Sadece dertlesmek istiyorum arkadaslar. Gögsume öküz oturdu sanki nefes alamiyorum.
Esimle severek evlendim ve uzak bir memlekete geldim evlilik dolayisiyla. En basindan beri sorunlarimiz vardi. Esim obsesif denilebilecek kadar takintili bir insan. En basta kiskancliklari coktu. Onu sevdigim icin onunla evlenmis olabilecegime inanmiyordu bence. Marketteki adama baktin diye kavga ettigimiz coktu.
Babasi annesini terkedip gitmis annesinin psikolojisi cok bozuk ve takintilari hat safhada esimi olumsuz etkiledigini de göruyorum ama inanin en basindan beri olumlu yaklasmaya calistim ama olmadi.
1 yil once dogum yaptim. O kadar berbat bir lohusalik gecirdim ki hala etkisinden kurtulamiyorum. Esim cocuk dogunca birden panik bir insan oldu kayinvalidem herseye mudahale etmeye kalkti oysa annem benimle ilgilenmek icin memleketten gelmisti ve kendisi bebek bakiminda uzman bir saglikci. Kvdem bebegi yikamayalim diye mudahale edince annem alinganlik yapti kvdem evine gitti zaten kendi annesiyle bizde kalmasinin da bir anlami yoktu. Cunku hicbir is yapmayip sadece herseye mudahale ediyordu.
Bu arada esim ve annem arasinda gerginlik tirmaniyordu. Basindan beri problemli bir iliskileri vardi ve esim hastanede emziremedigim icin bana bagirip cagirinca (yanlis duymadiniz!) annem hakli olarak tepki gosterdi. Hasta yatagimda ameliyatli halimle hickira hickira agladigimi unutamiyorum. Neyse dogum yapali 4 gun olmustu esim annesine birkac is halletmeye gitmisti. Döndugunde barut gibiydi. Annesi ve nenesi bunu iyice doldurmus yok dildevin annesi bize emirler verdi falan. Annem zaten artik bizimle yemek yemiyor ve esimle konusmuyordu. Guc bela yemege cagirdim gelmedi. O hasta halimle ikisinin arasini bulmaya ugrasiyordum hala o halimi hatirladikca aglamakli oluyorum. Bu sirada esime surekli lutfen annemi uzme falan diyordum. Birden tartismaya basladik. Esim sesini yukseltince annem odaya daldi kizima bagirmayacaksin artik diye esim uzerine yurudu. Allahim hic aklimdan cikmiyor. Dusup bayildim o halde. kalktigimda hala kavga ediyorlardi. Annem gecenin korunde bana ucak bileti aldirdi ve sabaha karsi bir taksiye binip gitti evimden. 4 gunluk lohusaydim, sezeryanliydim, ayakta bile zor duruyordum, elimde parmak kadar bir bebek vardi ve hayatimda hicbir zaman bu kadar cok agladigimi hatirlamam. Anne beni de gotur, anne gitme diye cok agladim. Göturmedi. Sana bununla evlenme demistim dedi sadece.
Esim sabah benden ozur diledi babami aramis özur dilemis annemi arayamadi tabi annem cenazeme bile gelmesin dedi zaten. Istedigi kadar özur dilesin istedigini yapsin benim icim hic sogumadi arkadaslar. Inanin anneligimden de cocugumun varligindan da hicbirsey anlamadim. Gecmeyen lohusa depresyonuna girdim. Bebegimin eski kiyafetlerini kaldiriyordum demin. Dogum kiyafetlerini gorunce aglamakli oldum yine. O sevinci yasatmadilar bana. Kvdemle o gunden sonra buz gibiyim. Sadece cocugu gostermek icin birkackez gittik. Evime davet etmedim. Bir yildir gelmedi evime. Esime isinamadim asla. Isinmis gibi yaptim belki ama hep icimde birseyler kirik. Zaten eski takintilari hala devam ediyor.Tartismalarimuz hala hat safhada. Kizina cok duskun ama babaliktan anladigi bana talimat vermek.
Kizim gecen hafta cok agir bir enfeksiyon gecirdi. Hastalik boyunca cocugu hasta ettin,klimayi actin, parkta bahcede insanlarin sevmesine izin verdin diye benimle kavga etti. Artik cok net bir sekilde birbirimizi sevmedigimizi dahi söyluyoruz. Neden hala bu evlilige devam ettigimi bilmiyorum gercekten. Belki evli olmayi seviyorum. Duzen sahibi olmayi. Kizimin babasiyla buyumesini. Bilmiyorum neden hala bosanmadigimi gercekten bilmiyorum.
Esimle severek evlendim ve uzak bir memlekete geldim evlilik dolayisiyla. En basindan beri sorunlarimiz vardi. Esim obsesif denilebilecek kadar takintili bir insan. En basta kiskancliklari coktu. Onu sevdigim icin onunla evlenmis olabilecegime inanmiyordu bence. Marketteki adama baktin diye kavga ettigimiz coktu.
Babasi annesini terkedip gitmis annesinin psikolojisi cok bozuk ve takintilari hat safhada esimi olumsuz etkiledigini de göruyorum ama inanin en basindan beri olumlu yaklasmaya calistim ama olmadi.
1 yil once dogum yaptim. O kadar berbat bir lohusalik gecirdim ki hala etkisinden kurtulamiyorum. Esim cocuk dogunca birden panik bir insan oldu kayinvalidem herseye mudahale etmeye kalkti oysa annem benimle ilgilenmek icin memleketten gelmisti ve kendisi bebek bakiminda uzman bir saglikci. Kvdem bebegi yikamayalim diye mudahale edince annem alinganlik yapti kvdem evine gitti zaten kendi annesiyle bizde kalmasinin da bir anlami yoktu. Cunku hicbir is yapmayip sadece herseye mudahale ediyordu.
Bu arada esim ve annem arasinda gerginlik tirmaniyordu. Basindan beri problemli bir iliskileri vardi ve esim hastanede emziremedigim icin bana bagirip cagirinca (yanlis duymadiniz!) annem hakli olarak tepki gosterdi. Hasta yatagimda ameliyatli halimle hickira hickira agladigimi unutamiyorum. Neyse dogum yapali 4 gun olmustu esim annesine birkac is halletmeye gitmisti. Döndugunde barut gibiydi. Annesi ve nenesi bunu iyice doldurmus yok dildevin annesi bize emirler verdi falan. Annem zaten artik bizimle yemek yemiyor ve esimle konusmuyordu. Guc bela yemege cagirdim gelmedi. O hasta halimle ikisinin arasini bulmaya ugrasiyordum hala o halimi hatirladikca aglamakli oluyorum. Bu sirada esime surekli lutfen annemi uzme falan diyordum. Birden tartismaya basladik. Esim sesini yukseltince annem odaya daldi kizima bagirmayacaksin artik diye esim uzerine yurudu. Allahim hic aklimdan cikmiyor. Dusup bayildim o halde. kalktigimda hala kavga ediyorlardi. Annem gecenin korunde bana ucak bileti aldirdi ve sabaha karsi bir taksiye binip gitti evimden. 4 gunluk lohusaydim, sezeryanliydim, ayakta bile zor duruyordum, elimde parmak kadar bir bebek vardi ve hayatimda hicbir zaman bu kadar cok agladigimi hatirlamam. Anne beni de gotur, anne gitme diye cok agladim. Göturmedi. Sana bununla evlenme demistim dedi sadece.
Esim sabah benden ozur diledi babami aramis özur dilemis annemi arayamadi tabi annem cenazeme bile gelmesin dedi zaten. Istedigi kadar özur dilesin istedigini yapsin benim icim hic sogumadi arkadaslar. Inanin anneligimden de cocugumun varligindan da hicbirsey anlamadim. Gecmeyen lohusa depresyonuna girdim. Bebegimin eski kiyafetlerini kaldiriyordum demin. Dogum kiyafetlerini gorunce aglamakli oldum yine. O sevinci yasatmadilar bana. Kvdemle o gunden sonra buz gibiyim. Sadece cocugu gostermek icin birkackez gittik. Evime davet etmedim. Bir yildir gelmedi evime. Esime isinamadim asla. Isinmis gibi yaptim belki ama hep icimde birseyler kirik. Zaten eski takintilari hala devam ediyor.Tartismalarimuz hala hat safhada. Kizina cok duskun ama babaliktan anladigi bana talimat vermek.
Kizim gecen hafta cok agir bir enfeksiyon gecirdi. Hastalik boyunca cocugu hasta ettin,klimayi actin, parkta bahcede insanlarin sevmesine izin verdin diye benimle kavga etti. Artik cok net bir sekilde birbirimizi sevmedigimizi dahi söyluyoruz. Neden hala bu evlilige devam ettigimi bilmiyorum gercekten. Belki evli olmayi seviyorum. Duzen sahibi olmayi. Kizimin babasiyla buyumesini. Bilmiyorum neden hala bosanmadigimi gercekten bilmiyorum.
