Boşanma sonrası ortada kalan çocuk..

A

ayed

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
8 Mayıs 2010
37
0
36
Ankara
merhaba kızlar, bir derdim var, yardımlarınızı bekliyorum..
3 yılı aşkın evliliğimşz var eşimle ufak tefek sorunlarımız oluyordu ama kendi aramızda helledebiliyorduk..çocuk sahibi olmak istedik ve şuan 5 aylık bi bebeğimiz var..bebeğimizdoğana kadar yine herşey güzel gidiyordu..güzel bi hamilelik ve güzel bir doğum gerçekleşti..doğumla beraber annem yanımıza geldi ama daha çocuk 1 haftalıkken bebek yüzünden annem ve eşim tartıştı..eşimin doğumdan sonra bana karşı davranışları değişti. sanki ben sadece onun çocuğunu dünya ya getirmek için bir aracıydım.. herşeyi bir anda çocuğu oldu.. benim lohusalığımda bile hiç bir değerim yok gibi davranmaya başladı.. annemde bu davranışları grünce kızını koruma içgüdüsüyle harekete geçti..ama eşime hakaret içeren szler söyleme başladı..tabi durum böyle olunca ortam biraz daha gerildi ve annem, bebek 1o günlükken bizi terk ettş gitti.. o günden sonra ben daha da zor günler yaşadım..annemle eşim arasında kaldım.. şuan iyice çıkmazdayımm. artık ciddi ciddi boşanma karaı aldık..boşanmak sorun değilde, bebeğimize çok üzülüyorum..hikayemi size yukarda özetledim..benimle dertleşmek, bi çözüm sunmak isteyen arklaşlardan cevap bekliyorum..
 
kusura bakmayında annenizde eşiniz ile aranızı açıp gitmiş gibi geldi bana.sizi koruma iç güdüsü ile yaklaşsaydı zaten sizin için eşinizle problem yaşamamaya çalışır,hadi yaşadıysada sizin için bırakıp gitmezdi.görmezden gelirdi.neyse konu anneniz değil.şimdi boşanmak ağza çok kolay gelmiş.sabredin ve durumu düzeltmeye çalışın ortada bebek var.problemli bir çocuk yetiştirmektense ki babasız yada annesiz büyüyen çocuklar genelde problemli olur heralde,sıkıntıları olan bir evliği sürdürüp çözüm aramak daha kolaydır heralde.boşanmayın.derim ben.eşinizin kaybı olmaz,sizinde kaybınız olmaz.tek kaybedecek olan bebeğniz.bunu ona yaşatmaya hakkınız yok.onu dünyaya siz getirdiniz....
 
öncelikle rabbim bebeğinize uzun ömürler versin
bebeğiniz daha çok küçük karşılıklı oturup konuşsanız sorunlarınızı çözmeye yönelik hareket etseniz olmazmı?
eğer çözülemeyecek bi sorun varsa ve bebeğiniz bu durumdan dahada olumsuz etkilenecekse ne olacaksa olsun...
ama anlattığınıza göre ortada çözümlenmesi güç bi sorun göremedim alıp karşınıza konuşsanız fayda edermi acaba?
 
canım anlattıklarında boşanmaya gidecek bir durum yok.. belki biraz daha detay versen, daha sağlıklı yorumlar yapabiliriz :44:
 
bence bir şeyler zaten bitmiş aranızda annenizle kavgalarıda bahane olmuş.bir şeyler iyi gitmiyorsa inceldiği yerden kopmalı.mutsuz huzursuz evli bireyler olmaktansa mutlu huzurlu boşanmış bireyler olmanız daha mantıklı.yaşadığınızı en iyi siz bilirsiniz tabi ama biraz daha şans vermek gerekiyorsa verin.küçücük bir bebeğiniz var.onun için.ama hala yolunda gitmiyorsa zorlamanın arkasından iteklemenin anlamı yok.ilerde geçmişe baktığınızda arkanızda koca bir hiç olacak çünkü.yorulup yıprandığınızla kalacaksınız.ama boşanmadan önce iyi düşünün.çocuğun yeri annesinin yanıdır.bakabilecek misiniz?kendinizin ve cocuğunuzun ihtiyaçlarını karşılayabilecek misiniz?eğer bu konularda kendinize güveniyorsanız gerisi zaten boş.önemli olan siz ve çocuğunuzsunuz unutmayın.
 
Sen yeni doğum yapmışsın hassassın, eşin annenle tartışmış gergin/üzgün. İki kırgın insan oturup boşanmaya mı karar verdiniz?

İşin içinden nasıl çıkamadınız merak ettim doğrusu? Konuşmadan, çabalamadan....
 

cnm yaa kadınlar her zman fedakar olmak zorunda.ben kadın erkek eşitliğine asla inanmıyrm.
erkekler hep öyle ilgisizler.bizim düşündümüz gibi düşenemiyorlarr.benim eşim tüp ebebk yaptırdığım hafta annesigili yemeğe almadım die bi daha bende senin annenlere gitmem dedi.çoçuk gibi.bende eşime bağırdım bidaha senin annen benim annem deme yeri gelio ben hergün görüşüyrm senin annenlerle bi gün ağzıma alıyomuyum,şartlar neyi getirirse o şekilde hareket ediyrm sakın bidaha ağzına alma senin annen benim annem yok bizim annemiz bizim ailemiz var dedim.ve dediğine pişman ettim onu.

bence annen damadıyla öyle konuşmamalıydı.aradaki saygıyı yok etmemeliydi.cnm böle şeyler için inan yuva yıkmaya değmez.kolay kurulmuo bi yuvaa.eşinde zamanla düzelir.kimin eşi 4 4lükki.sende mükemmel değilsin bende.zaten işten bunalarak geliolar.belki adam bunalımdaydı belki bi derdi vardı.tabi çoçuğunu sevecekk sevmese dahamı iyi.bence yazık günah boşuna yuvanı dağıtma derimm
 
Bir ilişkiye 3. bir şahıs girdi mi ne olursa olsun sonuc iyi olmuyor artık,,

Annenizin direk eşinizle tartısması hiç hoş olmamış, bir nevi ayrılıgınıza zemin hazırlamış,,

Anneniz adına da cok üzücü ama netice de gitmiş, ilk etapta ikisinin arasını bulmak yerine kendi sorunlarınızı çözseymişsiniz,,

Cok hassas bir dönemdesiniz, eşiniz sizi anlayamıyor demek ki bu da cok üzücü,,

Umarım hersey yoluna girer.
 
bu kadar basit sebepten boşanılırmı yaa bence sen hassas dönemindesin eşinde annenin sinirini senden çıkarıyor bunlar halledilebilir meseleler eşinizle oturup güzel güzel konuşun
 
canım üzülme yaa sütün kesilir Allah korusun. öyle pırt diye boşanmaya karar verilir mi o kadar kolay mı bu iş. oturun tekrar konuşun. gerekirse bi süre ayrı yaşayın. çocuğunu ve seni özleyince zaten pişman olur diye düşünüyorum. zaten diyosun ya bütün dünyası çocuğu oldu diye nasıl bırakıp gitcek ki zaten onu?..tekrar değerlendirin bence sakin kafayla..
 
Eşinizin annesi size hakaret etseydi siz nasıl bir tutum sergilerdiniz? Probleminiz varsa kendi içinizde, dört duvar arasında halletmenizi öneririm. 3.şahısların karışması durumunda bir taraf olmanız söz konusu olacaktır ee bu taraflardan birinin sempatisini kazanırken diğerinin antipatisini kazanmanız gayet doğal.. Ve eğer bir evlilikte çocuk varsa boşanmanın 10 kez daha düşünülmesinden yanayım..
 
ben konunun başlığının konunuzla ilgisini anlayamadım:44:
boşanma sonrası hangi çocuk ortada kalacak tam anlayamadımda:26:
 
Siz mi lohusanınız eşiniz mi anlamadım. Belki onun da bebeğe alışması gereken bir süreç vardır. Annenizle anlaşması şart değil, boşanmayın sakın, bebeğini umursamayan babalar da var sonuçta.
 
aynı ama aynı sorunları bende yaşadım.Zaten kzımdoğduktan sonra eşim inanlmaz değişti.ve maalesef yedi yıldır bu böyle.aynı sizin eşiniz gibi davranıyordu benim eşimde bana.Ben çok sabırlı ve içime atan biri olduğum için bu günlere geldik.Ben annemle eşimi sık sık bir araya getirmemeye çalışıyorum.Annem çocuk doğduktan sonra 7 yıl sonrailk kea geldi. iki aydır yanımda.İki gün sonra gidecek.ama inan bu iki ay burnumdan geldi.Bizde az badireler atlatmadık.Dualarla ayaktayım allah'ın izniyle.annemle uzun bir süre gene bir arya getirmem.
Bunları okuyunca çok üzüldüm.ama bazı erkeler maaalesef kendi kanlarından olduğunu düşündüğü için çocuklarında sonra hemen seni dışlıyorlar.Bu kişilerde bize rastgelmiş maalesef:bol bol sabır.Bu dönemler inan çok zor oluyor ama sakın boşanmayın.eşinizi seviyorsanız.ben çok seviyorum işte bu yüzden canım.
 
şekerim takma kafana annen hatalı bence hakaret etmemeliydi bende doğum yaptım benim eşimde benimle yeterince ilgilenmedi takii çocuk ağlayana kadar 15 gün sonra uykusuz geceler başladı ee doğal olarakta kimse kimseyle ilgilenemedi valla ben eşime hoşgeldin bile diyemiyodum işimiz gücümüz çocuktu eşin annene sinirlenmiştir doğal olarak savunma anneni boşver oda polemiğe girme birsüre sonra düzelir ikisinin arasını yapmakta sana düşüyo böyle sebeplerden dolayı boşanılmaz millet neler çekiyo benim ablamda boşanıcak 3 yaşında bir kızı var baba diye ağlıyo içim acıyo allah kimseye yaşatmasın
 
canımbenim diyorsunki hamileliğim,doğumum hep güzel geçti.Demekki aslında esınle aranda bı sıkıntı yok.Inan genelde her dogumdan sonra bu tıp seyler yasanabılıyor,lohusa pıskolojısıyle hezamankınden bıraz daha ılgı bekleyebılıyoruz ve erkekler bızım gıbı dusunemiyolar cunku onlar bızım yasadıklarımızı yasamıyorlar.Bırden bır cocuk gırıyor hayatımıza,duzenımız hayatımız herseyımız degısıverıyor bırden,kanamalarımız,gogus agrılarımız uykusuz geceler..malesef anlayamıyor bunu erkekler(enazından bı cogu).bu donemlerımızde bızı tek anlayan bızım enyakınımızdakıler oluyor,ozellıklede anneler,ne sana kıyabılıyor,ne torununa,kotu nıyetlı olmasalarda annelık ıcgudulerı devreye gırıyor ve busefer ıkı kısı arasında ucuncu sahıs olarak kalıyolar ve sonuc tartısma vs..Ben bunları kendım yasadım canım aylarca annemle konusmadı esım,tabı bızde hakaret boyutu yoktu,ama benım annemde benı korumak ıstemıstı.Demem o kı ben buzamanlarda cok sıkıntılar atlattım,arada kalmak nedemek cok ıyı bılıyorum.ama yavrum ıcın,yuvam ıcın hep bugunlerın gececegıne ınanarak sabrettım ve hamdolsun hersey yoluna gırdı,o gunler unutuldu gıttı..bu durumda bosanmak en son dusunulmesı gereken sey canım,ıyı dusunun.gercekten olmuyorsa bıtırın ama o onu dedı,bu boyle soyledı dıye yuvanızı yıkmayın.annene kıyamıyosun esıne bıyere kadar laf soyleyebılıyosun ya cok ıyı bılıyorum bu duyguyu..Neyse cok uzun oldu kusura bakma ama esınle otur konus,yenı bı sayfa acın,bırbırınızden gerekırse ozur dıleyın ve bı muddet etrafınızdan uzak durun,yazık o yavruya verılen onca emege,hakkında hayırlısını dılıyorum canım allaha emanet ol..
 
buna benzr sorunlar bende yasadim lohusaligim burnumdan geldi neyse detayli anlatmiyimda bende cok kotu gunler gecirdim.ama bitii Allaha sukur biraz sabr edin gecer keske anneiz araya girmeseymis annenizn esinize hakaret etmezi dogal olarak esinizin zoruna gitmis.
 
Doğum sonrası özellikle ilk çocuksa babalar daha fazla depresyona giriyorlar.

Birincisi hep başbaşa güzel vakitler geçirdiği insan ağrılarla boğuşuyor.

Ikincisi evde yakın akraba da olsa birden birilerinin bulunması geriyor onları.
çünki ister istemez geri planda kaldıklarını hissediyorlar.

çocuklarının doğduğunda yaşamayı ümit ettikleri mutluluk hayallerinden ilk etapda uzak kaldıklarını görüyorlar.

üçüncüsü bazı erkekler annelerinden bile kıskanıp,eşlerini paylaşmak istemiyorlar.
Ve sürekli birinci sırada annelerin kızlarının yakınında olmaları geriyor.

Dördüncüsü de her ne kadar çocuklarının olacağını bilseler de baba olmak geriyor onları.

Hepsi saçma gibi görünse de erkeklerin bir kısmı böyle hissediyor.

Yakın akrabalarla olan sorunları sürekli dile getirmek yerine gidine her şeyin normale dönmesini ssağlamak çözüm yolu.

çocuğunuzla beraber mutlu bir aile olduğunuzu hissettirdiğiniz de o da olgunlaşıp,yaşananları unurmaya çalışacaktır.

Aileleri sürekli savunmak,ya da sürekli karşı tarafa ailesini şikayet etmek sadece mutsuz eder.

şimdiye kadar yaşadıklarınızı yaşamamış gibi tekrar mutlu olmaya çalışmalısınız.

Hemen sönecek küçük bir alevi harlayıp kuvvetlendirmemeli bence.

Ayrılıp ailenin yanıa döndüğünde ne sen ne çocuğun evindeki gibi rahat ve kıymetli olmayacaktır.


Inşaallah tekrar mutlu olursunuz.
 
ohoo ben loğusalığımda neler yaşadım.annemle eşim arasında kaldım.psikolojimi bozdular.durduk yerde ağlama krizine girdim delirmiş gibi.
zaten ben o zamanlar anladım, artık annemden uzaklaşmam gerektiğini.yoksa bu evliliğin yürümeyeceğini..
 
kızlar hepinize çok teşekkür ediyorum..ilk önce insan böyle şeyleri yaşayınca bir anda bütün dünyasınıın yıkıldığını, hayalindekilerden ne kadar da uzakk olduğunu ve sadece kendisinin yaşadığını düşünüyo..yazdıklarınızın hepsini gözü yaşlı bi şekilde okudum. bana gerçekten umut ışığı oldunuz....

bu yaşananlar benim dışımda gelişsede eşim beni suçluyo..sen nasıl annen bu hakaretleri sylerken sessiz kaldın, bana sahip çıkmadın diye..

benim ailem bulunduğumuz şehirde değiller..annem kendi evine gittikten sonra bu yaşannanları üşündükçe psikolojisi bozuldu.. bana sürekli söyliyene değil söyletene bak diyp duruyo..
ablam baskı yapıyo.. ne yapıp yap eşini ikna et, annemle aranızı düzeltin..ablam, annemin kendine zarar vereceğini düşünüyo..

olaylardan sonra bende eşime çok kötü davrandım.. hep suçladım..annem senin yüzünden beni bu halimle bırakıp gitti diye ona da kötü günler yaşattım..daha sonra ben ailemin yanına gidicem beni götüreceksin diye baskı yapatım..beni arabamızla götürdü annemlerin kapıdan bile girmeden geri döndü..döneceğim zamanda gelip aldı..ortalık yine gerildi tabii.. vay efendim içeri girdi girmedi vs..

şimdi ben yine ailemin yanına gidelim diyince biz niye gidiyoruz onlar gelsin dedi..bende annemle babamı ikna ettim ,geldiler.eşim normalde terminalden gidip alırdı bu sefer almadı..aneeme anne derdi demedi..yokmuş gibi davradı..bunlara bişey demedim ama en son gidecekleri saati bildiği halde yolculamaya gelmedi..buda beni iyice çıldırtı..

bu hep böyle sürecek diye endişelerim var..tabiki bende yuvamı çkmak istemem hele ortada bide çocuğumuz varken ama artık hiç bişey düşünemez oldum..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

S
Doğum sonrası boşanmayı düşünüyorum
4 5 6
Yorumlar
109
Görüntüleme
6K
wendy
Annemle evi ayırma süreci ve acılar...
10 11 12
Yorumlar
225
Görüntüleme
10K
powerpuff_girl
A
Eşimin ailesinin sorunları bizim sorunumuz oldu
2 3 4
Yorumlar
63
Görüntüleme
3K
hermionegrangerrr
H
H
İki çocuğun arasındaki yaş farkının az olması
Yorumlar
7
Görüntüleme
242
hyplor34
H
Y
  • Kilitli
Eşim ve abisiyle ortak işi
Yorumlar
15
Görüntüleme
1K
Dreamies
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…