çıkıp gitmeler konuşmak istemiyorumlar. Yalnız şunu biliyorum, ben evliliğimiz boyunca hiç nazlanıp trip atıp küsemedim. Ama o günlerce trip atıyor yaptığım yemeği yemiyor falan. Ben uzamasın diye her saçmalığına göz yumup ilk adımı attım. Sonuç olarak tepeme çıktı Artık küserse de küssün diyorum yaklaşmıyorum bile yanına kendisi yanaşıyor. İki hafta önceki tartışmamızda yatak ayırdı yine uzun süredir yapmıyordu bunu, benim çok hassas olduğum bir konu beni çok etkiliyor. Artık kilitledim ben de odanın kapısını git istersen sokakta yat yeter dedim.

Dışımdan böyle diyorum ama, içimden bişeyler kopuyor işte Git gide soğuyorum, ama kopma noktasına da gelemiyorum. Eskiden olsa evliliğimi kurtarayım birbirimize ısınalım derdim, şimdi kopmak için cesaret toplamaya çalışıyorum, hiç aklıma gelmezdi bu durumlara geleceğim

Genişletmek için tıkla...

nomunomuchua .!.:

Siz ayrı ev kurdunuz değil mi?
Sadece haftasonları birliktesiniz ama kendi yatağınızda, yeni eşyalarınızla mı?

Ben bunun sıkıntı olacağını düşünüp ev kurmamıştım.
3 ayda bir görüşmelerimiz otellerde oluyordu, tatil gibi daha iyi geçiyordu.

Temizlik, fatura gibi sorumluluklar olmadığı için.

Ve buna rağmen zor oldu düşün :S

Seninki çok daha zordur yaa.

Soğumakta haklısın, ben artık ciddi anlamda özlemiyordum.
Hatta gelcem dediğinde gelmese de olur modunda davranıyordum.

Bence her hafta sonu bir araya geleyim kaygınız olmasın.
Yorgunluk da seni tüketiyor çünkü.

Bırak bir gün rapor alsın mesela 3 ayda bir gelsin ama o da emek versin.
Sana onun da emek vermesi iyi hissettirir.

Ben hep o geldiği halde nefret ediyordum.
Ayy iğrenç günlerdi hatırlamak bile istemiyorum :S

Eee siz ne zaman bir araya geleceksiniz?

Genişletmek için tıkla...

Mihail Zoscenko .!.:

Hah işte anlatmak istediğim buydu, o da emek versin. O yüzden bir süredir ille gitmem lazım modunda değilim, bazen sadece pazar günümüz olsa da eşimi buraya çağırıyorum sabah gelip akşam dönüyor ve bu beni daha iyi hissettiriyor.

Evet ayrı ev kurduk biz, hatta yetmedi bir de ev aldık eşimin ailesi ile aynı apartmanda. Off aklıma geldikçe geliyor ya anlatmazsam patlayacağım artık Neden kabul ettim ben bu durumu neden. Allah var kayınvalidem kayınpederim çok iyi insanlardır gelip gitmezler her dakka beklemezler falan (ki onlar istememişlerdi aynı apartmanda olmak benim toy zamanlarımda bu semt iyi prim yapar diye aldık hahah). Ama olmuyor işte. Ne çok şeye göz yummuşum ne kadar toymuşum ben ya

2016 Nisan'da bir araya geleceğiz canım.

Hakkını helal et kafanı şişirmiş olabilirim :) Benzer şeyleri yaşayınca insan anlatıp rahatlamak istiyor. Sen de ağır imtihanlardan geçiyorsun, inşallah senin de evliliğin gün geçtikçe daha iyiye gider, ki ben konularından bu hissi alıyorum. Dualarım seninle.

Genişletmek için tıkla...