Arkadaşlar merhaba, beyin fırtınası yapabilir miyiz birlikte? Farklı düşüncelere ve durumu her açıdan görmeye ihtiyacım var.
Ben boşanmaya karar verdim, anlaşmalı olacak muhtemelen. O yüzden çok uzun süreceğini zannetmiyorum.
Benim boşandıktan sonraki hayatımla ilgili bazı fikirlerim var ve ne kadarı mantıklı ne kadarı mantıksız görmeye ihtiyacım var.
Bir kere boşanıp annemin yanına dönmek istemiyorum. Annem şu an kendi evinde değil, anneannemin evinde ona bakıyor. Benimse kedim var ve evde istemiyorlar. Annem istese bile anneannem istemez. O nedenle bu şıkkı elemek durumundayım.
Birikmiş 60 bin lira param var. Ortak paramızdan ayrı bu. Babam vefat ettikten sonra arabasının vs. satışından gelen ve üstüne benim yine bekarken birikim yapıp koyduğum bir miktar. Nikahta takılan altınlar ve yaptığımız birikimler ortak hesapta ama onların nasıl bölüşüldüğünü bilmediğim için hiç hesaba katmıyorum, açıkçası istemiyorum da. Nafaka da talep etmeyeceğim zaten.
Ben diyorum ki 40 bin lira 4 sene ödemeli konut kredisi çekeyim. Çalıştığım okulun yanında çok güzel 1+1 daireler var. 100 bin, 105 bin liraya birkaç senelik ama temiz evler var. Onlardan birini alıp oturayım. Şu an maaşım 2300 ama seneye için sözleşme imzalanırken 2500 üzerinden anlaştık. Evlenmeden önce yetim aylığı alıyordum. İki yıl önce 1200 civarıydı, şu anda değişmiş midir bilmiyorum. Ama yine bu civarda olduğunu düşünürsem direkt kredi ödemesini bununla yapsam, kalan 2500 geçimime yeter mi?
Annem zaten boşanmamı bile istemiyor ama eğer illa ki boşanacaksam ev almamı saçma buluyor. Şu an anneannemle yaşadığı için kendi evimiz boş. Orada yaşa diyor ama o ev iş yerime çok uzak. İki vesait değiştirmem lazım. Ayrıca kedim annemin eşyalarını mahveder. Halı, koltuk, perde yırtıyor çünkü. Hem de kendi ayaklarımın üstünde durmak istiyorum. Kendi evim, kendi düzenim olsun istiyorum.
İlk etapta dava bitene, kendimi toparlayana kadar zaten onlarla beraber yaşarım, bir süre sonrası içinse böyle bir plan yaptım. Sizce gereksiz mi? Ben geçinebilirim diyorum çünkü asgari ücretle çocuk okutan insanlar var. Tek kişi olacağım, kira vermeyeceğim, iki oda ısıtacağım, yol parası vermeyeceğim. Ama birikimim kalmayacak, acil bir durum olursa sıkıntıya düşeceğim.
Forumda evliliğini sonlandırmış çok güçlü arkadaşlarımız var. Onlar ne düşünüyorlar peki, ben etrafta oluşacak düşünceleri çok takmam diyorum ama kazın ayağı öyle mi? Cidden sorun teşkil eden şeyler olur mu? Önümü görmeye çok ihtiyacım var. Belirsizlik beni çok zorluyor gerçekten. Ruh halimin en azından stabil bir hale gelebilmesi için geleceğimi çizip, ne yapacağımı bilmeliymişim gibi geliyor. Derin bir boşluğa düşüyormuşum gibi zaten, bu histen kurtulmak istiyorum sadece ve çözümüm, planım olursa her şey yoluna girecekmiş gibi geliyor.
Not: Bu arada babamın maaşı emekli sandığı, ben özel sektör çalışanı olduğum için yetim aylığının yüzde otuz gibi bir oranı kesiliyordu önceden. Devlet memuru olmadığım taktirde tamamen kesilmiyor. Merak edenler olursa diye ekleme yapmak istedim.
