-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Boşanma öncesi kararsızlık
- Konu Sahibi mw-
- Başlangıç Tarihi
Değişmez biliyorum. sadece biraz öz eleştiri yaptık. Ben de Fevri davrandım, iletişim kuramadik bir türlü. Daha önce ikimizin de ilişkisi olmadığı için cahilligimize denk geldi diye konuştuk hatta.. evet barışmayı çok istiyorum ve onun da göstermesini istiyorum ama soğukkanlı işte. .
- 12 Mayıs 2016
- 392
- 241
- 18
- 35
- 30 Mart 2016
- 1.373
- 1.456
- 48
- 3 Aralık 2015
- 9.510
- 13.248
- 168
- 34
Nedeni de böyle örneği çok görmüş olmamız
- 18 Şubat 2015
- 2.645
- 2.300
- 133
- 32
Merhaba hanımlar
Önümüzdeki hafta davamiz var ve ben çok kararsız kaldımBiraz uzun olabilir ama özetlemeye çalışayım;
3 yıllık evliliğin 2 yılı ayrı şehirlerde geçti, tam birleştik derken yeni evimize taşındığımız hafta (kayinvalideler yardım etmek için bizdeydi, 10 gün kadar kaldilar) benim gergin olmam, eşimle vakit geçirmek istemem ve daha önce yaşananların birikimi sebebiyle biraz ters davrandım, surat yaptım yani. KV evlerine dönsün diye bekledim ama o da oğlumun evi tabi kalicam mantığıyla donmedi ve artık donecekleri gün büyük bir tartışma yaşandı. KV ve KP tabiri caizse azarladilar, sen bizi oglumuzdan ayırmak istiyorsun , anan da babanı ayırmış zaten ailesinden, çekirdek aile olacagiz diye bakmayın, basinizda biz variz vs. gibi şeyler söylediler ve gittiler. Bu olaydan sonra evimize bomba düşmüş gibi oldu ve bir daha kendimize gelemedik eşimle, ben de 1 yil kadar depresyon tedavisi gördüm . Bu süre içerisinde eşimle hiç konuşmadık, hep karşılıklı suclamaya döndü .Benim tek istediğim biraz ilgi , sevgi, "hayatım idare et, ben yanındayım " demesiydi. O da bunu yapmayinca dibe vurdum ve 6 ay önce evlerimizi ayırdık.
Eşim çok sakin, tartışma ortamını sevmeyen bir insandı ama çok ana kuzusuydu, her ay şehir dışına ailesini görmeye giderdik. Hep öncelik onun ailesi oldu, ben de ailemden uzakta olmaya alıştığım için başlarda çok sorun etmedim ama baktım ki benim tarafıma hiç gidilmiyor, ailemi 3-4 ayda bir görmeye başlamışım, bu da bende sonradan takıntıya dönüştü, cok taktım kafaya, kV ye de gitmek istemedim.
Bu arada kV annesiz büyümüş, sürekli terkedilme korkusu olan ama kullanması gereken ilaçları kullanmayan, takıntılı bir kadın. Birine taktı mi takıyor, sürekli onunla uğraşıyor yani.
Şimdi sorunuma gelecek olursak; eşimle barışmayı istiyorum ama tedirginim .
1- aileleri dışarıda tutalım, bir süre soylemeyelim baristigimizi diyoruz ama öte yandan ailem benim için önemli diyor, annesine kiyamiyor. Tekrar aynı şeyler yaşanır mi sizce? Hani idare edersiniz mi diyorsunuz yoksa bu kadın yine yıkar mi yuvamizi?
2- Benim Ailem de yasananlardan dolayı çok kızgın ve asla dönemi istemiyorlar. Sizce aileme söylemeden eşimle görüşüp davayı ertelemeli miyiz? Ailemi dilemeli miyim, yoksa kalbimi mi dinlemeliyim?
Dışarıdan mantıklı görüşlere ihtiyacım var. Şimdiden teşekkür ederim
önceki konularını da okudum bnmde kaynanam gen ay 20 gün kaldı idare ettim ve bende evlenmeden önce cok büyük sorunlar yasadım konularımdan bilen bilir k.pde geldi 1 haftada o kaldı k.v toplam 20 kaldı yani k.p geldiğinde k.v geleli 2 hafta olmustu seni zorlayan ne yuvanın yıkılmaması için uğras dicem maddi sıkıntılar da sizi bunaltmıs olabilir. ne yaptılar bu kadar seni üzecek bi anlatır mısın
canım ben eşinde çok suç göremiyorum. bir ev çok zor kuruluyor ve kolayca harcanmaması gerektiğini düşünüyorum.
uzaklığın verdiği gerginlikle bir an önce başbaşa kalalım diye düşünüp kendini doldurmuşsun ve kv kp ile ters düşmüşsün. onlar da haddini bilmemiş ağır konuşmuş ama sen onlara nasıl davrandığını söylemiyorsun belki de çok kalplerini kırdın kendi özeleştirini yaptın mı?
sen ailenle 3-4 ayda bir görüşmeyi normalleştirdiğin için eşinin ayda 1 gitmesi sana batıyor olabilir ama baştan şartlarını koy bir ay bir tarafa gidilecekse diğer ay diğer tarafa gidilecek diye. böylece ikilik çıkmaz.
bence ailelere söylemeden davayı biraz ertelettirip bi başbaşa kalın bakalım. aileler işin içine girmeyince belki eşin gerçekten iyi bir koca olacak sana. siz daha bi evlilik yaşayamamışsınız ki bu evlilik bitsin diyelim.
bence bu evlilik bir şansı daha hak ediyor. ama uyarayım eski konuları açıp sürekli o öyleydi bu böyleydi diyeceksen hiç başlama. temiz sayfa açıp kafandakileri silebileceksen başla.
- 7 Ağustos 2014
- 1.372
- 2.169
- 133
- 41
Madem boyle bir niyetiniz var deneyin derim. Icinizde kalmasin. Ailelere rezil oluruz diye dusunuyorsaniz hakim bosamadi dersiniz. Aile terapistine mutlaka gidin derim. O ozlemle insan hicbir hatayi goremiyor ama zaman gectikce ayni hatalar tekrarlanirsa insan kahroluyor. Dip not gercek tecrube konusuyor:)
- 19 Şubat 2010
- 9.066
- 5.689
- 398
ilk eşimle evlerı ayırdık 7 ay süren bır ayrılık yasadıkMerhaba hanımlar
Önümüzdeki hafta davamiz var ve ben çok kararsız kaldım
3 yıllık evliliğin 2 yılı ayrı şehirlerde geçti, tam birleştik derken yeni evimize taşındığımız hafta (kayinvalideler yardım etmek için bizdeydi, 10 gün kadar kaldilar) benim gergin olmam, eşimle vakit geçirmek istemem ve daha önce yaşananların birikimi sebebiyle biraz ters davrandım, surat yaptım yani. KV evlerine dönsün diye bekledim ama o da oğlumun evi tabi kalicam mantığıyla donmedi ve artık donecekleri gün büyük bir tartışma yaşandı. KV ve KP tabiri caizse azarladilar, sen bizi oglumuzdan ayırmak istiyorsun , anan da babanı ayırmış zaten ailesinden, çekirdek aile olacagiz diye bakmayın, basinizda biz variz vs. gibi şeyler söylediler ve gittiler. Bu olaydan sonra evimize bomba düşmüş gibi oldu ve bir daha kendimize gelemedik eşimle, ben de 1 yil kadar depresyon tedavisi gördüm . Bu süre içerisinde eşimle hiç konuşmadık, hep karşılıklı suclamaya döndü .Benim tek istediğim biraz ilgi , sevgi, "hayatım idare et, ben yanındayım " demesiydi. O da bunu yapmayinca dibe vurdum ve 6 ay önce evlerimizi ayırdık.
Eşim çok sakin, tartışma ortamını sevmeyen bir insandı ama çok ana kuzusuydu, her ay şehir dışına ailesini görmeye giderdik. Hep öncelik onun ailesi oldu, ben de ailemden uzakta olmaya alıştığım için başlarda çok sorun etmedim ama baktım ki benim tarafıma hiç gidilmiyor, ailemi 3-4 ayda bir görmeye başlamışım, bu da bende sonradan takıntıya dönüştü, cok taktım kafaya, kV ye de gitmek istemedim.
Bu arada kV annesiz büyümüş, sürekli terkedilme korkusu olan ama kullanması gereken ilaçları kullanmayan, takıntılı bir kadın. Birine taktı mi takıyor, sürekli onunla uğraşıyor yani.
Şimdi sorunuma gelecek olursak; eşimle barışmayı istiyorum ama tedirginim .
1- aileleri dışarıda tutalım, bir süre soylemeyelim baristigimizi diyoruz ama öte yandan ailem benim için önemli diyor, annesine kiyamiyor. Tekrar aynı şeyler yaşanır mi sizce? Hani idare edersiniz mi diyorsunuz yoksa bu kadın yine yıkar mi yuvamizi?
2- Benim Ailem de yasananlardan dolayı çok kızgın ve asla dönemi istemiyorlar. Sizce aileme söylemeden eşimle görüşüp davayı ertelemeli miyiz? Ailemi dilemeli miyim, yoksa kalbimi mi dinlemeliyim?
Dışarıdan mantıklı görüşlere ihtiyacım var. Şimdiden teşekkür ederim
ikimizde dayanamadık ve ailelerden gızlı grsmeye basladık
snr yıne evlerı bırlestırdık aılelerı ıkna ettık vs ama 1.5 yıl dayandı evlılık hersey basa sardı
benım aılem barısmamı hıc ıstemedı ama dene ve gör dediler , denedım ve olmadı
ne sen değişiyorsun, ne eşin ne de aileler
- 4 Eylül 2013
- 1.513
- 1.560
- 83
Anlaşmalı olacak boşanmamız ,sürüncemede kalması daha çok yoracakti bizi. Tazminat konusunda orta yolu bulduk.
Çok seviyorum ama değişmeyecek sanırım hiçbir şey. KV benimle uğraşmaya devam edecek,ben de bir yere kadar sabredicem, sonra yine başa saracak. Aileler birbirinden nefret etti zaten, aynı şekilde biz de birbirimizin ailesinden soğuduk. Zor toparlanir artık bundan sonra, söylenmiş çok söz var kV tarafından.
Son düzenleme:
- 4 Ağustos 2014
- 3.195
- 4.106
- 133
bi
evliliği yıkmak kolay yapmak zor. bence sırf kv kp yüzünden yaşananlar yüzünden ailenizi yıkmayın en azından bi süre kimseye söylemeden devam etmeyi deneyin. davayı da iptal etmeyin erteletin bu süreç içinde belki başarırsınız. başarırsanız en azından evliliğinizi kurtarmış olursunuz. başaramazsanız zaten kaybedeceğiniz bişey yok durum şu andakinden daha farklı olamaz. ama bu süreçte de 3 maymunu oynamanızı öneririm ben eşimin ailesine karşı öyle yapıyorum çokta işime yarıyor valla. kafam kızdığı zaman kendi kendime söyleniyorum yada anlatabileceğim kimse varsa anlatıyorum konuyu kapatıyorum böylece. sizde kötü bir dönemdeymişsiniz belli belki eşinizde öyle bi dönemden geçiyordu siz kendinizi dinlemekten farketmediniz olamaz mıMerhaba hanımlar
Önümüzdeki hafta davamiz var ve ben çok kararsız kaldım
3 yıllık evliliğin 2 yılı ayrı şehirlerde geçti, tam birleştik derken yeni evimize taşındığımız hafta (kayinvalideler yardım etmek için bizdeydi, 10 gün kadar kaldilar) benim gergin olmam, eşimle vakit geçirmek istemem ve daha önce yaşananların birikimi sebebiyle biraz ters davrandım, surat yaptım yani. KV evlerine dönsün diye bekledim ama o da oğlumun evi tabi kalicam mantığıyla donmedi ve artık donecekleri gün büyük bir tartışma yaşandı. KV ve KP tabiri caizse azarladilar, sen bizi oglumuzdan ayırmak istiyorsun , anan da babanı ayırmış zaten ailesinden, çekirdek aile olacagiz diye bakmayın, basinizda biz variz vs. gibi şeyler söylediler ve gittiler. Bu olaydan sonra evimize bomba düşmüş gibi oldu ve bir daha kendimize gelemedik eşimle, ben de 1 yil kadar depresyon tedavisi gördüm . Bu süre içerisinde eşimle hiç konuşmadık, hep karşılıklı suclamaya döndü .Benim tek istediğim biraz ilgi , sevgi, "hayatım idare et, ben yanındayım " demesiydi. O da bunu yapmayinca dibe vurdum ve 6 ay önce evlerimizi ayırdık.
Eşim çok sakin, tartışma ortamını sevmeyen bir insandı ama çok ana kuzusuydu, her ay şehir dışına ailesini görmeye giderdik. Hep öncelik onun ailesi oldu, ben de ailemden uzakta olmaya alıştığım için başlarda çok sorun etmedim ama baktım ki benim tarafıma hiç gidilmiyor, ailemi 3-4 ayda bir görmeye başlamışım, bu da bende sonradan takıntıya dönüştü, cok taktım kafaya, kV ye de gitmek istemedim.
Bu arada kV annesiz büyümüş, sürekli terkedilme korkusu olan ama kullanması gereken ilaçları kullanmayan, takıntılı bir kadın. Birine taktı mi takıyor, sürekli onunla uğraşıyor yani.
Şimdi sorunuma gelecek olursak; eşimle barışmayı istiyorum ama tedirginim .
1- aileleri dışarıda tutalım, bir süre soylemeyelim baristigimizi diyoruz ama öte yandan ailem benim için önemli diyor, annesine kiyamiyor. Tekrar aynı şeyler yaşanır mi sizce? Hani idare edersiniz mi diyorsunuz yoksa bu kadın yine yıkar mi yuvamizi?
2- Benim Ailem de yasananlardan dolayı çok kızgın ve asla dönemi istemiyorlar. Sizce aileme söylemeden eşimle görüşüp davayı ertelemeli miyiz? Ailemi dilemeli miyim, yoksa kalbimi mi dinlemeliyim?
Dışarıdan mantıklı görüşlere ihtiyacım var. Şimdiden teşekkür ederim
Maddi sıkıntılar, 2 yıl ayrı yaşama ve kV ile hayat görüşlerimizin farklılığı.
Ben üniversiteyi büyük bir şehirde okudum ve kendi sınırlarım dahilinde rahattim, ailem karismazdi bana. Özgür yetistim ama kendi kurallarım vardır ve kendi ayaklarımın ustende durabilen biriyim. Evlendikten bir süre sonra kV görüştüğüm arkadaşlarıma karismaya çalıştı, ki 20 yıllık dostumdur, yapı olarak arkadaşım ters geldi sanırım. sonraları artık basinizda biz varız, bize soracaksiniz demeye başladılar. Eşim sesini çıkamadı, belki takmadigi için ses çıkarmadı ama bu sözler beni gerdi, özgürlüğüm kisitlanacak korkusu oluştu. Bir de gelip, gitmeyi bilmeyince sinir oldum iyice. Tabi eşim de hiç dinlemedi kaygılarımı, bu da suratima yansıdı işte. Ağzımdan kötü söz çıkmadı ama ters davrandim.
Ayrıca daha önce 1 kez daha yanlış anlaşılma sonucunda azarlanmisligim var, ses cikarmadikca sonradan alışkanlık haline geldi...
Son düzenleme:
