İyi akşamlar kk'nın güzel bayanları.Herkesin derdi kendine ağır inşallah başta sağlık olmak üzere rabbim kimseye atlatamayağı dert vermesin.
İçimi kimselere dökemedim öyle kendi halimde içli içli üzülüyorum şuan sizler bana destek olursanız belki içim biraz hafifler nede olsa dert paylaştıkça azalır derler :)
Benim oldukça dengesiz giden 2.5 yıllık bir evliliğim var ve bu evlilikte toparlanacak elle tutulur hiçbir taraf yok.Yani başlı başına umutsuz vaka.Çok severek evlendik. En azından ben öyle sanıyordum.Bazı sorunlu evliliklerde olduğu gibi eş ailesinin maddi yükleri, bencil davranışları kendi oğluşlarını hala evin malı sanmaları, yönetmeleri sonucu arabayı sattık ailesnin borcu için üstüne borçlandık kendimiz öylece kaldık. Eşim araba yok diye bunalıma girdi 2 yıldır ne dışarı çıkabildik nede birlikte birşeyler yapabildik.Arac yok diye eşim her canı sıkıldığında bana çattı iş şiddete kadar gitti.Hakaretler deseniz en ufak tartışmada zaten var. Bizim çocuğumuz olmuyordu erkek kaynaklı. Tedavi için birikim yaptık çok zorluk çektim bilezik bozdum kenarda tuttuk parayı ben tedavi olmasını beklerken araba derdine düştü eşim ki arabayı ailesi alacaktı çünkü onlar için sattık neyse dedim ,araba alacak derken birikimden kardeşine ve ticaret yapacağım aklıyla başkasına verdi birikimi. İyikide yapmamış çocuk bu evliliğe çok fazla olurdu zaten. En sonunda ufak tartışmada evimden git deyip durdu. Paramı ver boşanamıyorum senden diye sözler bile sarf etti. Artık benimde sinirlerim yıpranmıştı başlarım dedim parasına puluna borçlar bana kalma pahasına verdim parasını zaten heba etti şuan haberimde yok açıkçası. Artık kaç oldu bu her ayrılmaya kalktığımda yalvar yakar hiçbişey olmamış gibi seni seviyorumlar hep alttan aldım niye alıyorsam adam bildiğiniz iki karakterli. Bir bakarsınız benim için canını bile verebilecek sanarsınız bir bakarsınız sanki sevdiği herkesi öldürmüşüm gibi düşman. Çok merhametimi kullandığı oldu.Hep kıyamayan ben oldum ama benim sabrım tükendi. En son al dedim evini al paranı pulunu senden koca olmadı aile babasıda olmaz zaten diye hakaret ederek bitirdim işi. Çok gururlu ya beyefendi hakareti kaldıramadı birde saygımız sevgimiz bitmiş ayrılalımmış. Benim amacım buydu zaten asıl ben dayanamadım artık yıldım üzerime yıkmaya çalışıyor bitiren benmişim gibi ama umrumda değil sonuçta giden gitti benden. Yani bu evlilikten hayır çıkmadı bu saatten sonra hiç çıkmaz. Ailesi deseniz sürekli gel de gel vicdan yaptırıyorlardı evde zaten olmayan huzura tuz biber ekiyorlardı zaten sorunun başı onlar. Düğün zamanı bir kere arayıp bana masraf etmemişlerdir hep kendi ailem ve eşim koştu ona rağmen çok masrafı ailem yaptı sonrada ailem iletişimi kesti zaten ama görseniz dünyanın en iyi insanıyız derler. Neyse uzun oldu kusura bakmayın. Ne kadar kötü şey yaşamış olursam olayım ben bu insanı gerçekten severek evlenmiştim. Hıç böyle biri çıkacağı aklımın ucundan geçmemişti. Oturdum emeklerime, yaşadıklarıma,sessiz kaldığım günlere herşeye ayrı ayrı yanıyorum. Ve boşanmak hıç kolay değil çok büyük dönüm noktası içim tarif edilemez şekilde yanıyor ve nasıl atlatacağımı bilmiyorum. Önümüzdeki hafta dava açılacak bitecek. Araf gibi keşke bitmiş gitmiş olsaydı. Daha aileme açıklayamadım üzülecekler diye herşey bittiğinde söyleyeceğim. Desteksiz öyle bomboş kaldım boşlukta. Nasıl geçer bu günler dostlar? Nasıl toparlayacağım durumu? Gerçekten unutulur mu o insan ve yaşadığım şeyler?