- 12 Aralık 2010
- 8.367
- 5.409
- 248
- Konu Sahibi fahri konsolos
- #1
guncelleme: konuya gelen yorumlar beni dusunmeye sevk etti. biraz daha sabretmeye karar verdim tabii turkiyeye gidince hissedeceklerim(iz) cok onemli rol oynayacak kararimda. ancak sormak istiyorum. Altinlarimi yanimda goturmeyo dusunuyorum donmeme ihtimalime karsi. bu dogru bir hareket olur mu?
------
esimden ayrilmaya karar vermistim ancak oglumun pasaportu olmadigindan donemiyorduk trye. simdi pasaport biletler hazir ama donuslu aldim bileti, cunku pasaportu beklerken esimde duzelmeler olmus, evliligimiz yoluna giriyor sanmistim. ama yok, hicbir seyin duzeldigi yokmus.
esimin egosu cok yuksek asla hatali oldugunu kabul etmez, hersey icin suclayacak birilerini bulur. genellikle de bu ben olurum.
artik onun ters bakislarindan, imali sozlerinden, gulmez suratindan sıkıldım.
tabii bir cok iyi yönü de var ama biz farklıyız. ne ben onun olmasını ıstedıgı esım, ne de o.
gecınemıyoruz kısacası. 1 gunumuz sorunsuz gecsın cook nadırdır.
darıl barıs darıl barıs artık yalama oldu ılıskımız. saygıyı da kaybedıyoruz.
bu evlılıkte 1 mutlu 2 mutsuz seklınde bı ılerı ıkı gerı gıde gıde 3 yılı bıtırdık.
dusunuyorum nereye kadar? ben bu hayatı yasamak ıstıyor muyum? bu adamla omrumu harcamak?
bazen zaman gelıyor evet dıyorum olene kAdar, beraber yaslanmak ve yasamak.
ama genellıkle bu dusunce benı karanlıga sevkedıyor hıc bıtmeyecek bır cıle gıbı gelıyor.
esımden ayrılırsam oglum da ayrılmıs olacak. belkı telefondan. ınternetten gorusebılecekler sadece.
dusunuyorum ıcınden cıkamıyorum.
bu saydıgım sebepler ıcın oglumu babasız bırakmaya hakkım var mı?
bana ılerde keyfın ıcın benı babamdan ayırdın der mı?
cıkmaZdayım.
trye gıttıgımde kafamı dınlemek ve eger ayrıyken daha mutluysak hıc donmemek ıstıyorum...
------
esimden ayrilmaya karar vermistim ancak oglumun pasaportu olmadigindan donemiyorduk trye. simdi pasaport biletler hazir ama donuslu aldim bileti, cunku pasaportu beklerken esimde duzelmeler olmus, evliligimiz yoluna giriyor sanmistim. ama yok, hicbir seyin duzeldigi yokmus.
esimin egosu cok yuksek asla hatali oldugunu kabul etmez, hersey icin suclayacak birilerini bulur. genellikle de bu ben olurum.
artik onun ters bakislarindan, imali sozlerinden, gulmez suratindan sıkıldım.
tabii bir cok iyi yönü de var ama biz farklıyız. ne ben onun olmasını ıstedıgı esım, ne de o.
gecınemıyoruz kısacası. 1 gunumuz sorunsuz gecsın cook nadırdır.
darıl barıs darıl barıs artık yalama oldu ılıskımız. saygıyı da kaybedıyoruz.
bu evlılıkte 1 mutlu 2 mutsuz seklınde bı ılerı ıkı gerı gıde gıde 3 yılı bıtırdık.
dusunuyorum nereye kadar? ben bu hayatı yasamak ıstıyor muyum? bu adamla omrumu harcamak?
bazen zaman gelıyor evet dıyorum olene kAdar, beraber yaslanmak ve yasamak.
ama genellıkle bu dusunce benı karanlıga sevkedıyor hıc bıtmeyecek bır cıle gıbı gelıyor.
esımden ayrılırsam oglum da ayrılmıs olacak. belkı telefondan. ınternetten gorusebılecekler sadece.
dusunuyorum ıcınden cıkamıyorum.
bu saydıgım sebepler ıcın oglumu babasız bırakmaya hakkım var mı?
bana ılerde keyfın ıcın benı babamdan ayırdın der mı?
cıkmaZdayım.
trye gıttıgımde kafamı dınlemek ve eger ayrıyken daha mutluysak hıc donmemek ıstıyorum...
Son düzenleme:
