Merhaba hanımlar beni bilenler bilir.
Evliliğimin 10. ayındayım. Başta ailesi ve anne ve ablasının onu mahveden aşırı ilgisi sonucu oluşan egosu yüzünden evliliğimde sıkıntılar yaşadım. Çok şükür aştım...
Tabii en başta çok gereksiz yıpranmalar yaşadığımız için tahammülümüz azaldı.
Eşimin benden tek ricası oldu ben sinirliyken o an bana cevap verme diye...
Bu mümkün olmuyor. Sinirliyken yok yere, elim kırılsaydıda evlenmeseydim imza atmasaydım benim ne güzel hayatım varmış vs diye sıraladı. Bu 3 oldu... Ben cevap verince sinir krizi vs geçirdi saçma bir hal oluştu. Tatildeydik ve arabadaydık. Çok saçma bir konuyı deliye dönecek kadar büyüttü. Konu değil mesele ona sürekli cevap vermemmiş. Öyle böyle boşanmaya yine geldik, arabadan inmek istedim annemi aradı ilk kez.
Annemi aman kızımı getirme diyecek sandı sanırım, ama annem otele bırak ben alacağım kızımı diyince anneme bile tripli şu an. İstanbul a döndük ama yaşanılanlar akılda tabi.
Tatile görümcem eşi ve kızı işe gitmiştik. Onun eşi de egeli, oradan köye geçecekler bahanesiyle beraberdik yani. Onların yanında da devam etti gerginlik. Yani hiç yoktan bir konu ailelere de yayıldı.
yorgunum dostlar. Ayakta tutmaktan yoruldum. İyiyken iyi kötüyken çok kötü...
Bir erkek boşanmayı bu kadar anmamalı.
Ben ne yapmalıyım?
GÜZEL İNSANLAR SİZİ SEVİYORUM... Yorumlara ayrı ayrı cevap veremedim ama hepinizi inşaallah dinleyeceğim. Duanızı eksik etmeyin.
