Boşlukta sallanır gibi.. sahi siz neler yapıyorsunuz?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Aynı hisler var şu an. Bazen çok daralıyorum. O dönemlerdeyim sanırım. Oturup ağladığım zamanlar oluyor. Yine de çok şükür halime tabi. Sonra da diyorum hastane de değilim sağlıklı sevdiklerim ve ben. Çok şükür. Yalnızlıktan sanırım benimki. Umarım atlatırsınız. Bazı dönemler hepimiz yaşıyoruz. Sonra geçiyor gidiyor. Rabbim sağlık, huzur versin. Herşey gönlünüzce olsun.
 
Ben de öyleyim senelerdir ama son zamanlarda daha da arttı kendimi okuduğum kitaplara bile veremiyorum düşünmekten canım sıkılıyor uykum kaçıyor benimki neden normal bir ailem yok diye düşünmekten,uyuyamadığım zamanlar geçmişi deşmekten oluyor.Takmıyorum artık diyorum ama farkında olmadan kafamda takıyor kendi kendime konuşuyorum.Hayırlısı ne diyelim.
 
Ne olursa olsun sebepsiz mutsuzluğa inanmıyorum ben.
Her şey sebeplidir.

Haa ben hiç öyle hissettim mi?
Çookkk..
Hepsinde de sebebim vardı.
Yine var.
Bugünlerde de var.
Azıcık bir kaç ay çok iyi hissettim iyi ki.
Hemen yılanlara malum oldu kudurmaya başladılar.

Düşmanımın derdi bile bir yerde bana dokunuyor.
Ağız tadıyla iyi oldu ona, ettiğini buldu, oh olsun diyemiyorum.
Daha ne anlatayımm.
Oy!

Allah size de, bana da, ihtiyacı olan herkese de ferahlık versin. Amin.
 
Amin
 
Duvar gibi olmuş burası ... herkes birşeyler karalıyor .
Ben de iyi depilim yaa... kaç gündür göğsüme skntı oturdu , geçmiyor
Eşime, arkadaşlarıma, aileme belli etmiyorum
Onların gördükleri sadece durgunluk ....
Namaz kılıyorum biraz biraz... dua okuyorum
Dün eşimle alışveriş de yaptık .
Ah içime bi ferahlık gelse
 
Böyle bir dönemden ben de geçtim. Ortada bir şey yok ama mutsuz gibiydim. Biraz da lohusalık vardı tabi. Beni ayağa kaldıran başımıza daha kotu bir olayın gelmesi oldu. O zamanlardaki sukursuzlugumu fark ettim. Sonra toparlandim. Şimdi hayatin değerini daha iyi anlıyorum. Boş şeylere kafama hiç takmıyorum.
 
İnsani duygular bunlar. Herkesin inişleri çıkışları var. Ben boş vakitlerimin bir kısmını gönüllü kuruluşlara adadım. Karşılık beklemeden birilerine faydamin olduğunu görüyor olmak varoluş amacımı tamamlıyor amaçsız darlanmis hissetmiyorum artık kendimi. Allah ferahlık versin.
 
Herkesin sorunları, hayatta zorlandığı dönemler var. Hiç sorun olmaması da sorun olabiliyor bazen. Bu biraz kişinin kendisi hayata bakışıylada alakalı olumsuz değil olumlu şeylere dikkatimizi verirsek daha iyi olabilir.
Tabi şu zamanda ne kadar mümkün bilmiyorum. Geçen haber izleyeyim dedim içim karardı ölen ölene , felaket felaket üstüne. Böyle haberleri duydukça kimseye güveni kalmıyor insan ister istemez ya birgün benim yada sevdiklerimin başına gelirse diye kaygılanıyor.
Bir de insanın başına gerçekten kötü birşey geldiğinde eskiden üzüldüğü şeylerin ne kadar boş olduğunu anlıyor.
Kitap okumak,müzik dinleyerek yürüyüş yapmak, inançlıysanız namaz kılıp dua etmek, bir kahve yapıp derin bi nefes alarak kendi kendinize vakit geçirmek iyi gelebilir...
 

Zaman zaman bana da olur, eşim sağolsun toparlar beni
 
İyi değilim, işe gidip geliyorum öylece.
Ama derdim belli.
Hiçbir şey mutlu etmiyor hiçbir şey.
 
Ben böyle donemlerde ruhumun aç oldugunu dusunyorum. Türlü seylerle oyalandıgımız dunya hayatınızda ruhumuzu beslemedıgımızı dusunuyorum. En buyuk medıtasyon benım ıcın namaz. Zikir cekiyorum. Evrendeki ufak varlıgımın değersizliğini, yaşamın bı sekilde akıp gidip son bulacagını dusunurken her seye anlam katan tek seyın imanımız oldugunu dusunuyorum. Sonra daha stabil bır ruh halıne kavusabılıyorum.
 
Bazi insanlar olumsuz olaylardan digerleri kadar etkilenmez veya yikilmaz. Yaralarini sarar ve devam eder. Toplama kampinda ilk haftanin sonunda kimin intihar edecegi,kimin askerlerce vurulacagini anlarlarmis. Psikolojisi darmaduman olanlar yasamanin anlamsiz oldugunu dusunenler fazla yasamazmis. Bunlar nazi toplama kampinda kalan ve oradan sag cikan Alman bir psikiyatristin kitabinda yazanlardan aklimda kalanlar. Kendi hayatima baktigimda en zor zamanlarimdan sonra sicrama yaptigimi goruyorum. Hayat sizin. Nasil yasamak istiyorsaniz o yone egilin. Yok benim yasama arzum kalmadi diyorsaniz ne yasadiniz (travma) diye sorarim. Ortada agir bir travma yokken bunu hissediyorsaniz donun baska hayatlara bakin. Nefes almak,yurumek,gormek,konusmak ve dusunebilmek sizin icin basitse bunlari ne acilar pahasina yapan insanlarin oldugunu hatirlayin. Bazen de yapamayan insanlar.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…