Evet öyle güzel yazmıssınız kı.. İyi insan ama iyi eş değil ve pusulası hıc bır zaman vıcdan olmadı...
Öfkesi, siniri gerı kalan butun duygulardan önemli o'nun için..Yanı cok sık kavga etsek , ya benım esımde böyle parlar söner derim... Ama kendisi haftalarca ben yokmusum gibi yasayabılıyor. Ben sevgının, saygının olmadıgı yerde duramıyorum yapamıyorum.. Kalbım sürekli heyecanla atıyor.. Bagıracak mı olay cıkaracak mı.. Babamlara sırayet ederse ...Babamın yanında sesini falan yükseltse olay cıkar , babam bana hıc dayanamaz..Sureklı bunları dusunmekten, aman işime yansıtmayayım, cocuguma , annemlere yansıtmayayım derken cıldıracak gibi oluyorum bazen...
Bır de o kadar haklısınız kı yetersızlıklerı var aılesı hıc ılgılenmıyor yalnız hıssedıyor kendını dıye dıye hep o'na merhametle yaklastım ama o hıc bır seyı hazmedemedı.Ya babam esımle bır yere gıdeceklerı zaman(babamın arabasıyla),hemen benzını doldurur kı yolda o almaya kalkmasın dıye böyle ınce düşünür.
Ama adam hep hazımsız, arkadaslarım bana dogum günü surprızı hazırlamıslar dıye modu düşüyor.. ( belkı ben surprız yapcaktım dıyo, kı ınsanlar arayıp onun fıkrını almıslar ) kaldı kı 9 yıldır 1 kere surprız yapmamıs.. :)
İyi temennılerınız ıcın cok ama cook tesekkur ederim...