Merhabalar. Dün eşimle gerildik. Yani tartıştık bile diyemiyorum çünkü fazla bir diyalog da yok.
Dün çok yalnız hissediyordum ve eşimle beraber oturup vakit geçirmeye ihtiyacım vardı. İkimizin de işi akşam bitmişti. Ben yürüyüşe çıktım, çağırdım gelmedi. Eve geldiğimde biraz tavırlı gibiydi. Sebebi de, söylemese de anlıyorum, işten dolayı çok yorgun olması ve birikmiş bulaşıklardı. Bulaşıkları halledip ertesi güne yemek yapacağını söyledi. Yemek yapacaksan ben bulaşıkları önden yıkayayım o zaman dedim. Öncesinde çok yoğundum, vaktim olmadı bir türlü. Ve dışarı çıktığımda da buna çok ihtiyacım vardı, çok bunalmıştım. Saat 9 falan olmuştu o sırada. Kaç kez bulaşıkları yıkarım dememe rağmen hayır sen duşuna gir dedi. Ardından yemeğe başladı. Ardından onun çıkan bulaşıklarını yıkamaya başladı. Ben artık isyan etmeye başlamıştım bırak şunları da biraz beraber oturalım diye, ama yarına yemek yapmam gerekiyor diye bağırdı bana. Ben onunla vakit geçirmeye ihtiyaç duyarken, kalkmış özel tariflerle yemek yapmaya çalışıyordu. Evde biraz yemek vardı zaten, yaptığı tavuğu daha pratik bir şekilde haşlayabilirdi de. Her neyse, dün biraz hassastım sanırım, ki normalde ben insana ihtiyaç duymam pek, kendi kendime takılmayı severim, normalde olsa çekilirim ama dün ona ihtiyacım vardı işte. En son bana bağırınca gittim, kendi kendime ağladım, bunun ruhu bile duymadı. Gece ayrı yattım.
Bu akşam burda kalması için arkadaşımı çağırdım, dünden de eşime söyledim. Eşim normalde gece işten çıkıp gelecekti. Yatağa uzandım, gelir diye beklerken işi uzadı herhalde dedim aramadım. Zaten bugün hiç konuşmadık. İki saat sonra uyandım, baktım ki yok. Aradım. Arkadaşıma geldim, kalmayacaktım ama kalmaya karar verdim dedi. Tamam deyip hemen kapattım. Küs olabiliriz, konuşmuyor olabiliriz, ama arkadaşıma gidiyorum diye, onda kalacağım diye o haber vermek zorunda. Bu nasıl bir rahatlık anlamadım. Bir de arayıp sormadın diyor, bahanesi de bu. Ortak noktalarımızın azlığı, aynı pencereden bakamama, paylaşım yetersizliği beni zaten üzüyor. Son zamanlarda çok yalnız hissediyorum. İki gündür beni hiçe sayan, habersiz eve gelmeyen bir adamla evli olmanın bir anlamı da yok diye düşünüyorum. Gidip boşanmayı düşünüyorum, ama sizlerin de fikirlerini almak istedim. Sizce haklı tarafı var mı? Ben arayıp sormadım diye habersizce eve gelmemesi normal mi? Bu evlilik mi?
