- 29 Haziran 2014
- 2.568
- 1.628
- 133
- 35
Yaklaşık bir senedir böyleyim. Bir ara sürekli her şeyi sıkıntı ediyordum kendime küçücük bir hata yapınca eyvah diyordum. Birileri benim yüzümden mağdur olmasın, aman dört dörtlük yapayım işimi, aman kimse yanlış anlamasın kimse kötü düşünmesin diye diye geçti. Tamamen geçmedi, bu artık benim özelliğim gibi oldu. Şu an boşluktayım. İnsanlardan bıktım neredeyse. Herkes kendisini düşünüyor. Sosyal aktivitem yok. İş-ev, ev-iş. Çeşit çeşit insan tanıyorum hayal kırıklığına uğratanlar, menfaatleri için yanında tutmak isteyenler, iki yüzlüler vs. Çok tatsızlaştı hayat. Yorulduğumu hissediyorum daha 24 yaşındayım. Allah her şeyin hayırlısını versin elbette ama gerçekten dua ediyorum. Beklentisiz, karamsar yaşıyorum. Birçok insana şurada bu tür şeyler yazdığında önerilerde bulunuyorum; kitap okuyun, sinemaya gidin vs. Ama olmuyor mutsuzum. Allah hepimizi iyilerle karşılaştırsın. En büyük ihtiyacımız iyi insanlar. Çok yoruldum, ne zaman son bulacak bilmiyorum tadında kalsın uzun ömrüm olmasın, kısa belki ama mutlu, hayırlı ömrüm olsun diliyorum. Çünkü uzadıkça tükeniyor insan. Teşekkür ediyorum hepinize. Okumanız, kısacık bile olsa yorum yapmanız yalnızlığıma ilaç gibi gelecek biliyorum.