- 28 Aralık 2020
- 278
- 327
- Konu Sahibi Smoothieee
- #1
İyi geceler herkese konuyu kısaca anlatmaya çalışacağım.
26 yaşındayım 6 yıllık evli 2 buçuk yaşında ygb tanılı bir bebeğim var.
Eşimle evlilik öncesi 1 yıl flört aşaması oldu. Sonra aileler istemeye istemeye evlendik. Balayı sonrası herşey kabusa döndü. Ölümüne kefil olacağım , canını yoluma ser dese gözümü kırpmadan yapacağım adam ailesini getirip evliliğimin baş köşesine koydu . Memnuniyetsiz ailesi beni hiç benimsemeyip surekli eleştirdi .
Sürekli herşeye müdahil olup benim ailemi dışlayıp , beni ailemden uzaklaştırıp avuçlarının içine almaya çalıştılar eski zamanlardaki gibi eşimin her dediğini yapıp ailesine hizmetçi olup ailemi geride bırakacağım bir kadın olmamı beklediler ben bunları yaparken oğulları istediği yerde gezip tozacak kız arkadaş erkek arkadaş farketmeksizin her haltı yiyecekti . Ama istedikleri bir insan olmadığım için ve direndigim için eşim benden daha bir yıl bile olmadan soğudu . Veya hiç sevmedi bilemiyorum. Ailem konuştu severek evlendiniz bizim kızımiza kapımız açık ama gözlerinizde hala sevgi görüyoruz deneyin dediler ben hala seviyordum deli gibi . Birşeyler yaşandı ve boşanmak istedim eşe acilamadan hamile olduğumu öğrenip Heveslendik falan . Düzelir gibi oldu derken yine psikolojik şiddet devam etti . Doğum yaptım devam etti annemin yanımda kalmasını istemediler ve kovmaktan beter ettiler. Bebeğim sorunlarla doğdu ve hep hastanelerde her gün savaştım , eş de yanımda bir şekilde ama evde hiç yardımcı olanim yok sorumluluğu hep bana yükleniyor çocuğun benim yüzümden hasta olmuş gibi . Velhasıl psikolojik destek almaya başladım boşanmak istediğim için ama fayda etmiyor ailem arkamda bugün gitmemi bekliyorlar artık çünkü kendime en büyük kötülüğü evli kalarak yaptığımın farkındalar. Bebeğim ygb dendi başa çıkmaya çalışıyorm. Bir yandan hep sürekli eşin ailesinin her konuda beni suçlamasından her defasında beni sevmediklerini yüzüme carpmalarindan çok yoruldum . Sevmiyorum kendisini tükendim . Annesi sürekli birşeyler okuyup üfletiyor cahil cahil . Bu kadar pasif oluşundan, ailesinin cahilligimden ve kendimin bu denli aptal ve güçsüz olmasından çok yoruldum . Ne bekliyorum bilmiyorm a dostlar yardım edin.
Selametle..
26 yaşındayım 6 yıllık evli 2 buçuk yaşında ygb tanılı bir bebeğim var.
Eşimle evlilik öncesi 1 yıl flört aşaması oldu. Sonra aileler istemeye istemeye evlendik. Balayı sonrası herşey kabusa döndü. Ölümüne kefil olacağım , canını yoluma ser dese gözümü kırpmadan yapacağım adam ailesini getirip evliliğimin baş köşesine koydu . Memnuniyetsiz ailesi beni hiç benimsemeyip surekli eleştirdi .
Sürekli herşeye müdahil olup benim ailemi dışlayıp , beni ailemden uzaklaştırıp avuçlarının içine almaya çalıştılar eski zamanlardaki gibi eşimin her dediğini yapıp ailesine hizmetçi olup ailemi geride bırakacağım bir kadın olmamı beklediler ben bunları yaparken oğulları istediği yerde gezip tozacak kız arkadaş erkek arkadaş farketmeksizin her haltı yiyecekti . Ama istedikleri bir insan olmadığım için ve direndigim için eşim benden daha bir yıl bile olmadan soğudu . Veya hiç sevmedi bilemiyorum. Ailem konuştu severek evlendiniz bizim kızımiza kapımız açık ama gözlerinizde hala sevgi görüyoruz deneyin dediler ben hala seviyordum deli gibi . Birşeyler yaşandı ve boşanmak istedim eşe acilamadan hamile olduğumu öğrenip Heveslendik falan . Düzelir gibi oldu derken yine psikolojik şiddet devam etti . Doğum yaptım devam etti annemin yanımda kalmasını istemediler ve kovmaktan beter ettiler. Bebeğim sorunlarla doğdu ve hep hastanelerde her gün savaştım , eş de yanımda bir şekilde ama evde hiç yardımcı olanim yok sorumluluğu hep bana yükleniyor çocuğun benim yüzümden hasta olmuş gibi . Velhasıl psikolojik destek almaya başladım boşanmak istediğim için ama fayda etmiyor ailem arkamda bugün gitmemi bekliyorlar artık çünkü kendime en büyük kötülüğü evli kalarak yaptığımın farkındalar. Bebeğim ygb dendi başa çıkmaya çalışıyorm. Bir yandan hep sürekli eşin ailesinin her konuda beni suçlamasından her defasında beni sevmediklerini yüzüme carpmalarindan çok yoruldum . Sevmiyorum kendisini tükendim . Annesi sürekli birşeyler okuyup üfletiyor cahil cahil . Bu kadar pasif oluşundan, ailesinin cahilligimden ve kendimin bu denli aptal ve güçsüz olmasından çok yoruldum . Ne bekliyorum bilmiyorm a dostlar yardım edin.
Selametle..
boşanmak çok zor. Eşiniz ailesinin müdahaleci olmasını durdurmalı bence. Siz artık 3 kişilik bir ailesiniz başkası girmemeli hayatınıza
