Simdi sekerim, ben psikologunun terapi stratejisini yanlis buldum.
bir guc var dedi bana Allah veya ne dersen ona bir guc var dedi..
Nerden biliyormus ? Bu kendi dusuncesi, genelgecer bir dusunce degil sonucta. Kendi kisisel dusuncelerine dayanarak tedavi yapmamali, bu cumleyle ateist birine terapi yapamaz mesela.
Terapide baslangic noktasi olarak Allah dusuncesi bana yanlis geliyor, varligindan kimsenin emin olmadigi bir varliga dayanarak terapi olmaz. Terapi ruhbilimine dayali olmali.
Ote yandan Allah'in olmasi veya olmamasi, ask hayatindan mutsuz olmanin ilahi bir anlami olup olmamasinin pratikte sana hicbir faydasi yok aslinda, cunku icinde bulundugu duruma bir katkilari yok. Mutulugun bu degiskenlere bagli olmasin bence. Allah'a ve kadere inanmak, icinde bulundugun durumu kabullenmeni saglar, basina gelen olumsuz olaylari kader boyleymis diyip daha kolay kabullenirsin. Inancin psikolojiye boyle iyi yonde bir etkisi var. Ama kotu seyleri kabulllenmek icin ille de inancli olmana gerek yok. Hayati oldugu gibi kabul etmeyi, olumsuzluklarin da onun bir parcasi oldugunu, her seyin istedigin gibi olamayaagini zaten bir zamandan sonra kabul ediyorsun.
Onceki konunu hatirliyorum, ayrilik yasamistin sanirim? Dunyada tek ayrilik yasayan insan sen degilsin guzelim, seninle ayni durumu yasamais bunalima girmis pekcok insan var. Ama ne oluyor, sonra uzulmeyi birakiyorlar, hayatlari devam ediyor, sonra tekrar mutlu olacaklari insalarla tanisip mutlulugu yakaliyorlar. Yani icinde bulundguun durum sonsuza kadar surmeyecek.
Neyse sekerim, sordugun sey cok derin bir soru ve hem cevabi yok, hem de tonlarca cevabi var, neden yasiyoruz ? Dunyada bir misyonumuz var mi? Spinoza'dan Mevlana'ya ; Sartre'dan Buda'ya , daha az unlu olan binlerce, milyonlarca kisi hayatlarinda bu soruyu kendileriyle bas basa kaldiklarinda kendilerine en az bir kere sormuslardir.
Simdi bence senin derdin kendinle cok fazla bas basa kalmak, fazlaca dusunmek. Cahillik ve aptallik her zaman mutluluktur. Mutluluk istiyorsan daha az dusunmelisin. Hayatin amaci bence mutlu yasamak. Herkese gore hayatin anlami farkli farkli, belki senin icin de farkli bir sey ama sen henuz bilmiyorsun.
Bana soracak olursan daha cok disari cik, arkadaslarinla gez, kendinle daha az bas basa kal. Insan hayattan mutlu olunca neden yasiyorum, kim icin yasiyorum, elimde olsa dunyaya gelmeyi secer miydim sorularini sormayi birakiyor; cunku hayattan mutluysan nedeni nasili onemli olmuyor, umrunda olmuyor.
Dedigim gibi gez, toz icinden gelmiyorsa bile kendini zorla. Guzel kiyafetler al, etrafindaki cocuklarla flort et, etrafa pozitifi bir tablo ciz, olmasan bile, bir sure birak insanlar seni pozitif olarak tanisinlar; odan sonra bak bakalim senin de enerjin nasil degisecek.
