Kızlar merhaba..
3 yıllık evli 24 yaşında bir bayanım. Dün (eski)eşimle konuşup boşanma kararı aldık. Daha doğrusu kararını bana bildirdi. 3 ay önce ayrılık kararı alıp 20 günlük babamın evinde kalmışlığım var. Karar benimdi, sonra konuştuk birbirimizi sevdiğimize ve sorunları aşabileceğimize inandık. tekrar barıştık. Sorunumuz sade ve sadece onun ailesi ! tek erkek 5 abla ve 1 anne olan yaşamına beni alması çok zorladı sanırım onları. Öyle ki daha 3 aylık evliyken büyük görümcemin sen bizi ayıramayacaksın demesinden anlamalıydım! Sorun şu ki dün karşıma geçip 3 ay oldu sen hala ablamlarla konuşmuyorsun ben ayrılmak istiyorum dedi. Onlar benim için önemli dedi. Aslında ben de tam anlamıyla bu 3 ayda bunu hissetsem de söylemeye cesaret edememiştim. Beni hala çok çok sevdiğini de ekledi(!) Doğrusu ben de onu çok seviyorum ama sevgi anlayışımızın aynı olduğunu hiç zannetmiyorum. Çok sabırlı davrandı Allah var, ne demek 3 ay dimi :)
Sorunum şu ki gerek dün boşanmayla ilgili söyledikleri, gerek sebep gösterdiği saçmalıklar beni fazlasıyla soğuttu. Daha aileme durumu anlatmadım bile, iyice düşündüm tüm gece ve böyle bir adamla olmadığına çok şükrettim. Şuan kendimi hiiç olmadığım kadar iyi hissediyorum, sanki üzerimden bir yük kalkmış gibi, büyük bir savaşı kazanmış gibi.
Bu ruh halimin devamı için tavsiyeleriniz var mı? Beni nelerin beklediğini bilmiyorum. Gerçekten böyle bir adamın yokluğu bana ne kaybettirebilir bilmek istiyorum...
