Kendi adıma cevaplayayım
1. Ne kadar sürede atlatınız?
Boşanma davasını açan ben olduğum için boşanma kararını verene kadar çok acı çektim. 2 çocuk vardı ortada. Ama kararı verdikten sonra acı filan kalmadı. Kangrenli kolu kesmek gibiydi. Benim için daha iyi olan bir şeyi yapmıştım çünkü. Taşınırken onun aldığı, onunla birlikteyken giyerim, kullanırım vs dediğim herşeyi attım. Temizlenme hem fiziksel hem ruhsal oldu yani.
2. Baba evine mi döndünüz? Zorlandınız mı?
Hayır. İşim ve kendime yetecek maaşım vardı. Ama baba evine dönsem zorlanırdım herhalde. Belli bir yaştan sonra ev ev üstüne olmuyor, kendi aileniz bile olsa. Amma velakin kocamın evindekinden de kat kat rahat olurdu diye düşünüyorum.
3. Peki ya (varsa) Çocuğunuz?
2 tane kız
4. Yaşadığınız zorluklar, keşkeleriniz, pişmanlıklarınız?
Tek başına hem erkek hem kadın işlerini yapmak zorluyor. Bir de ülkemizde dul kadına bakış, müslüman ülkeye yakışan bir konumda değil. Kolayca yatağa atılabilecek kadın olarak görülüyorsunuz.
Keşkem ve pişmanlığım: Keşke bu adamla evlenmeseydim, pişmanlığım ise boşanma davasını keşke daha erken açsaydım
5. Maddi, manevi, duygusal zorluklarınız nelerdi?
Çocuklarımı başımızda bir erkek olmadan büyütmek zor. Bir hayat arkadaşım olmaması zor. Çocuklarım hayatımın neşesi, arkadaşlarım, ailem var ama kocanın yeri başka.
6. Unutabildiniz mi?
Kimi?
