Kızlar herkese merhaba ,
6 ay kadar önce çocuksuz bir şekilde boşandım . Boşanmam hızlı ve anlaşmalı oldu.
27 yaşındayım.
Hali hazırda işim gücüm var , maddi problem çekmiyorum. Sosyalim , network üm geniş. Bu sebeple sanırım bu süreci olabildiğince az hasarlı atlatıyorum.
Olabildiğince gezdim tozdum sosyalleştim
Benim şu sıralar biraz olumlu emsal örnekler duymaya bilmeye ihtiyacım var :)
27 yaşında boşandım. Çocuğum yok.
Gelecek konusunda ;
Bazen bir yanım daha çok gençsin yeniden hayatı güzelleştirebilirsin diyor. Yeniden başlayabilirsin.
Bazen bir yanım çok umutsuz.
Bu arada 5-6 aydır düzenli şekilde terapilerime katılıyorum. destek alıyorum . Yas sürecimi sağlıklı ilerlettiğimi düşünüyorum.
Anne olamama kaygısı , anne babama Allah sağlıklı uzun ömürler versin onları bir gün kaybedersem hayatta yalnız kalacak olma korkusu, sevmek ve sevilmek eylemlerine korku ile bakmam şu sıralar burun buruna kalıyorum
Bu sebeple sizlerin hikayelerini , bu sürecinizi nasıl ilerlettiğinizi merak ediyorum .
Özellikle çocuksuz boşanan hemcinslerimin hayatlarının nasıl devam ettiğini merak ediyorum.
Bende hayata yeniden başlama , birini yeniden sevip güvenip bir aile olabilecek motivasyonu bulmak istiyorum.
Şimdi linç edecek ekip koşarak gelir , buyrunuz bekliyorum
yarın evleniyorum demiyorum.
Ama benzer emsal örnekler nasıl zamanlarda ne kadar sürelerde süreçleri nasıl ilerledi bunu merak ediyorum
Bu arada boşandığıma pişman değilim. Yine olsa yine boşanırdım.
Bir arkadaşım boşandıktan 1.5 yıl sonra 2. evliliğini yaptı ben şoklar içerisindeyim nasıl cesaret etti diye.
Sizlerin de hikayelerini dinleyip , şu umutsuzluğuma umut bulmak istiyorum.
Unutmayalım hepimiz güçlü kadınlarız , tüm benzer hisleri yaşayan kadınlara buradan sarılıyorum :)