Boşanma sonrası

hayalimi yaşıyorsunuz İnşallah bender bi gün kızımla bi dünya kurarmı. Mesleğim yok evim yok Allahtan hep bi umudum var
Hayatta olmayacak hic bir sey yok inanın.. Ben eger ugrasırsak her seyı yapabılecegimize inanıyorum.. Kalbinizi ferah tutun.. Güzel düşünün , inanın aslında saglıklı oldugumuz her gün bile hediye..
Ben kendımı cok fazla yıprattıktan sonra bunu anca idrak edebildim.. Belki de hastalanmasaydım , hala daha en son kendımı düsünecektim. Ama ben hastalandıgımda yanı beynıme pıhtı attıgında hafızamda sıkıntı oldu kızımın yaşını bile hatırlayamadım..N'apıyorsak kendımıze ..Lütfen hep iyi güzel düşünün.. Hayata bir kere gelıyoruz..
Dilerim gönlunuze göre olsun , kızınızla beraber cook mutlu günleriniz olsun
 
Çok teşekkür ederim size de geçmiş olsun. Stresten oluyor tüm hastalıklar.
 
Peki siz ne kadar evli kaldınız? Sizde sebep psikolojik şiddet miydi?
8 yıllık evliydik. İkizler daha 15 aylıktı ayrıldığımızda. Evet psikolojik şiddet vardı aileci bir adam ama tam tersi benim aileci olduğumu iddia ediyordu. Kendi ailesinden zerre değer görmüyordu ve bunu bana kötü davranarak, aileme kötü davranarak kendi içinde sindirmeye çalışıyordu.
Asla 1 gün bile pişman olmadım çünkü o kararı verene kadar elimden gelen herşeyi yapmıştım. Bir arkadaş yazmış ya kimse gerçekten zorunlu değilse küçük çocukla boşanmaz diye. Kesinlikle çok doğru. Çocukların tüm bakımı, masrafı bende. İki çocuk için 1500 TL nafaka veriyor şaka gibi bir de babalık taslıyor. Dışarıdan baksanız adam sanırsınız. Mesajlarını görseniz baba sanırsınız. Şimdiye kadar 1 tane kıyafet almışlığı yok çocuklara.
bundan sonrası için tek duam Allah beni kimseye muhtaç etmesin. Ailemi başımdan eksik etmesin. Onlar olmasaydı 15 aylık ikiz çocuklarla tek başıma hayatımı idame ettiremezdim. Allah maddi manevi hepimizin yanında olsun
 
Ya ben sizi hatırlıyorum ama konunuzu hatırlayamadım. Çok sevindim sizin adınıza çok mutlu olun
 
Amin .. Allah yardımcımız olsun ben de hep öyle dua ediyorum.. Anne babalarımızı da basımızdan eksik etmesin..
Aynı durumu ben de yasadım.. Kendı aile yapısı cok farklı yani o kadar degısik ki beni cok sevdıklerini söyleyen ınsanlar bir kere bile arayıp neden bu duruma geldiniz diye sormadılar bile.
Kurtulduguma sevınıyorum sanki agır bır hastalıktan kurtulmus gibiyim..
O evde de yasamaya alısacagıma ınanıyorum..
Siz cocuklarınızla eskı evinizde yasıyorsunuz degil mi?
Ömürleri, bahtları coook güzel olsun inşallah yavrularımızın
 
Evet eski evimde yaşıyorum. İnan hiç de zoruma gitmedi. Dediğim gibi elimden elem herşeyi yaptığım için biran olsun pişmanlık duymadım bence insanın vicdanının rahat olması psikolojik olarak bu süreci iyi atlatabilmesinde çok etkili.
Benimkinin ailesi de 1 kere arayıp sormadı ki ben eve polis çağırdım, evden polis zoru ile gitti düşün ona rağmen Ailesi bir kere bile sormadı kızım ne oldu da sen polis çağırdın diye. Kendi oğulları ne anlattıysa ona inanmayı tercih ettiler. Annem bizimle yaşamak istemiş onun için aramızı bozmuş. Bunu duyuna herkes onlara bir tarafı ile güldü ama onlar kendi yalanlarına inanmayı tercih ettiler. Oysa annem zorla benim yanımda duruyordu. Kendi annesi yardım etmiyor, Bakcı yok. Hem kendileri annemin yanım da olmasına istediler ve beni buna mecbur bıraktılar sonrada çocuklarının rezilliklerini örtmek için annemi kullanmaya çalışıp olan biteni annemin üzerine atmaya çalıştırlar ama İnan insanın vicdanı rahat olunca be dedikleri zerre umrrunda olmuyor. Neceerlerse desinler ben doğruyu biliyordum ve kişneye birşey ispat etmek zorunda değildim ha komşularım ve arkadaşlarım da doğruları biliyordu onun anneme iftira attığını duyunca onlar bile çok bozuldu, herkes sildi onu hayatından
Ozamanlar çocukların bez, mama, bakıcı harcamaları 4000 TL’yi buluyordu. Ev kirası ve diğer detaylara hiç girmiyorum 1 kere bile bu çocukların ihtiyaçları karşılayabiliyor musun diye sormadılar. Dün il dışına çıkıyorum diye sorun çıkarmaya kalktı. Görüş günlerin belli çok istiyorsan kalkar gelirsin ben sana uymak zorunda değilim dedim kestirip attım ve bir kez daha bu adamın insan olmayacağını gördüm. Zaten her olayından sonra iyi ki ayrılmışım diyorum. Kendime geldim kavga yok, psikolojik olarak baskı kurmaya çalışan ve kendinin sorunlu olduğunu kabul etmeyen bir adam ve ailesi yok. Evet maddi olarak zor belki çocuklarımı özel okulda okuyamayacağım belki her isteklerini alamayacağım ama mutlu ve huzurluyuz. Sadece çocuklar özlüyorlar çünkü nasıl bir insan olduğunu bilmiyorlar onlar özleyince bende ilk başlarda üzülüyordum ama kendisi hiç üzülmedi bir kere bile özür dilerim hata yaptım demedi. Çocuklarım benden ayrı büyüyor diye düşünmedi. Aksine ben boşanma davası açtım diye hemen gitti mal davası açtı ortak aldığımız ama benim üzerime olan bir ev var onun için. Tüm bunları yaparak daha beni barışmaya zorlamay çalıştı. Ben pişman oluş barışacaktım o ve ailesi de eskisinden daha çok psikolojik şiddet uygulamaya çalışacaklardı. Ama bekledikleri olmadı 2 yıl oldu fiili olarak ayrılalı ama hala dava bitmedi. Zaman su gibi akıp geçiyor İnan ve ben inanıyorum ki herşey çok daha güzel olacak
 
Geçmiş olsun yaşadıklarınız icin bir de cekismeli davayla uğraşıyorsunuz ama gücünüzü takdir ettim keske her kadın böyle olabilse
Çocukları ne sıklıkta görüyor haftada bir görse özlemleri bir nebze gider sanki kızım haftada bir gidip babasında kalıyor bizde şimdilik iyi gidiyor bakalım onun açısından
 
Benim 2.5 yaşındaki oğluma yazın bir ay yatılı karari verildi.Gozumde büyüyor.Avukatima değiştirelim dedim,inatlaşma olmasın diye bunu kendi aramızda konuşarak halletmemizu önerdi ama bu konuda da onaylasiyor kendisi.
 
Size iyi gelmeyecekse taşının tabi ki Eski eş içinde durumu kabullenmesi açısından iyi olur kızınızla onu orda bekliyormuşsunuz gibi hissediyor olabilir satarsanız kocanız paradan hak alıcak mı size düşen miktarla yeni bir ev satın alabilecekmisiniz bunlar önemli.Ufak tefek değişikliklerde yapsanız kafanızda bitirmediğiniz sürece ev size hep anılarınızı hatırlatır bir süre sonra hafıza kötü anıları siler siz o evde sadece güzel anılarınızı hatırlayıp acı çekersiniz
Bir üye vardı boşandığım için her pişman olduğumda,her acaba deyişimde burda açtığım konuları okudum yorumları okudum bana çok yardımcı oldu demişti Acıyıda taze tutmak ne kadar sağlıklı bilmiyorum ama aklınıza şüpheler düştüğünde açıp eski konularınıza bakın siz yeterince mücadele etmişsiniz bir tek siz mücadele etmişsiniz bunları unutmayın
 
Önceki sayfalara baktım, bulamadım. Tapu kimin üzerine? Boşanırken protokol imzalamalıydınız. Evlilik müddetince edinilen mallar normal şartlarda yarı yarıya bölüşülüyor. BiZimde istanbul Bahçeşehir’de evimiz vardı. Boşanma protokolü imzaladık, ev bende kaldı. Ben de o evi sattım, 1+1 eve geçtim. Boşandıktan 4 sene sonra 2. Evliliğimi yaptım. Şu an 2. Eşimle Antalya’da yaşıyoruz. Çok mutlu ve huzurluyum Allah’a şükür 15 seneyi bir çırpıda sildim ama evi vermezdim ona.
 
Aslında aynısını ben de yapıyorum , eskı yazdıklarıma bakıyorum acıyı taze tutmak değil de dogru bir karar verdigimi hatırlıyorum tekrar..Eve gecersem maddi acıdan avantaj bana bir tarafım gec dıyor.. Bir tarafım sıfırdan başla dıyor ..ama o da bana şu dönemde bir sürü masraf..
 
Protokol ; evın kullanım hakkı ben ve kızımda , ev 3. Kişiye devredılene kadar da her hangi bir ödeme talep edemez şeklinde.
Tapunun yarısı babamın , yarısı eşimde,. Babam pesın olarak yarısından fazlasını ödedi , eski eşim de 100.000 kredi cektı. Ne güzel , mutlulugunuz daim olsun
 
Allah razı olsun teşekkür ederim. Bu durumda satışını yaptığınızda evin değerinin yarısını alır. Maalesef iyi niyet kullanmışsınız.
 
Her pazar alıyor aslında ama çocuklar oandemi sebebi ile evde olduklarından çık sıkılıyorlar. Sıkılınca ilk o akıllarına geliyor sonuçta farklı bir orama girip eğlenceli bir gün geçiriyorlar. Aslında pek özlediklerinden değil sıkıldıklarından soruyorlar ama ailevi bir ortama girdiğimizde kendi babaları olmadığı için ortamı garipsiyorlar aslında garipsiyorlardı desem daha doğru olur artık ona da alıştılar. Babaları farklı bir evde biz farklı bir evde yaşıyoruz bunu biliyorlar ama neden olduğunu bilmiyorlar yaşları daha bunu idrak edebilmek için çok küçük ama yazarken bile onlar için içim cız etmiyor mu ediyor ama şunu da biliyorum aynı evde olsalardı bu kadar severler miydi? Cevabım hayır. Bazen kendime kızıyorum keşke başka bir adamdan çocuk sahibi olsaydım ve mutlu bir ailede büyüselerdi bunj ben onlara yaptım diye. Yani çocuklarla ilgili düşünmeye başlayınca kasa çok gidip gelmeye başlıyor onun içim düşünmeden günü yaşıyorum :)
 
Bu yazdıklarınız beni biraz umutsuzluğa sürükledi boşanmış bir kadın olarak özellikle başka babaları olsaydı onlara bunu ben yaptım kısmı içime oturdu ben sizi çok güçlü gördüğüm icin hep destek almıştım yazdıklarınızdan şimdi bunlar Tokat gibi vurdu yüzüme ya da duygusal bir anınızda mı yazdınız onu bilemedim :)
Kaç yaşında ikizler benim kızım 3 yaşında kolay alıştı düzene gidip babasında kalıp geliyor haftada bir gün
 
Dün bir yazı okudum. Kaderim buymuş da diyemiyorum çoğu benim ... yemem yazıyordu. Mevzuu tam olarak bu. Bu adamı ben seçtim, ben evlendim, ben baba yaptım onun için hiçbirşeyi kadere bağlayamam onun için kendime kızdığım zamanlar oluyor yani oluyordu. Bunları da düşündüm ama artık düşünmüyorum olan oldu, bitti gitti ama hatalarımın sorumlusu kader değil bujı demek istemiştim. Şuan 3,5 yaşındakiler alışmakta zorluk çekmediler çünkü babanın evde olduğu zamanı hatırlamıyorlar zaten.
umutsuzluğa sürüklemesin bunkae benim kendimi yargılandığım konular oldu. Her ne kadar doğru karalarımın arkasındaysam (boşanma gibi) yanlışlarımı da biliyorum ve bahanelerin arkasına sığınmıyorum. Kendimle tamamen yüzleştim yani :)
 
Öyle oluyor bende aynılarını yaşadım
 
Ziynetleri boşanma davası ile iste
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…