boşanmalı mıyım yoksa psikoloğamı gitmeliyim?

Birlikte psikolojik destek alın, yok hayır hala aynı biçimde birbirinize karşı tahammülsüzseniz o halde yapacak bir şey kalmamış demektir. Bu arada hakaret etmeden tartışsanız daha iyi olur.
 
Sizin iliskide psikolojik bir problem yok. Eve yeni gelen üyeye adapte olamama sorumluluğunu almak için denge tutturulamamis eğer ev işlerine yetisemiyorsaniz 2 haftada bir ek yardım alın komşu arkadaş gundelikci vs. Çocuga belli bir programa sokun bir kahve yapıp oturun ve bir kağıda bu evlilikte ne hissettiğiniz yazın ve ne beklediğinizi ve birbirinize bakmayın ve sonra içerisinden seçin önemli olanları ve liste yapın her hafta 2 hedefi geliştirin karsilikli
 
Allahım noluyo bu kadınlara. Erkeğe şiddete hayır! Ayrıca lütfen tartışmaları başlatırken hakaret etmeyiniz. Bakın haklıymışsınz ama hakaret ve o itme kakmalar yüzünden eşiniz haklı malesef
 
Pardon ama esiniz bebegi almis 3 saat disarida vakit gecirmisler.
Kullanmis oldugunuz saygisiz kelimelere karsilik vermemis..
Esinizin anlattiginiz kadar kotu bir es oldugunu dusunmedim ben.
Siz evin veya bebegin sorunluluklarindan bunalmis olabilir misiniz?
 
Ben senin çok bunaldigini düşündüm. Bebek, ev işi...Bende üstüme sorumluluk yüklenince çok geriliyorum. Ama psikoloğa gitmeyi düşünebilirsin.
 
Ya valla bilmiyorum da kızım 34 aylık daha bir gün bile eşim kızımı alıp 3 saat beni yalnız bırakmadı. Ben mi anormalim insanlar mı bilemedim
 
Benim eşim 2,5 yaşındaki oğlumu toplamda 3 saat parka götürmedi, aynı gün hem park hem alışveriş erkekler için çok zor. Onun yaptıklarını övüp ,teşekkur edip daha. Da gaza getirin , tersleyip sürekli bişeyler istemeyin. çocukla uğraşmak zor,ama kocanız tamamen ilgisiz bir adam değil, bu kadar abartmayın.
 
Ben sizi haksız buldum
Çocuğu 3 saat parkta oyalaması ardından alışverişe gitmesi size yardım sayılır
Bana yardım etmiyor diyemezsiniz
Söyledikleriniz de çok ağır sözler
Bu sözlere rağmen onun size kötü sözler söylememesi de çok olumlu
Bence iyi bir eşiniz var
 
Boşanmayacaksanız, boşanma lafını bu kadar dilinize almamanızı tavsiye ederim, ilişkinizin selameti açısından.

Yıpranmışlığınız sizi hırçınlaştırmış, bazen öyle ipinden boşalmış tartışmalar yaşanır ki saldırgan sözler de edilebilir, itişilir de... İnsanız ve elbette eşiniz öylesi bir durumda şiddetli tepki vermeyip kendini tutabilmeli. Yeri geldiğinde bunu siz de yapabilmelisiniz. Kim daha öfkeliyse, diğeri onu tolere edebilmeli. Hakaret etmeseniz iyiymiş ama bir anlık öfke, ne yapalım olmuş olan. Bir daha tekrarlamamaya çalışın ve eşinize "Sevdiğim adama ne zaman hakaret eder hale geldim diye soruyorum kendime ve kalbim sızlıyor" gibi cümlelerle yaklaşarak, yanlışınızı düzeltin.

Sorununuzu fevri olarak halletmeye çalışmışsınız ancak sinirinize sinir katarak çözümden uzaklaşmışsınız.
Bir süre duymazdan -görmezden gelerek kendinizi dinleyin. Sessizliğiniz belki eşinizin dikkatini çekebilir, belki sessizliğiniz karşısında, kendisinin homurtularını işitebilir...
Sakinliğinizi sağladıktan sonra da birlikte evlilik terapistine gidin, uzman eşliğinde birbirinizle doğru iletişimi keşfedin.
Rakip olmak yerine takım olmayı öğrenir umarım eşiniz de.
moralim çok bozuk neden böyle yapıyorum bilmiyorum sonradan çok pisman oluyorum söylediğim sözlerden ve davranışlarımdan kendimden nefret ediyorum.çok kötüyüm ya gerçekten babam gibi davranıyorum aynen ve ben hiç böyle olmak istemiyorum.Özür dilesem ne çare artık beni nasıl sevsin bu kadar şey yaşadı hiç haketmeden normal bir evlilik olur mu artık.kendi ellerimle mahvettim içim mutsuz bi kere benim ufacık şeyleri büyüttükçe büyüttüm.bide eve gelme diye mesaj attım anlaşmalı boşanma için sen başvur ben çocukla uğraşamam dedim.nasıl düzelteceğimi bilmiyorum hep böyle oluyo çok pişman oluyorum kendi kendime sözler veriyorum ama bi dahakine dahada kötü hale sokuyorum :( napıcam hiç bilmiyorum ayrılmak istemiyorum seviyorum ama o artık beni nasıl severki düzelirmi ki
 
Ben sizi haksız buldum
Çocuğu 3 saat parkta oyalaması ardından alışverişe gitmesi size yardım sayılır
Bana yardım etmiyor diyemezsiniz
Söyledikleriniz de çok ağır sözler
Bu sözlere rağmen onun size kötü sözler söylememesi de çok olumlu
Bence iyi bir eşiniz var
ne tavsiye edersiniz bende çok pişman oluyorum böyle yaptığımda ama engel olamıyorum kendime.bütün bunlardan sonra napmam gerekir
 
16 aylık bir bebeğim var.çocuk olduktan bir süre sonra ona tahammülüm kalmadı.takıntılı ve kaygılı biri para konusunda özelliklede.ama benim tek problemim sahiplenmesini istiyorum beni bebeği evimizi.sorumluluklarımızı bölüşelim hayatımızı kolaylaştıralım istiyorum.o ise ben söylemeden hiç bişeye dokunmadı.bebeğim çok ilgi isteyen uyumayan bir bebekti ve onunla ilgilenirken diğer şeylere yetişemiyordum oda elini sürmüyodu.yani peşinden koşmam lazım bişey yapmasını istediğimde.çocuk konusunda yardım ediyodu tamam evdede ufak tefek bişeyler yapıyo ama sanki bana iyilik yapıyomuş gibi davranıyo buda beni sinirlendiriyo.
Bugün çocuğu aldı parka çıkardı bende temizlik yaptım biraz.3 saat sonra geldiler bebeği uyuttum buda alışverişe gitti.geldiğinde mutfağa girdi meyve yiyecek kahvaltı bulaşıklarına homurdanıyo insan alır şunları falan diyo.neyse ben yemek yaptım oturduk yedik çocukla ben ilgileniyorum tabi hep bu bilgisayarın başında oturuyo.banyoda çamaşırları çıkarıp başka çamaşır attım bunları kim koydu ya kapıyı açamıyorum diye yine homurdanıyo. dedim sürekli şikayet edeceğine bişeyler yap sende hep böyle memnuniyetsizsin.çıkınca öyle değilim sordum sadece diye kıvırdı geri koysaydın bari makinaya dedim koymadım çünkü bana taakküm kurmaya çalışıyosun dedi.ya dedim sen beni düşman olarak mı görüyosun eline yapışır sırf bana faydan olur diye korkuyosun.sen nasıl bi insansın böyle şeylerimi düşünüyorsun dedim.yapmıyorum yapmicamda dedi.bende gerizekali,ş.......siz,b.k kafalı,beş para etmez falan ağzıma geleni saydım.oturup ince ince böyle şeyleri hesaplıyosunno geri kafalı annen gibi dedim.boşanalım böyle gitmez dedi karşılıklı sinir boşalttık.ama ben onu ittim üstüne üstüne yürüdüm başka bir erkek olsa eminim dayanamazdı şiddetli tepki verebilirdi.bide ben ne söylersem söyleyim o hakaret etmiyo.ama işte bi değerde vermiyo insan yerinede koymuyo karısı gibi görmüyo hep böyle ince hesaplar peşinde hiç aile olarak görüp sahiplenmiyo.en son ikimizde hastayız psikoloğada psikiyatriyede gidelim dedi sonra senin sinir problemin çocuktan sonra hastalandın falan dedi bende biraz tartıştıktan sonra tamam dedim.şimdi bu kavga oldu boşan o zaman çok konuşma icrat göster dedi ve kavgayı kestik.bazen bakıyorum bi çoğuna göre iyi ama bana eş değil yinede hep rakip gibi davranıyo.bu böyle kaçıncı kavga bu kadar saygıyı kaybettikten sonra düzelirmi bilmiyorum
bu nasıl konuşma böylee

sizin söylediğinizi eşiniz size söyle nasıl olursunuz?
birde annesine küfür ediyorsunuz. eşinizin annesi homurdanıyorsa sizin anneniz ne yapıyor?
ister istemez soruyorum?
ne kendime ettiririm ,ne başkasına ederimm

bence önce bunu düşün bir ,,bu sorununu çözdün mü
diğer sorunlarını ,çok çabuk çözersin
 
ne tavsiye edersiniz bende çok pişman oluyorum böyle yaptığımda ama engel olamıyorum kendime.bütün bunlardan sonra napmam gerekir

Tavsiyem şu kesinlikle hakaret ,küfür etmeyin
O da kendince bir şeyler yapmaya çalışıyor
Kızsanız bile incitmeden konuşun
Tabi ki kavga da olur kızabilirsiniz de ama kullandığınız kelimelere dikkat etmelisiniz
Çok şanslısınız ki size sizin gibi karşılık vermiyor ..
Sizin kadar o da yoruluyor
Daha fazla veya farklı yardım istiyorsanız konuşun ama güzellikle
Çok sinirliyseniz ve bu yorgunluktan kaynaklanıyorsa ev işlerine yardımcı tutun imkanınız varsa yoksa bazı işler de kalsın
Ailenizden alabiliyorsanız destek alın
Çocuk büyütmek zordur ,yorucudur
 
moralim çok bozuk neden böyle yapıyorum bilmiyorum sonradan çok pisman oluyorum söylediğim sözlerden ve davranışlarımdan kendimden nefret ediyorum.çok kötüyüm ya gerçekten babam gibi davranıyorum aynen ve ben hiç böyle olmak istemiyorum.Özür dilesem ne çare artık beni nasıl sevsin bu kadar şey yaşadı hiç haketmeden normal bir evlilik olur mu artık.kendi ellerimle mahvettim içim mutsuz bi kere benim ufacık şeyleri büyüttükçe büyüttüm.bide eve gelme diye mesaj attım anlaşmalı boşanma için sen başvur ben çocukla uğraşamam dedim.nasıl düzelteceğimi bilmiyorum hep böyle oluyo çok pişman oluyorum kendi kendime sözler veriyorum ama bi dahakine dahada kötü hale sokuyorum :KK43: napıcam hiç bilmiyorum ayrılmak istemiyorum seviyorum ama o artık beni nasıl severki düzelirmi ki

Sizin önce kendinizi düzeltmeye ihtiyacınız var. Sevgi tüketilebilir olduğu kadar yeniden aşılanabilir bir şeydir de, yeter ki iyice tiksinti uyandıracak hallere sokmayın birbirinizi. Zaten özür dilemeniz yönünde bir yorum yapmadım dikkat ederseniz; duygularınızı açmanız ve "Ben dili" ile konuşmanız üzerine bir örnek verdim.

Yoruluyorsunuz, 16 aylık bebişle uğraşıyor, ev işlerine yetişmeye çalışıyor bir de eşinizin "Şunu şuradan al, şunları niye yıkamadın" gibi teşekkürsüz davranışlarıyla inciniyorsunuz. İnanın fevri ve yer yer kaba konuşmalarınızı anlayabilirim, ama iş sürekli küfre gidiyorsa, karşı tarafa da size küfür etme izni vermiş olursunuz. Önce kendi saygınlığınızı geri kazanmak adına kendinizi düzeltmelisiniz, şartlar ne kadar zorlayıcı olursa olsun.

Biraz sessiz kalın. Sonra da terapi işini söyleyin. "Ayrılırsak, bir kurtarma ihtimaliyle niçin terapiyi denemedik diye kendimi de seni de suçlamak istemiyorum, bazı davranışlarla öfkeye itildiğimi düşünüyorum, belki de bazı şeyleri birbirimize doğru izah edemediğimiz için bu durumdayız." gibisinden konuşun bari de net geri adım olarak görünmesin, uzlaşı gibi görünsün durum. Terapiye gidince de dökülürsünüz artık karşılıklı diye düşünüyorum.
 
Back
X