• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Boşluğa düşmek

Lady Guinevere

Lady Guinevere

ne bilim ya…
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
6 Mart 2024
11.334
9.839
168
29
Kızlar bu aralar kendimi iyi hissetmiyorum..
Mutlu veya mutsuz değilim. Artık sanki hiçbir sey heyecanlandırmıyor beni.. Yüzüm sürekli asık, girdiğim ortamlarda çok hemen bunalıyorum. Bebeğim çok sükür kolay bir bebek ama en ufak krizinde geriliyorum ve uzaklaşmak istiyorum. Bugün esim “senin kendine bile tahammülün yok” dedi. Düsündüm de doğru galiba..

Kendimi sevmiyorum.. Doğumdan beri böyle. Kendimi komple bebeğe ve ev işlerine verdim. Kendime ayırdığım zamanda bile yapacağım işleri kafamda düsünüyorum.

Hayatımda ilk defa çok kiloluyum. Spor ve diyet yapıyorum ama bugün sabahtan beri ağzıma sağlıklı tek bir sey koymadım mesela. sabah uyandığımdan beri durmadan aburcubur yiyorum. Krize giriyorum bazen bildiğiniz. Hiç iradem yok sanki. Bu durum daha da sinirlendiriyor beni..

Durup düsünüyorum çok şükür istediğim her seyi rabbim nasip etti bana. Sağlıklıyım, sağlıklı bir bebeğim ve ilgili de bir esim var.. Ama sürekli yenilik istiyorum sanki. Eskiden bu duyguları alışveriş yaparak bastırıyordum anlık. Simdi kilolu olduğum için hiçbir sey alasım gelmiyor.

Sanki hayat artık hep böyle gececek gibi geliyor. Bir amacım yok, varmak istediğim bir nokta yok.. Gelecek beni korkutuyor.. Sürekli geleceği düsünüyorum. Neden hiç gelecekle ilgili umutlu seyler düsünemiyorum? Saçma sapan videolara duygusallaşıp ağlıyorum. Çok dolu hissediyorum.. Göğsüm patlayacak sanki.. Derin bir nefes alsam rahatlıcam gibi hissediyorum ama daha çok sıkışıyorum..

Sürekli gerginim, sürekli sinirliyim. Kimseye bir sey de diyemiyorum. Korkuyorum cünkü insanları korkutmaktan. Esim çabalıyor. işte olmadığı her gün pikniğe, yemeğe, yürüyüşe vs çıkıyoruz. Ama çıkarken bile “aman yiyicez ve sonra o anın tadı gececek ve yine normal hayatıma dönücem” diye düsünüyorum. O yüzden bir yere çıkmak, bir seyler yapmak da iyileştirmiyor beni.

Kendimden memnun değilim ama nasıl dönüştürürüm kendimi onu da bilmiyorum. Kendimi 80 yasında hissediyorum. Çok yorgunum.. Nasıl gecer bunyorgunluk onu da bilmiyorum.
 
Al benden de o kadar insan her şeye sahip olsa bile bazen yetmıyo 39 yaşıma gireceğim birkaç ay sonra bu yaz evleniyorum nasipse ve çocuk istiyorum ama şu anda Evlenecegım insan hemen istemiyor 1 sene sonra falan diyor tamam hayat sarrları zor ama bu konuda bencıllık yapmasını anlamıyor ve yaşımdan dolayı şimdiden strese giriyorum ya olmazsa diye bir yandan çalışmamda gerekiyor hadi yarın ilerde bugün çocuk yaptım çalışma hayatım tamamen bitecek zaten yaş stresi yaşıyorum yaş aldığım için tamam yaşımı göstermiyorum ama yine de ömrümün yarısı geçti sonuçta diye düşünüyorum gelecek korkusu bende de var nişanlım çokta anlayışlı bi adam değil dediğim dedik ve inatçı onu idare ediyorum. Bu saatten sonra ayrılsam başka adamda yok bunu zor buldum zaten yaşımda geçti. Hiç bısey istedıgım gibi gitmiyo mutlu muyum mutsuz muyum bende bilmiyorum. Evlilik çokta güzel bısey degılmıs şimdiden anladım birkaç aydır birlıkte yaşıyoruz. Yani seni iyi anlıyorum koca bi belirszlik hayatımız buda bizi mutsuz ediyor.
 
Son düzenleme:
escada35 .!.:
Al benden de o kadar insan her şeye sahip olsa bile bazen yetmıyo 39 yaşıma gireceğim birkaç ay sonra bu yaz evleniyorum nasipse ve çocuk istiyorum ama şu anda Eminecim insan hemen istemiyor biz seni istemiyor fakat ben de yaşımdan dolayı şimdiden strese giriyorum ya olmazsa diye bir yandan çalışmamda gerekiyor hadi yarın ilerde bugün çocuk yaptım çalışma hayatın tamamen bitecek zaten yaş sitresi yaşıyorum yaş aldığım için tamam yaşımı göstermiyorum ama yine de ömrümün yarısı geçti sonuçta diye düşünüyorum gelecek korkusu bende de var nişanlım çokta anlayışlı bi adam değil dediğim dedik ve inatçı onu idare ediyorum. Bu saatten sonra ayrılsam başka adamda yok bunu zor buldum zaten yaşımda geçti. Hiç bısey istedıgım gibi gitmiyo mutlu muyum mutsuz muyum bende bilmiyorum. Evlilik çokta güzel bısey degılmıs şimdiden anladım birkaç aydır birlıkte yaşıyoruz. Yani seni iyi anlıyorum koca bi belirszlik hayatımız buda bizi mutsuz ediyor.
Genişletmek için tıkla...
hayatınla ilgili bir sey istiyorsun.. mesela evlilik, çocuk, iş gibi.. elde ettiğinde mutlu olacağını, tamamlanacağını, iyi hissedeceğini düsünüyorsun ama olmuyor. bu hayal kırıklığı da insanı yoruyor..
 
Lady Guinevere .!.:
Kızlar bu aralar kendimi iyi hissetmiyorum..
Mutlu veya mutsuz değilim. Artık sanki hiçbir sey heyecanlandırmıyor beni.. Yüzüm sürekli asık, girdiğim ortamlarda çok hemen bunalıyorum. Bebeğim çok sükür kolay bir bebek ama en ufak krizinde geriliyorum ve uzaklaşmak istiyorum. Bugün esim “senin kendine bile tahammülün yok” dedi. Düsündüm de doğru galiba..

Kendimi sevmiyorum.. Doğumdan beri böyle. Kendimi komple bebeğe ve ev işlerine verdim. Kendime ayırdığım zamanda bile yapacağım işleri kafamda düsünüyorum.

Hayatımda ilk defa çok kiloluyum. Spor ve diyet yapıyorum ama bugün sabahtan beri ağzıma sağlıklı tek bir sey koymadım mesela. sabah uyandığımdan beri durmadan aburcubur yiyorum. Krize giriyorum bazen bildiğiniz. Hiç iradem yok sanki. Bu durum daha da sinirlendiriyor beni..

Durup düsünüyorum çok şükür istediğim her seyi rabbim nasip etti bana. Sağlıklıyım, sağlıklı bir bebeğim ve ilgili de bir esim var.. Ama sürekli yenilik istiyorum sanki. Eskiden bu duyguları alışveriş yaparak bastırıyordum anlık. Simdi kilolu olduğum için hiçbir sey alasım gelmiyor.

Sanki hayat artık hep böyle gececek gibi geliyor. Bir amacım yok, varmak istediğim bir nokta yok.. Gelecek beni korkutuyor.. Sürekli geleceği düsünüyorum. Neden hiç gelecekle ilgili umutlu seyler düsünemiyorum? Saçma sapan videolara duygusallaşıp ağlıyorum. Çok dolu hissediyorum.. Göğsüm patlayacak sanki.. Derin bir nefes alsam rahatlıcam gibi hissediyorum ama daha çok sıkışıyorum..

Sürekli gerginim, sürekli sinirliyim. Kimseye bir sey de diyemiyorum. Korkuyorum cünkü insanları korkutmaktan. Esim çabalıyor. işte olmadığı her gün pikniğe, yemeğe, yürüyüşe vs çıkıyoruz. Ama çıkarken bile “aman yiyicez ve sonra o anın tadı gececek ve yine normal hayatıma dönücem” diye düsünüyorum. O yüzden bir yere çıkmak, bir seyler yapmak da iyileştirmiyor beni.

Kendimden memnun değilim ama nasıl dönüştürürüm kendimi onu da bilmiyorum. Kendimi 80 yasında hissediyorum. Çok yorgunum.. Nasıl gecer bunyorgunluk onu da bilmiyorum.
Genişletmek için tıkla...
Bende aynıyım bir tek eksiğim eşimle hiç böyle oraya buraya gitmiyorum sizin eşiniz ne güzel ilgiliymis bu bile insana iyi gelir aslında sürekli evde çıktığım bir park var siz eskiden böyle değildiyseniz gelip geçer sizin ki ben bekarliktan bu yana böyleyim ne yazikki
 
Lady Guinevere .!.:
hayatınla ilgili bir sey istiyorsun.. mesela evlilik, çocuk, iş gibi.. elde ettiğinde mutlu olacağını, tamamlanacağını, iyi hissedeceğini düsünüyorsun ama olmuyor. bu hayal kırıklığı da insanı yoruyor..
Genişletmek için tıkla...
Evet aynen öyle evlılık yalnız kalmamak adına güzel belki ama insan kendine ait olan hayatıda özlüyor. Çünkü aslında evlılık kadın için çokta muhteşem bişey değil tüm evin yükü üstünde evi çek çevir bi yandan cocugunla ilgilen bi yandan çalış yani erkeğin işide zorda kadının işi daha zor eğer eşin iyise yardımcı oluyosa senin moralini bozmuyosa iyi. Biz didişiyoruz ona hiç bısey demıcen öyle yapma böyle yapma demıcen eleştirmıcen zorsa karsındakı hepten sıkıntılı bi hal alıyor.
 
Lady Guinevere .!.:
Kızlar bu aralar kendimi iyi hissetmiyorum..
Mutlu veya mutsuz değilim. Artık sanki hiçbir sey heyecanlandırmıyor beni.. Yüzüm sürekli asık, girdiğim ortamlarda çok hemen bunalıyorum. Bebeğim çok sükür kolay bir bebek ama en ufak krizinde geriliyorum ve uzaklaşmak istiyorum. Bugün esim “senin kendine bile tahammülün yok” dedi. Düsündüm de doğru galiba..

Kendimi sevmiyorum.. Doğumdan beri böyle. Kendimi komple bebeğe ve ev işlerine verdim. Kendime ayırdığım zamanda bile yapacağım işleri kafamda düsünüyorum.

Hayatımda ilk defa çok kiloluyum. Spor ve diyet yapıyorum ama bugün sabahtan beri ağzıma sağlıklı tek bir sey koymadım mesela. sabah uyandığımdan beri durmadan aburcubur yiyorum. Krize giriyorum bazen bildiğiniz. Hiç iradem yok sanki. Bu durum daha da sinirlendiriyor beni..

Durup düsünüyorum çok şükür istediğim her seyi rabbim nasip etti bana. Sağlıklıyım, sağlıklı bir bebeğim ve ilgili de bir esim var.. Ama sürekli yenilik istiyorum sanki. Eskiden bu duyguları alışveriş yaparak bastırıyordum anlık. Simdi kilolu olduğum için hiçbir sey alasım gelmiyor.

Sanki hayat artık hep böyle gececek gibi geliyor. Bir amacım yok, varmak istediğim bir nokta yok.. Gelecek beni korkutuyor.. Sürekli geleceği düsünüyorum. Neden hiç gelecekle ilgili umutlu seyler düsünemiyorum? Saçma sapan videolara duygusallaşıp ağlıyorum. Çok dolu hissediyorum.. Göğsüm patlayacak sanki.. Derin bir nefes alsam rahatlıcam gibi hissediyorum ama daha çok sıkışıyorum..

Sürekli gerginim, sürekli sinirliyim. Kimseye bir sey de diyemiyorum. Korkuyorum cünkü insanları korkutmaktan. Esim çabalıyor. işte olmadığı her gün pikniğe, yemeğe, yürüyüşe vs çıkıyoruz. Ama çıkarken bile “aman yiyicez ve sonra o anın tadı gececek ve yine normal hayatıma dönücem” diye düsünüyorum. O yüzden bir yere çıkmak, bir seyler yapmak da iyileştirmiyor beni.

Kendimden memnun değilim ama nasıl dönüştürürüm kendimi onu da bilmiyorum. Kendimi 80 yasında hissediyorum. Çok yorgunum.. Nasıl gecer bunyorgunluk onu da bilmiyorum.
Genişletmek için tıkla...
Hayat an be an ilerlenen bir yoldur. Varış noktası içsel huzurdur. Ancak bu hayat içinde duraklar vardır. Bunlar bizim arzularımıza göre oluşturduğumuz duraklardır. Meslek edinme, ikili ilişkiler, çocuk sahibi olma, ev ya da araba, yaşam standardı gibi liste uzar. Siz anladığım kadarıyla yeni bir duraktasınız ve buraya alışkın değilsiniz. Bu alışma sürecinde duygularınız karmaşık. Öncelikle bu duygularınızın farkında olmalısınız. Kendinizi sevmeme nedeniniz nedir? Neden yorgun hissediyorsunuz? Şu an hayatınızdaki nelerden memnun değilsiniz? Bunları bir liste halinde yazmanız içinizdeki duygu karmaşasını görmeniz için etkili bir yöntemdir. Gerçekçi olun, hayatınız şu an nasıl olsaydı mutlu, huzurlu olurdunuz? Mevcut sorunu anlamadan çözüm yolunu bulamazsınız.
 
escada35 .!.:
Al benden de o kadar insan her şeye sahip olsa bile bazen yetmıyo 39 yaşıma gireceğim birkaç ay sonra bu yaz evleniyorum nasipse ve çocuk istiyorum ama şu anda Evlenecegım insan hemen istemiyor 1 sene sonra falan diyor tamam hayat sarrları zor ama bu konuda bencıllık yapmasını anlamıyor ve yaşımdan dolayı şimdiden strese giriyorum ya olmazsa diye bir yandan çalışmamda gerekiyor hadi yarın ilerde bugün çocuk yaptım çalışma hayatım tamamen bitecek zaten yaş stresi yaşıyorum yaş aldığım için tamam yaşımı göstermiyorum ama yine de ömrümün yarısı geçti sonuçta diye düşünüyorum gelecek korkusu bende de var nişanlım çokta anlayışlı bi adam değil dediğim dedik ve inatçı onu idare ediyorum. Bu saatten sonra ayrılsam başka adamda yok bunu zor buldum zaten yaşımda geçti. Hiç bısey istedıgım gibi gitmiyo mutlu muyum mutsuz muyum bende bilmiyorum. Evlilik çokta güzel bısey degılmıs şimdiden anladım birkaç aydır birlıkte yaşıyoruz. Yani seni iyi anlıyorum koca bi belirszlik hayatımız buda bizi mutsuz ediyor.
Genişletmek için tıkla...
O zaman hala neden bu adamla berabersiniz ? Demek ki sizin için doğru insan bu adam değil veya birbiriniz için doğru insanlar değilsiniz. Neden bu adamla zaman kaybediyorsunuz ki ?
 
Yaşadığınız duygular çok normal çünkü anneler sorumluluklarla çok boğuşuyor, eşlerin anlamaması normal çünkü (istisnalar hariç) onlar anneler gibi olamayacaklarından dolayı kavrayamıyorlar ,sizin yerinize geçmeden tam olarak hissetmeleri yaşamalaro imkansız.
Ayrıca gel gitler de çok olur bir süre sonra ağlamalar, yavruma niye öyle düşündüm diye vicdan yapmalar... eğer profesyonel destek alabilirseniz süper olur bu aüreç kolaylaşabilir ama alamıyorsanız da en azından geçecek diye düşünmeye çalışın, yeri geldiğinde içinizde bunalımların yetersizlik duyhularının çok insani olacağını telkin edin. Annelerin çoğu yaşıyor asla yalnız değilsiniz
 
darkideas .!.:
Hayat an be an ilerlenen bir yoldur. Varış noktası içsel huzurdur. Ancak bu hayat içinde duraklar vardır. Bunlar bizim arzularımıza göre oluşturduğumuz duraklardır. Meslek edinme, ikili ilişkiler, çocuk sahibi olma, ev ya da araba, yaşam standardı gibi liste uzar. Siz anladığım kadarıyla yeni bir duraktasınız ve buraya alışkın değilsiniz. Bu alışma sürecinde duygularınız karmaşık. Öncelikle bu duygularınızın farkında olmalısınız. Kendinizi sevmeme nedeniniz nedir? Neden yorgun hissediyorsunuz? Şu an hayatınızdaki nelerden memnun değilsiniz? Bunları bir liste halinde yazmanız içinizdeki duygu karmaşasını görmeniz için etkili bir yöntemdir. Gerçekçi olun, hayatınız şu an nasıl olsaydı mutlu, huzurlu olurdunuz? Mevcut sorunu anlamadan çözüm yolunu bulamazsınız.
Genişletmek için tıkla...
yok işte sorun da burda.. ne olsa mutlu olurum diye düsünüyorum ve bulamıyorum hiçbir sey. hayatımda her sey yolunda.. bir sıkıntım yok ama neden beni tatmin etmiyor, ne arıyorum bilmiyorum. kendimi arıyor gibi de hissetmiyorum zaten. boşlukta gibiyim.. ilerlemiyorum.. süzülüyorum sanki, ses yok bir sey yok.. ilgimi çeken bir sey yok. çok gürültülü bir ortamdan bi anda sessiz bir ortama gecersiniz ya öyle bir his sanki. bilmiyorum anlatamıyorum belki de 😟
 
Hastaneler bu tür duyguların panzehiri. Dedem için birkaç gün hastanede bulundum. İşimiz bitip eve geldiğimiz zaman kocaman şükrettim. Orda kalmak zorunda değildik, önemli bir hastaligimiz yoktu. Yoğunbakım önünde acıyla beklemiyordum. Şükürler olsun. O zaman daha önce göz ardı ettiğim bütün nimetler bir anda ne kadar degerliymis onu anladım. Size tavsiyem öylesine bir hastaneye gidin. Gezin katları. Hastane önünde bekleyen insanlara bakın. O zaman sahip olduğunuz nimetlerin değerini anlayabilirsiniz
 
Anksiyeteli .!.:
Yaşadığınız duygular çok normal çünkü anneler sorumluluklarla çok boğuşuyor, eşlerin anlamaması normal çünkü (istisnalar hariç) onlar anneler gibi olamayacaklarından dolayı kavrayamıyorlar ,sizin yerinize geçmeden tam olarak hissetmeleri yaşamalaro imkansız.
Ayrıca gel gitler de çok olur bir süre sonra ağlamalar, yavruma niye öyle düşündüm diye vicdan yapmalar... eğer profesyonel destek alabilirseniz süper olur bu aüreç kolaylaşabilir ama alamıyorsanız da en azından geçecek diye düşünmeye çalışın, yeri geldiğinde içinizde bunalımların yetersizlik duyhularının çok insani olacağını telkin edin. Annelerin çoğu yaşıyor asla yalnız değilsiniz
Genişletmek için tıkla...
aslında anneliği çok güzel kabullendiğimi düsünüyorum. sanki çok birden ve fazla anne oldum gibi. diğer tüm sıfatlarım kayboldu sanki. her seyi bebeğe göre ayarlamak, modumu bile bebek içim düzeltmek yordu belki de.

kendime vakit ayırıyorum sanıyordum ama simdi düsününce hep aklımda anneyim. es değilim, evlat değilim, kadın değilim, arkadas değilim.. sadece anneyim kafamda
 
muhtemelen ev işlerinde de desteksiz kalıyorsunuz,en azından onlarda destek görseniz bebeğe bakmanız veya daha çok zaman ayırmanız, kendinize bakabilmeniz tahammülsüzlüğünüzü ve sıkıntınızı hafifletecektir. Şu da var ki sakın mükemmel olmaya çalışmayın,bazen ütü aksasın bazen temizlik dört dörtlük olmasın ufak tefek boşvermeleri bilin, çıkın dışarı bebeğinizle, yemek iki çeşit değil tek çeşit olsun mesela , o gün öyle olsun, başka gün ev dağınık kalsın ,bebekli evde olur öyle şeyler.. Yetişememek kadar normal birşey yok, olduğu kadar olabildiği kadar. Yeter ki bebek huzurlu olsun ki siz rahat ve gevşeyebildikçe ona yansıyacaktır
 
Beni anlatmışsınız sanki konunuzda. O kadar beni anlatmışsınız ki bi an gerçekten beni anlatıyorsunuz sandım.

Gelecekten korkuyorum. Gelmesin istiyorum ama şimdiden de memnum değilim.

Depresyon tedavisi görüyorum. Ama depresyonda olmak için de geçerli sebeplerim var. Bazen bir arpa boyu yol alamamışım gibi geliyor.

Bazen öleceğimi hatırlayıp çok seviniyorum . Öleceğim ve hepsi bitecek.

Ben de kilo aldım. Ben de amaçsızım. Benim de gözümün içine bakan bir eşim ve ailem var. Ama ben mutlu değilim.

Mutsuz da değilim. Hiç-bir şey değilim yani. Yani o kadar çok hiçbir şeyim ki mutsuz bile değilim. Anlatabiliyor muyum bilmiyorum.

Nasıl olduğumdan da çok haberim yok öylece yuvarlanıyorum zamanın içinde.
 
tirami_su .!.:
Şaka yapiyor olmalısınız? Eşim iyi diyor şimdi niye bıraksın adamı? Boşan, ayrıl demek ne kadar kolay
Genişletmek için tıkla...
Iyi okuyun bence. Konu sahibine boşan dememiş. Nişanlısını anlatan bir hanıma tavsiyede bulunmuş.

Bu sitede de insanlarin ortası yok.
Ya hemen boşan diyorlar
Ya da boşan diyenin "hemen boşan demek ne kolay" diye tepesine biniyorlar.

Yapamadığımız tek şey okuyup anlamak galiba.
 
Lady Guinevere .!.:
yok işte sorun da burda.. ne olsa mutlu olurum diye düsünüyorum ve bulamıyorum hiçbir sey. hayatımda her sey yolunda.. bir sıkıntım yok ama neden beni tatmin etmiyor, ne arıyorum bilmiyorum. kendimi arıyor gibi de hissetmiyorum zaten. boşlukta gibiyim.. ilerlemiyorum.. süzülüyorum sanki, ses yok bir sey yok.. ilgimi çeken bir sey yok. çok gürültülü bir ortamdan bi anda sessiz bir ortama gecersiniz ya öyle bir his sanki. bilmiyorum anlatamıyorum belki de 😟
Genişletmek için tıkla...
Şu an ki bedeninizden, mevcut halinizden memnun musunuz? Kendimi sevmiyorum demişsiniz bunun bir nedeni olmalı. Hiçbir şey yokken kendimi sevmiyorum ya da hayatım da her şey yolunda ama mutlu değilim durumu mümkün değil.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

ElifMavi
  • Kilitli
İçimdeki Mutsuzluk
Yorumlar
5
Görüntüleme
396
Mune
Mune
ElifMavi
Mutsuzluk
Yorumlar
16
Görüntüleme
1K
ElifMavi
ElifMavi
gisla
Babamın hayatına karışmak
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
813
gisla
gisla
groenline
bu işin sonu boşanma mı
4 5 6
Yorumlar
104
Görüntüleme
6K
Derinsu4747
D
mrseva
  • Kilitli
Son zamanlarda yaşadığım sıkıntılar üzerine bir dertleşme
3 4 5
Yorumlar
87
Görüntüleme
3K
Purpplee
Purpplee
Back
X