- 28 Ekim 2016
- 3.382
- 3.425
- 133
Aylardır is bulamiyorum. Artik patlama noktasindayim. Duvarlar uzerime geliyor. Yaşadığım yer küçücük gidecek bi yer yok. Esim isten gelip yatana kadar tv izliyor. Insan aksam olsun da esim gelsin diye sabirsizlanir degil mi? Ben aksam olsun hava kararsin istemiyorum. Her gün aynı. Sıkıldım desem napim is mi yaratayim diyor. Ben tv izlemekten nefret ediyorum. Artık tiksindim. Yanina gidip dikkatini cekmeye calissam bisey izliyorum diye tersleniyorum. Vicik vicik iliski sevmiyormus. Duygusal bosluktayim esim yerine arkadaşlarımla yasasam daha cok guler eglenirdim
ilgiden anladığı arada mutfaga girmek, ben seviyorum diye gelirken cikolata jelibon almak, benimle sakalasmak. Sacimi boyatirim herkes iltifat eder ondan duydugum niye boyattin sacina zarar veriyosun olur. Hic guzel söz, bi sarilma ya da beraber yaptigimiz bi sey yok evde. Film izleyelim aksamlari derim haftasonu izliyoruz ya der... ben oturup onunla futbol programlari izlerim benim sevdigim bi seyi açınca baska odaya geçer. Psikolojim bozuldu derim doktora gotureyim seni ben ilgisiz oldugumu düşünmüyorum der. Evet değil ama bağımsız, ayri tellerden calan, kopuk ev arkadaslari gibiyiz. Diyeceksiniz ki o zaman dibinden ayrılmayan adamla evlenseydin. Evlilik oncesi haftada 1 gorusurduk ve hic boyle kopuk degildik surekli sarilir konuşurduk. Nefes alamıyorum sanki o derece bunaldim.. konusma cabalarim da bos. Hicbir seyden memnun olmayan, surekli sikayet eden, açık arayan biri oldum gözünde.. bi kadinin şefkate ihtiyaci oldugunu anlamiyor, anlatamıyorum...
