Boşanmak icin aldatma ve dayak mi olmali

Lyanna Mormont .!.:

Yoo boşanılır. Benim anam bundan 30 sene önce artık babamı sevmediği ve mutsuz olduğu için boşandı.

Evliliğiniz 10 yıllık olduğuna göre çocukların büyüğü en fazla 9 yaşındadır, belki daha da küçüktür. O yaşta çocuğu kolay kolay babaya vermezler.

Ama eşiniz çocukları istiyorum derse çekişmeliye gider, süründürür. Babamdan biliyorum. Ben 6 yaşımdayken ayrıldılar, sırf annem boşanamasın diye babam velayet diye tutturdu. 4 sene sürdü davaları. En sonunda ben babamla "seninle kalmak istemiyorum yetti da" diye konuşunca (10 yaşındaydım o zaman) velayeti vermeyi kabul etti de öyle boşandılar.

Siz gitmeyin diye çocukları kullanırsa iş uzar, çirkinleşir. Bunu göze alın.

Genişletmek için tıkla...

HaslanmisPattis .!.:

Bu mesajı görünce farklı bir noktadan yorum yapmak istedim. Tam tersi de düşünebilir çocuklar.
Annemle babam benzer şekilde boşandı. Aldatma yok, şiddet yok, kavga yok. Evde sadece devamlı gergin bir hava vardı. Boşandıklarında lise sondaydım.
İkisinden de yazacağım sebeplerden dolayı nefret ettim.
*İkisi de karakter olarak sıkıntılı insanlar. Başkasını da bulamadılar. Geçinmeye biraz gönülleri olabilirdi. İkisi de ayrı ayrı sürünüyor şu an. Annemle görüşmüyorum bile.
*ikisinin de maddi durumu ayrı ayrı kötüye gitti. Beni de sürüklemiş oldular. Ben daha 17 yaşında vardiyalı çalışmak zorunda kaldım.
*boşanmak için ortada somut sebep yokken üniversite sınavına gireceğim seneyi mi buldular?
*rezilliklerinin hangi birini yazsam bilmiyorum ama tek çocuklarının biri nişanında diğeri düğününde yoktu. İnsan boşandığı insanla böyle olmamalı arada çocuk varsa.
*annemle her kavga ettiğimde elimde bavulum kendimi babamın kapısında buldum, babamla kavga ettiğimde de annemin kapısında buldum. Hiçbirinde de adımı atan ben değildim. Benim velayetimi isteyen de olmamıştı, çalışıp para getirdiğim müddetçe iki evde de kalabilirdim.

Büyüdüm seneler geçti. Biri nerde napıyor bilmiyorum. E devletten bakıyorum arada ölmüş mü diye, diğerinin cebine sigara parasına kadar koymak zorunda kalıyorum.

Hala da söylüyorum, en azından benimkiler boşanmayıp hayatı sadece birbirlerine zehir edebilirlerdi.

Genişletmek için tıkla...

MayisPapatyasi .!.:

Merhaba. 10 yillik evliyim. Esimle gorucu usulu evlendik. Birbirimizi tanimaya pek fırsatımız olmadi. Evliligimiz boyunca hep ilgisiz ve bireysel vakit gecirmeyi seven biriydi. 2 cocugumuz var. Neden 2 cocuk diye sormayin hep bir seyler duzelir diye bekledim. Ama bu yasta anliyorum ki birinin degismesini beklemek hataymis.

Bu sene basindan beri artik bosanmayi kafaya koydum. Artik duzelecegine inanmiyorum dedim. Tam bosanma asamasina gelmistik. Esim de evi alcam, cocuklari alcam vs diyerek beni tehtit etmeye basladi. Bana beddualar etti. Aileler araya girdi. Aldatma, dayak vs yok ayrilmak olmaz dediler.

Bu asamadan sonra da esim cok pisman oldugunu soyledi. Kaybetme korkusuyla bosanma asamasinda kotu davrandigini soyledi. Simdi cok degisti. Evde her seyle ilgileniyor, cocuklarla ilgili vs. Ama ben bu surecte cok sogudum. Sanki bu evlilikte zorla tutuyormus gibi hissediyorum. Tekrar bosanma asamasina gelirsek yine cocuklari ve mallari kullanir gibi geliyor. Bu yuzden icinin kotulugunu gordugum icin guvenim bitti. Sevgi olmadan sadece cocuklar icin yurutebilir miyim. Ya da zamanla sevebilir miyim. Illa ki aldatma ve dayak mi olmali bosanma icin

Genişletmek için tıkla...

Lyanna Mormont .!.:

Anne-baba ilişkileri, yaklaşımları vs çok önemli tabii ki.

Bizde sizin tam tersiydi. Hatta ben 28 yaşımda istifa edip İstanbul'dan taşındığımda babam sonunda onunla yaşayacağımı düşünmüş, yaşamayınca kavga ettik 2 sene.

Kavgalı da olsalar lise mezuniyetimde, üniversite sınavımda ikisi de yanımdaydı. Üniversite tercihlerimi yaparken (o zaman babamda kalmam gereken dönemdi) annem geldi, babamın evinde kaldı 2-3 gün, tercihleri beraber yaptık falan.

Böyle bir boşanma kararı verirken farklı açılardan değerlendirmek gerekiyor dediğiniz gibi.

Genişletmek için tıkla...

MayisPapatyasi .!.:

Anlasmali bosanma olmasi bu yuzden cok onemli iste. Benimki bosanma konusu acilinca bana dusman oluyor. Cocuklari hic dusunmuyor. Onu sevmedigimi bildigi halde zorla yaninda tutuyor. Hic sormaz bile bana beni seviyor musun diye

Genişletmek için tıkla...

HaslanmisPattis .!.:

Bu mesajı görünce farklı bir noktadan yorum yapmak istedim. Tam tersi de düşünebilir çocuklar.
Annemle babam benzer şekilde boşandı. Aldatma yok, şiddet yok, kavga yok. Evde sadece devamlı gergin bir hava vardı. Boşandıklarında lise sondaydım.
İkisinden de yazacağım sebeplerden dolayı nefret ettim.
*İkisi de karakter olarak sıkıntılı insanlar. Başkasını da bulamadılar. Geçinmeye biraz gönülleri olabilirdi. İkisi de ayrı ayrı sürünüyor şu an. Annemle görüşmüyorum bile.
*ikisinin de maddi durumu ayrı ayrı kötüye gitti. Beni de sürüklemiş oldular. Ben daha 17 yaşında vardiyalı çalışmak zorunda kaldım.
*boşanmak için ortada somut sebep yokken üniversite sınavına gireceğim seneyi mi buldular?
*rezilliklerinin hangi birini yazsam bilmiyorum ama tek çocuklarının biri nişanında diğeri düğününde yoktu. İnsan boşandığı insanla böyle olmamalı arada çocuk varsa.
*annemle her kavga ettiğimde elimde bavulum kendimi babamın kapısında buldum, babamla kavga ettiğimde de annemin kapısında buldum. Hiçbirinde de adımı atan ben değildim. Benim velayetimi isteyen de olmamıştı, çalışıp para getirdiğim müddetçe iki evde de kalabilirdim.

Büyüdüm seneler geçti. Biri nerde napıyor bilmiyorum. E devletten bakıyorum arada ölmüş mü diye, diğerinin cebine sigara parasına kadar koymak zorunda kalıyorum.

Hala da söylüyorum, en azından benimkiler boşanmayıp hayatı sadece birbirlerine zehir edebilirlerdi.

Genişletmek için tıkla...

MayisPapatyasi .!.:

Bunca yil ilgisiz davranip beni soguttu. Simdi cok iyi davraniyor. Kendimi kotu hissediyorum. Sanki bosanmak istedigim icin suclu benmisim gibi

Genişletmek için tıkla...